|
|
Grumpy Old Men Tour 2009
Ierland 21 mei – 1 juni
|
|
|
Dag 12 - Maandag 1 juni 2009
Om acht uur is iedereen al op en er wordt snel ontbeten. De auto bevrachten, afscheid nemen en door Westport de Rocky Road to Dublin op. Er is haast geen verkeer. Castlebar, de hoofdstad van Mayo wordt gerond en dan gaat het via de N60 naar Roscommon. Hoe verder oostwaarts hoe beter de weg. Nog altijd weinig verkeer. Het wordt al een stuk warmer. Na een tankbeurt richting Athlone waar we de Shannon oversteken en het westen achter ons laten is het nog even karren tot de laatste attractie van deze reis. In Kilbeggan bezoeken we als afsluiter de Lockes Distillery.
Deze oude distilleerderij is als museum ingericht al wordt er sinds kort ook op kleine schaal terug whiskey gemaakt. Dit is industriële archeologie van de bovenste plank. Waterrad, stoommachine, raderwerken en veel hout en ijzerwerk. De gids doet vriendelijk haar best. We zijn dan ook ontvangen als The Guests. Ik ga bij thuiskomst Aoife toch maar een bedankje sturen voor de moeite die ze zich getroost heeft om ons ook hier gratis binnen te loodsen. Mijn gezelschap, allen lid van de heemkring, likken zich hier uitgebreid de vingers af.
|
|
|
|
|
|
Bovendien krijgen we nog enkele lekkernijen te proeven en ook daar zijn we met zijn allen niet ongevoelig voor. In de shop vul ik mijn verzameling miniatuurtjes aan en dan is het tijd om op te stappen. Buiten is het om en bij de 25°C en geen wolkje te bespeuren. Slecht moment om te vertrekken!
We rijden de M6 op. Brandnieuwe autoweg, nog 62km tot de hoofdstad. Op de grote ring richting luchthaven zit het verkeer behoorlijk vast door de aan gang zijnde werken die maar niet schijnen op te houden al wordt er dag en nacht doorgewerkt. Maar we zijn ruim op tijd dus maken we ons niet al te druk. Toch maar aandachtig blijven zodat we de wagen onbeschadigd kunnen inleveren. De shuttle bus brengt ons tot voor de ingang. Nog wat vroeg om in te checken, we gaan eerst maar een stukje eten. Beef and Guinness pie, lekker! Nog een glas zwart genot om door te spoelen, bagage inleveren en wachten. Nu wordt de allerlaatste pint genuttigd en komt het besef dat de pret bijna uit is. Voor we het goed en wel beseffen staan we terug in Zaventem, de bagage is er snel en we hollen voor onze trein. Oef! Net op tijd. In Leuven stappen we over richting Aarschot en in Aarschot herhalen we dit manoeuvre richting Heist. Tenminste dat denken we. Net na het sluiten van de deuren beseffen we dat we op de verkeerde trein zitten. Hasselt is de laatste plaats waar we nu willen zijn en er zit niets anders op dan in Langdorp te stranden. Na een telefoontje en wat onderling gezaag over wie de schuld van deze vergissing op zich zal nemen worden we opgepikt door ons Agnes, de vriendelijke zus van Eric. Met een beetje vertraging worden we aan huis gebracht. Ik doe Frans nog één statie verder en dan is het tijd om mijn vrouwelijke huisgenoten te groeten. Mijn lange haar en dito baard schijnen hen enigszins af te schrikken. Toch is het altijd fijn om thuis te komen.
|
