|
|
Grumpy Old Men Tour 2009
Ierland 21 mei – 1 juni
|
|
|
Dag 4 - Zondag 24 mei 2009
|
|
|
|
Oh what a beautifull morning, oh what a beautifull day! Stralende zon, heerlijk ontbijt en dan afscheid. We sleuren onze cadeaus boven: een fles Flierefluiter van het bekende huis Vissers voor Seamus en een door mijn vrouw gemaakt halssnoer voor Margaret doen de laatste restjes ijs smelten. Wanneer ik dan nog een pas gebrouwd gedicht voorlees is de beer helemaal los.Ik krijg van Seamus een boek van Gerry Adams (IRA) en Margaret diept een unieke, want zelfgemaakt, fles cider op. Het afscheid dreigt een hele hap uit ons reisschema te halen en één voor één ontworstelen wij ons aan de omhelzingen en handdrukken. Deze mensen heb ik voor altijd in mijn hart gesloten en ook mijn vrienden beamen dit vol geestdrift. Je vraagt je soms af waarom er in de wereld zoveel miserie is. Het is zeker niet de fout van de gewone mens waarbij we onstoch mogen rekenen. Daar zit dikwijls meer gezond verstand in dan in al die zelfverklaarde specialisten, geleerden en andere praatbarakkers.
|
|
|
|
|
Met een kropje in de keel en een hart vol vriendschap rijden we door het vredige Ballyronan. There’s an old believe that on some distant shore far from dispair and pain old friends shall meet once more. Maar ook: Tout le malheur des hommes vient d’une seule chose qui est de ne pas demerrez en repos dans une chambre. Het leven van een reiziger is niet makkelijk !
|
|
|
|
In de verte lonkt al de Slieve Gallion en de rest van de Sperrin Mountains. Moeiteloos vind ik het smalle weggetje terug waarover ik 8 jaar geleden de streek verkende. De streek is een beetje desolaat maar immens mooi. Op de top van de Mullaghmore strekken we even de benen. We horen alleen de wind en het geblaat van een verloren schaap. Wij zijn gelukkig, nog niet, verloren en na een snelle afdaling nemen we voor het gemak de expresweg naar Derry.
|
|
De gele weg naar Derry
De meidoornhagen boorden de weiden op de hellingen branden gele vlammen van de gaspeldoorn en tonen ons de gele weg naar de omwalde stad waar men leed en haat tracht te vergeten zonder afstand te doen van de eigen aard en de herinnering aan zij die vielen eeuwen lang
|
|
|
|
De stad ligt als een plaatje aan Loch Foyle. Onze B&B ligt aan de andere kant, wij dus de grote brug over. Arkle House ligt net om de hoek. Vriendelijke ontvangst. Voor het eerst deze reis slapen we met zijn vieren op één kamer. Eens benieuwd wat dat gaat geven qua snurken en andere lichamelijke neveneffecten. Het huis staat in een mooie tuin en niets doet vermoeden dat het centrum hier vlakbij is. Titte maakt kennis met de plaatselijke teddybeer en een mooie relatie bloeit ter plekke open.
|
|
|
|
|
Toch maar te voet naar het oude ommuurde centrum, het eigenlijke doel van deze dag. De stadswallen spreken voor zich en vertellen ons de veelal bloedige geschiedenis van deze tot voor kort als kruitvat bekend staande stad.
|
|
|
|
De herinnering aan de Troubles zijn nog levendig, zeker wanneer we beneden ons de Bogside en de bekende muurschilderingen zien. Het is een beetje surreëel: de rijen huizen, een stadion waaruit het supportersgeluid af en toe over de stad golft, op de wallen politie die waakzaam alles surveilleert en heel hoog boven ons de nog altijd aanwezige helikopter. Veel is er m.i. niet nodig om het vuur hier terug in de pan te laten slaan.
|
|
|
|
|
Na onze tocht gaan we lunchen, in een aanleunend pand vinden we voldoende redenen om hier te blijven plakken.
|
|
|
|
|
|
Vele pints later confisceren we uit veiligheidsoverwegingen een taxi. De vlotte kerel brengt ons in geen tijd waar we moeten zijn en niet veel later ligt ons gezelschap vredig te ronken.
|
|
|
|
|
|
De nacht is vruchtbaar geweest want volgend gedicht ontspruit spontaan uit mijn ochtendbrein. Al zeg ik het zelf een waarheidsgetrouwe schets van onze stap in het nachtleven van Derry.
|
|
|
The Siege of Derry (1689)
It was a night so strange and warm and than they came lined up and calm
their coats were black their hats of cream they looked so fresh a flashing beam
we had to stand both firm and strong to hold the lines the whole night long
but at the end we had to phone a cab to bring us safely home
|
|