|
|
Grumpy Old Men Tour 2009
Ierland 21 mei – 1 juni
|
|
|
Dag 6 - Dinsdag 26 mei 2009
|
|
|
|
Om zes uur word ik gewekt door een liedje van Rob de Nijs: zachtjes tikt de regen… Toch schijnt de zon. Ik kan me niet bedwingen en trek mijn loopschoenen aan. Het is aangenaam buiten en langs allerlei kleine wegen en enkel nageblaft door lokale herdershonden ( gelukkig is er aan mij niet veel eten) loop ik mijn rondje. Dat begint een mooie gewoonte te worden, overal waar ik voet aan grond zet tracht ik een stukje te lopen, liefst ’s morgens vroeg. Een koe met bijhorend kalf kijkt me verwonderd aan. Ik zeg haar vrolijk goedemeuhrgen. De zuivere lucht doet wonderen en de aanblik van bergen en zee geeft me vleugels. Dit is pas genieten. Na een snelle douche en wat gerommel met mijn bagage zet ik me buiten om wat te schrijven. Van niets of niemand gestoord snuif ik dit alles op. De bloemen, de vogels, de koeienstront. Is dit geluk? Druppelsgewijs komen ook mijn stadsgenoten het wonder van de Ierse morgen aanschouwen.
|
|
Bij het deugddoende ontbijt bespreken we de plannen voor de dag. Eerst naar Glenveagh National Park. Dwars door de bergen is het even zoeken naar het rechte pad, maar dat zijn we gewoon. Nu er nog op blijven. Na gezamenlijke inspanningen komen we uit waar we moeten zijn.
|
|
|
|
|
|
|
Volgens de nieuwe Ierse gewoonte dat elke oude steen geld moet opbrengen worden we in een shuttle bus gedreven. Een Edelhert springt vlak voor onze neus over de weg. Eric is net een vergezicht op de digitale drager aan het zetten en is te laat voor dit snapshot. Dat komt hem op een uitbrander te staan van onze Baron: Verdoemme Rik, sebiet stampek tege ij kloewete. Dolle pret bij Frans en mezelf .
|
|
Het kasteel is postkaartsgewijs gelegen en het weer is ideaal voor de aanverwante vergezichten. We bezoeken de verschillende thematuinen, er is zelfs een Belgian forest bij, en geraken in een geanimeerd gesprek over het geld dat nodig was en is om dit domein te onderhouden en op welke manier dit in vroegere tijden op de kap en met het zweet van de plaatselijke bevolking is neergepoot.
|
|
|
|
|
|
|
We nemen een hap en rijden verder door de Highlands of Donegal. The Rosses bieden ons alles wat onze romantische zielen verlangen. Een enkele zeer korte bui kan de pret niet bederven en we dalen verder langs adembenemende panorama’s. Via Maas bereiken we Ardara.
|
|
Hier storten we ons in de tweed shops en kopen ons ieder een aan onze persoon aangepaste “klak”. Den Titte is net zijn grootvaderduivenmelker. Frans lijkt wel één of andere strenge predikant, Eric een groenteboerke uit Schriek en ik wordt vergeleken met één of andere Gipsy. Eric is hier ooit geweest en herinnerd zich nog een mooie oude pub en bij “Nancys” is het inderdaad nog een beetje zoals vroeger. Aan het plafond boven de toog hangt een verzameling water jugs om u tegen te zeggen. Niet te koop trouwens.
|
|
|
|
|
|
Na deze verdiende rustpauze mikken we op ons volgende doel Slieve League, de hoogste klippen van Europa (meer dan 600m). Eerst dwalen we nog even af naar een waterval langs een verlaten strandweg. De weg naar de klippen is lang en steil. Het laatste stuk doen we te voet, niettegenstaande de stevige wind. We worden dan ook beloond met een indrukwekkend zicht op de klippen met diep onder ons de beukende oceaan. Eric klimt nog wat hoger op zoek naar de ultieme foto.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Het is ondertussen al laat geworden en onze beer begint te grollen. Het is nog een flink stuk tot Donegal City maar de weg is hier breed en het bolt vlot. Killybegs, de grootste haringhaven van Ierland zal voor een andere keer zijn . Even voor de stad vinden we ons Hostel. Weinig volk dus mogen we een kamer kiezen. Een beetje primitiever dan de B&B maar toch gezellig zo met z’n vieren bij elkaar. In de stad doen we ons te goed aan een stevige portie Lamb stew. Buikje goed rond zoeken we naar een pub met folk music. In The Reel zitten al enkele plaatselijke lichtelijk bedronken figuren aan de toog wat voor zich uit te zingen. In de loop van de avond komt er toch wat meer animo maar ik heb al beter gezien en gehoord. De stemming maakt echter veel goed en enkele pints later lever ik de jongens veilig af op hun slaapplaats. Nog wat zeveren tegen elkaar en dan valt de nacht over Donegal.
|
|
|
|
|
