|
|
Grumpy Old Men Tour 2009
Ierland 21 mei – 1 juni
|
|
|
Dag 8 - donderdag 28 mei 2009
The weather’s improving, zo zeggen ze toch op radio, tv en in de krant. Voorlopig is het bewolkt tot donker. Dat belet ons niet om te genieten van het ontbijt. Vandaag gaat het richting Noord Mayo. Padvinder Frans leidt ons feilloos door de Nephin Beg Range. Jammer van het donkere weer, het licht zou het afgelegen gebied nog meer glans geven. Over verlaten landwegen duiken we verder de wildernis in tot er helemaal geen weg meer is. Af en toe komen we een poort tegen die we openen en netjes achter onze rug weer sluiten om het loslopende schapenbestand niet al te zeer te verspreiden en zo de terechte woede van de eigenaar niet op onze hals te halen.
Nu wordt het wel echt zoeken. Waar een wil is is een weg, zelfs als de weg weg is. Op één of andere wonderbaarlijke manier vinden we toch de weg naar Achill Island. We vullen de proviand aan want vandaag is het zelfcatering. Het enge wipbruggetje dat vroeger het eiland aan het Ierse vasteland vasthield is nu vervangen door een bredere moderne constructie die de oversteek wat veiliger en makkelijker maakt. Snel vind ik mijn vertrouwde weg over het eiland naar the Valley House.
|
|
|
|
|
|
Pat, de uitbater, herkent me ondanks mijn weelderige haardos. We krijgen een kamer toegewezen in een aparte vleugel van het domein. Met het venster naar het oosten wordt dat morgen een prachtig ontwaken. Het gaat namelijk echt gebeuren, morgen krijgen we terug de zon te zien! We maken eerst een strandwandeling, dan bekijken we het buitenhuisje van Heinrich Böhl, nu in gebruik voor Duitse kunstenaars die hier, net als wij, inspiratie komen opdoen.
|
|
|
|
|
|
De Slieve More heeft zijn hoed van mist opgezet, die beklimming laten we dus aan ons voorbijgaan. Het Deserted Village, overblijfsel en getuige van de grote hongersnood halfweg de 19e eeuw laat een beklemmende indruk na. Ook het nabij gelegen kerkhof vertelt ons veel over het onnoemelijke leed dat hier voor het trotse en perfide Albion is geleden.
|
|
|
Grave 25
On the steep slopes of slieve more you can find the lonely grave of someone long gone expelled by famine or crown nameless under the grass above just a stone and a rusty iron number
|
|
|
Op het grote strand van Keel zijn we haast alleen met de elementen. Vanuit het westen rollen de golven onophoudelijk de rotsbrokken tot mooie gladde keien.
Hongerig van de wandeling en de zeelucht ( die onder de zuiverste ter wereld gerekend wordt, het effect van 2000 hoogtemeter) nemen we de keuken van het Hostel in gebruik. Onder het verwonderde oog van een jong Duits koppel tonen Frans en ik onze kookkunsten. We verkopen er natuurlijk wat show bij. Onze beide Ericcen zorgen dat we voldoende vocht opnemen tijdens deze uitputtende taak. De Spaghetti op Kempische wijze wordt luid smakkend van positief commentaar voorzien. De afwas wordt door de beide jonggezellen aangepakt. Wat later zitten we naast het vertrouwde turfvuur te genieten.
|
|
|
De lucht is ondertussen opgeklaard en ik besluit dat het nu tijd wordt om de als verstekeling meegenomen fles eindelijk te ontmaagden. Aan het kleine meertje vlakbij ontkurk ik, met enige zin voor gepaste dramatiek de speciale fles Connemara van onze eigen 100proof clubbotteling. Ondertussen bijna 17 jaar en uniek in de wereld. “Wat doet dat deugd aan’t herte” zou Stijn Streuvels ongetwijfeld zeggen. We mijmeren nog wat aan de waterkant over geluk, liefde, verleden en toekomst en het niet te ontkennen feit dat we allevier al flink de vijftig gepasseerd zijn. Halfweg?
|
|
|
|
|
Terug in de pub worden we vergast op wat muziek van hier aanbelande wereldreizigers. Jens uit Weimar valt goed in de groep en ook een koppel uit Utrecht, Daan en Anita vallen best te pruimen. Wanneer de pub sluit zit de stemming er nog zo goed in dat we maar besluiten de rest van onze kostbare fles met hen te delen op de kamer. Op het terras buiten wordt een mengelmoes van Duits, Engels en Nederlands alleen pijnlijk onderbroken door de mededeling “ De fles is leeg” Het is dan ook de hoogste tijd om een slot te breien aan deze wonderlijke avond . Ierland, Whiskey, vriendschap… Wat kan het leven toch eenvoudig zijn. Slaapwel.
|
|
|
|
|
