|
|
 |
|
|
|
|
|
 |
 |
||
| Foto: Katrijn | Foto: Roger |
|
|
Noot: For the record: het is wel degelijk Hart en niet Heart. De nederlandse vertaling is dus niet "hart" maar "hert". |
| De incheckbeurt in het hotel loopt gesmeerd en geruststellend. Het hotel blijkt pas gerenoveerd te zijn in oude en oerdegelijke Victoriaanse stijl. De kamers bieden uitzicht op Port Ellen beach en de ruïnes van de oude Port Ellen distilleerderij. Ook de aanpalende Port Ellen mouterij behoort tot het landschap. We zien dat het goed is en rijden verder naar Ardbeg. |
 |
|
|
|||||
| Foto:Jan |
Stuart Thomson |
Foto's: Gilbert |
|
|
|||
| Terug in Ardbeg, wacht Stuart ons op in the old kiln shop. Het is al zes uur gepasseerd en we bedanken hem dat hij even tijd voor ons vrijmaakt, ondanks zijn drukke werkschema. Hij valt meteen met de deur in huis, en vraagt wat we willen drinken. Eén van onze aandachtige leden antwoord: “Ardbeg 1977 ?” Stuart vertelt dat hij nog welgeteld één fles 1977 heeft, en wel thuis in z’n kast. Hij heeft wel een andere optie en haalt een fles, die enkel voor de Italiaanse markt bedoelt was en zeer gelimiteerd, voor ons en we voeren een geanimeerd gesprek over, je raadt het al, whisky. De fles in kwestie is een single cask botteling Ardbeg 1972. Terug thuis na enig opzoekwerk blijken er maar 245 flessen van gebotteld te zijn, met een straatwaarde van een slordige 600€/fles. We krijgen allen een glaasje en nippen het leeg. |
 |
 |
| Foto's: Gilbert |
| Hij verklapt ons dat de botteling van de nieuwe Ardbeg still young in première zal gaan op het aankomende whiskyfestival in Verviers, België. Zelf zal hij er niet zijn, maar wij beloven hem, wij wel! Hij legt ons uit, op onze vraag, hoe hij de overgang ziet van de “oudere” stock gebottelde 10 jarige, naar de door hun gestookte 10 jarige. Deze laatste is dus nu 8 jaar oud en zal gebotteld worden onder de naam “Still young”. Zelf vindt hij hem nu al superieur aan de huidige 10 jarige. En hij moet nog 2 jaar verder rijpen! |  |
|
| Foto: Gilbert |
| Maar
de klok tikt en we moeten terug naar het hotel. Als hij de rest van de
fles Ardbeg 1972 wil meegeven met ons, schieten woorden ons tekort.
Spontaan halen we één van onze verstekelingen boven. Ons eigen
experiment. Ardbeg
Very Young, nagerijpt op een portovaatje. Slechts 13 flessen
wereldwijd. De clubleden krijgen een dram van deze zeldzaamheid en we staan erop dat Stuart de fles als
tegencadeau accepteert. En zo is iedereen gelukkig, behalve Jackie
waarschijnlijk die thuis met de kindjes op Stuart zit te wachten. Met
dit in het achterhoofd ronden we dit blitsbezoek af. |
 |
|||
| Foto: Werner |
|
|||
| Het diner in het hotel vindt plaats in een ongelooflijk mooie locatie. Compleet met Claymore’s aan de muur en schilderijen van roemruchte veldslagen uit het verleden. Een oude houtkachel voorziet ons van gezellige warmte. Een grote zware centrale tafel wordt algauw gevuld met lekkere spijzen. Simpel, degelijk en verzorgd. De kok heeft de soep op een manier klaargemaakt, waardoor de hotelbar achteraf zeker zou zijn van klanten. |
 Foto: personeel White Hart Hotel |
 |
|
|
Foto: personeel White Hart Hotel |
||
 |
||
|
Foto: Roger |
||
|
De sfeer is onbeschrijfelijk.
Die Percy toch! Roger meldt ons nog een keer dat hij hier graag is. |
 |
We wandelen de nacht in
tussen de warehouses van de
Port Ellen distilleerderij. Aan de poort, vanwaar je de plek ziet waar
het stillhouse ooit stond,
halen we weer een verstekeling
boven. Whisky maken is hier sinds 1984 niet meer mogelijk, whisky
drinken daarentegen nog wel, mits er iemand een fles heeft meegebracht.
Dat hadden we…
|
|
| Foto: Roger | ||
 |
Een oude Port Ellen, 23 jaar op sherryvat gerijpt. Als je iets doet, moet je het goed doen nietwaar. Met het nachtelijk zicht op de nog twee aanwezige pagodedaken van de oude distilleerderij, doet onze woordvoerder zijn verhaal over de sluiting van Port Ellen en onze motivatie, om hier en nu deze schitterende whisky samen te drinken. Port Ellen drinken thuis, of hier op zijn geboorteplaats is een wereld van verschil. Een emotioneel moment voor elke whiskyliefhebber. Een unieke belevenis, waarvan velen de diepte nog niet kunnen van vatten. De vrieskou wordt vergeten, en sneeuwvlokken dwarrelen naar beneden. Sneeuw op Islay, het is weinige mensen gegeven, maar wij krijgen het toch maar.. | ||
| Foto: Roger |
|
||
|
Terug in het hotel duiken
sommigen de badkuip in, anderen de hotelbar. Het loopt prettig uit de
hand. |
|
|
|
|
