Maandag 270206

 

Na een nachtje kettingzagen op hoog niveau loopt de wekker en Gunter de kamers af. Ik tracht er voor de spiegel het beste van te maken en kijk wat naar het weerbericht dat ons sneeuw voorspelt.

Eens buiten blijkt het gevroren te hebben. Om zes uur is iedereen present, we zullen moeiteloos de ferry halen waar een deugddoend versterkend ontbijt op ons wacht. Hopelijk laat de zee zich van haar beste zijde zien.

Het inschepen verloopt vlot en om 7u vertrekt de boot in een geurspoor van spek en eieren. De zee is kalm en het is bewolkt wanneer we het zeegat uitvaren en ter hoogte van Jura vliegt er zelfs wat nattigheid. Toch gaan de meesten moedig buiten staan om te genieten van zee, zout en wind. Ik trek me even terug in de lounge om wat te schrijven.

Port Ellen komt in zicht en langs de kust schuiven de witte gevels van Ardbeg, Laphroaig en Lagavulin voorbij. Onze eerste stappen op Islay zetten we ter hoogte van Lagavulin. Aan de voet van een ruïne  genieten we van een Ardbeg “Lord of the Isles” De stemming zit er dadelijk in, het weer is niet bepaald vriendelijk maar dat mag de pret niet drukken.

We rijden verder naar Laphroaig waar de overvriendelijke Emma ons opwacht voor een volledige rondleiding. Haar prachtige haast gezongen dialect doet me smelten. Op het einde van de tour genieten we van een proeverij, waarna de Friends of Laphroaig hun getuigschriften annex fles(je) ontvangen. Het aflezen van de namen zorgt voor de nodige hilariteit.

We nemen node afscheid en vervolgen de kustweg tot Ardbeg. Hier worden we ontvangen door Jacky Thomson(the lady of the house) Op haar onnavolgbare wijze krijgen we een, wegens werken, beperkte rondleiding. In het warehouse wordt dit echter ruimschoots goedgemaakt. Een 1975 op sherry vat en een 1990 bourbon cask doen ons in de hemel belanden. Het is een beetje illegaal maar het hoort bij de show. Ondertussen is het hoog tijd voor een Sea-platfooter. Heerlijk spul uit de zilte zee.

Net wanneer we willen vertrekken lopen we de boss himself (Stuart) tegen het lijf. Om één of andere weerom duistere reden liggen Voorzitter en woordvoerder nog vers in zijn geheugen. Hij nodigt ons in elk geval uit op een extra tasting om 18u.

Via ons hotel(the White Hart) bollen we langs de mouterij en door eindeloze turfvelden naar Bowmore, de hoofdplaats van Islay en thuishaven van een andere fijne whisky. Ian Mc Pherson die hier van kleine werkman opgeklommen is tot plant manager geeft ons een full tour. Iets controversiëlere figuur maar niettemin zeer interessant. In de shop krijgen we nog een zeer uitgebreide tasting nadat we in de geheimzinnige warehouses iets uit 1964 over de tong kregen.

In vrolijke stemming rijden we langs het ronde kerkje en de luchthaven naar Port Ellen terug. Vlug vlug de bagage naar boven en op naar Ardbeg en Stuart. Hij offreert ons een voor de Italiaanse markt bestemde 1972, gebotteld in 2003. Not bad at all! Als tegenprestatie bieden wij hem onze eigen creatie Ardbeg op Port Vaatje. Hij weet het zeer te appreciëren. Wij wensen hem nog een goede nacht en veel succes.

Snel terug naar het hotel waar weerom een heerlijk, spicy, diner op ons wacht. Het etentje wordt gelardeerd met kwinkslagen en plaatselijke spekschieterij. Als afsluiter van deze magische dag nemen de gebroeders Vaes ons mee tussen de oude gebouwen van Port Ellen.

Gunter begint dadelijk zijn jas los te maken en… tovert de dagelijkse verrassing tevoorschijn: Port Ellen 23y/o Platinum. Turf, zout, sherry   schitterende whisky die geweldig deugd doet aan’t herte.

De diehards onder ons frequenteren de plaatselijke pub terwijl de meer verstandelijk ontwikkelden en de zwangere vrouwen onder de wol kruipen. Bij een glas Guinness of een cider voor de vrouwen wordt deze dag gereconstrueerd. Even later trekt ene John Fishers aan de bel en nu is de beer helemaal los. Gelukkig moeten we niet té vroeg op morgen.

Wat nu volgt zal ik morgen noteren. Zoals verwacht werd het een fijne avond. Voor een whiskyclub wordt hier flink wat bierverzet. Iedereen geraakt zonder verdere ongelukken veilig in zijn haardstede.

 

J'O

TERUG