|
|
 |
|
|
|
|
|
 |
|
|||
| Foto's: Jan |
|
|||
| Hierna duiken we het Murray McDavid warehouse in. Hier liggen ze te rijpen. Tweemaal gedistilleerde whisky’s. Hier vinden vooral narijpingen plaats op wijnvaten, rumvaten en alles “wat niet mag”. Bij aanvang van de tour hadden we allen een flesje water en een glas meegekregen, om praktische redenen blijkt nu. Het ene vat na het andere vat wordt opengetrokken en geproefd. I’ve died and gone to heaven! , is de mening die we hier allen delen. |
 |
 |
|||
| Foto: Gilbert |
|
Foto: Katrijn |
||
| Beginnen doen we met een Mortlach van 1993 die wordt gefinished op port vaten. Jim gebruikt steeds de afkorting ACE, dit staat voor Additional Cask Evolution. 4 port vaten Mortlach 1993 liggen naast elkaar. De kleurverschillen zijn enorm, gaande van lichte goudkleur tot donker mauve. We zijn het samen met Jim over eens, Mortlach is een geweldig lekkere whisky. |
Foto: Werner |
||
|
Geert (Lidnr.11) & Katrijn (Lidnr.15) |
||
 |
 |
|||
| Foto: Jan | Foto: Katrijn |
|
||
| Vervolgens stoppen we bij een Bowmore van 1990 die gerijpt heeft op bourbonvat, en nu al 10 weken narijpt op een Syrah wijnvat. |
|
|
|
| Foto's: Katrijn |
| Tussen al deze voltreffers ook een mislukkeling. Jim neemt een staal uit een sherry butt, en laat ons proeven. De smaak is vergelijkbaar met afgevlakte new make spirit, en met een lichte strokleur. Het betreft hier een Springbank van 1991 die maar niet wil rijpen. Slecht vat. Zondag hadden we geproefd hoe een Springbank 15y wel zou moeten smaken. Een interessante ervaring was dit. Verder dan, terug een Mortlach van 1993, gerijpt op bourbonvat, en nu al 15 weken narijping op een Guigal Côte Rôtie wijnvat. De narijpingen op de wijnvaten zorgen voor een (h)eerlijke kleur. |
 |
 |
|||
| Foto: Jan |
Jim @ work |
|
Foto*: Katrijn |
|
| * Foto genomen van foto die in het Bruichladdich visitor centre hangt |
| Ondanks de drukte die in het stillhouse heerst opent hij nog een vat. Het betreft hier de overblijfselen van de reeds gebottelde Glenturret 1978, uit de Murray McDavid Mission 5 reeks en gefinished op een Rioja wijnvat uit Spanje. De laaste die Jim voor ons opent is een Lagavulin van 1979 uit een hogshead. |
| Om Jim hiervoor te bedanken bieden we hem 2 hoogwaardige flessen Belgische Trapist aan, die we hebben meegebracht uit België. Jim houdt van Belgisch bier, en wij houden van Jim’s Whisky. Ook nog een doosje Belgische Leonidas praline’s voor de echtgenote. Hij belooft ons om met onze nationale producten uit te pakken op een bijeenkomst met vrienden volgend weekend. |  |
|||
| Foto: Katrijn | Jim McEwan & Vaes Bros. | |||
 |
 |
|
| Foto: J'O |
Foto: Katrijn |
| Terug
in het bezoekerscentrum was de sfeer gemoedelijk. Iedereen is nog aan
het bekomen van wat we hier allemaal hebben mogen meemaken. |
 |
 |
 |
| Foto's: Katrijn | Straight from the cask | |
 |
 |
|
| Foto: Katrijn | Foto: Gunter |
| Bij het buitenkomen, vliegen de winterse buien ons om de oren. Na een korte krijgsraad tussen woordvoerder, voorzitter en Hans wordt er beslist om toch naar Portnahaven verder te rijden. Finlaggan hebben we wegens tijdsgebrek links moeten laten liggen, maar dit idyllische plaatsje willen we onze leden toch niet onthouden. En wijle dus weg. |
 |
 |
|||||
|
|
||||||
| Foto: Wim |
Portnahaven |
Foto: Katrijn |
Orsay lighthouse |
|||
| Door het woeste, maar o zo romantische landschap rijden we naar het uiterste puntje van Islay. Een authentiek gehouden vissersdorpje uit de negentiende eeuw, compleet met vuurtoren en toegang tot de Atlantische Oceaan. De verblijvende zeehonden zijn waarschijnlijk net als ons op de vlucht voor de felle sneeuwbuien. |
 |
 |
|
| Foto: Werner | Foto: Gilbert | |
| Op een van onze vorige Islaytrips hebben we hier een bar ontdekt en volgens onze berekeningen kunnen we, mits sommige personen zijdelings binnengaan, er juist met 16 leden binnen. De open haard hadden we ook in de vergelijking opgenomen. Sommige avonturiers laten zich niet afschrikken door de felle sneeuwstorm en leggen de laatste meters te voet af. Anderen nemen de busjes. De cafébazin had vandaag geen 16 klanten verwacht. En ook morgen niet of niet volgende week. |
 |
 |
 |
|
| Foto's: Gilbert |
| De pub is postkaartmateriaal! Iedereen voelt zich direct thuis en dank zij de korting op de Kilchoman lunch, wordt er getrakteerd. Rondje! |
|
|
|
||||
| Foto: Werner | Foto: Katrijn |
|
|||
 |
De blik valt op een Buichladdich botteling achter de toog. Een fles “Whisky of Mass Distinction”. Overmand door emoties doet woordvoerder het verhaal achter de fles. Nooit gedacht zo’n fles tegen te komen. | |
| Foto: Katrijn |
 |
 |
|||
| Foto: Katrijn | Foto: Werner |
|
||
|
De
jonge vrouw achter de bar amuseert zich kostelijk en belt zelfs naar
Christine Logan om te vertellen dat we er zijn. Gelukkig neemt ze niet
op, want Jan kan niet zo goed Engels en dan moest woordvoerder als
tussenpersoon spelen. Aangezien zijn vroegere ervaringen met Christine
zou dit zo prettig uit de hand kunnen lopen, dat we een kruis over onze
eigen plannen konden maken. Ze zal uiteindelijk wel vernemen dat we haar
nog niet vergeten zijn. De bar wordt terug in oorspronkelijke staat
hersteld, en wijle weg. Nog een lange weg terug naar het White Hart
Hotel in Port Ellen. De wegen zijn ondertussen besneeuwd. Horizontale
sneeuwstormen bestoken onze busjes en we zijn, net als het
hotelpersoneel, blij om terug het hotel te betreden. |
 Foto: Gilbert |
Weer een fantastische maaltijd en ja, Roger is hier graag. Na deze lange vermoeiende dag is er een beperkte harde kern, die nog tot in de haven wil wandelen, samen met de restanten van the Lord Of The Isles. Er wordt afgesproken in de inkomhal, met glazen. Daar treffen we ook de uitbater aan en er ontspint zich een gesprek. Hij neemt ons mee naar een grote zaal, die nog niet opengesteld is voor publiek. Aan de muren hangen schitterende foto’s van Islay, waaronder veel luchtfoto’s. De uitbater blijkt de fotograaf te zijn. De uitgestalde whisky verraden in hem ook een whiskyliefhebber en het lijkt ons niet meer dan normaal om hem een dram van Port Ellen te presenteren. De laatste uit de fles. Als blijkt hoe blij hij is met de fles, voelen we ons al wat minder schuldig vanwege onze late verschijning aan tafel. | |
| Buiten is het aan t’ vriezen. Aan het standbeeld, ter nagedachtenis van de lokale Schotten die hun leven gegeven hebben in de wereldoorlogen, wordt de Lord bovengehaald en soldaat gemaakt. De nacht wordt verder gezet met een drive-in tasting. Jan haalt één van zijn flessen Ardbeg 17y en we openen deze in het geparkeerde busje voor het hotel. Een intieme tasting. Vele gaan moe en voldaan hun laatste nacht op Islay al slapend in, anderen zoeken de hotelbar terug op… |
 |
 |
||
| Foto's: Werner | Drive Inn Tasting | ||
|
|
|
|
