|
|
 |
|
|
|
|
|
 |
 |
|||
| Foto's: Wim |
|
|||
| Wachten
op Jim McEwan in het visitor centre/shop van Bruichladdich is geen
opgave voor een whiskyliefhebber. |
 |
Jim
in zijn distilleerderij is als een vis in het water. Zijn verwevenheid
met Islay en zijn geschiedenis komt naar voren in de anekdotes die hij
vertelt, zijn bijna maniakale instandhouding van de traditionele en
authentieke installaties en de plannen die hij voor de toekomst heeft. De enige computer die ze hebben is een zwart bord en een stukje krijt. Ontroerd vertelt hij ons het verhaal van Alfred Barnard, die in zijn boek uit 1887, de machinerie beschrijft, die nu nog steeds gebruikt wordt, die hij kan aanraken. Kennen we dat boek? Euh… Als hij het verhaal begint te vertellen van Port Ellen distilleerderij, over hoe de industrie geen geduld heeft om een whisky, die lange tijd nodig heeft om te rijpen, in stand te houden, komt hij weer goed op dreef. Port Ellen single malt komt pas naar zijn recht na minimum 20 jaar rijping. “Hebben jullie ooit oude Port Ellen gedronken?” vraagt hij. Zijn mond valt open van verbazing als 16 leden antwoorden: “Ja, gisterenavond”. Mensen die Jim kennen, weten dat dit niet vaak voorvalt. Het hek is helemaal van de dam als hij vraagt waar we deze gedronken hebben. “Waarom heb je niet gebeld?” vraagt hij. Tja, hij is wel geen lid, hé. We zien het respect voor wat we gedaan hebben in zijn ogen. |
||
| Foto: Katrijn |
Jim McEwan voor de computer |
||
| Hij neemt ons mee naar het Victoriaans verleden van de distilleerderij als hij ons binnenleidt in de maltings van Bruichladdich. |
 |
 |
|
| Foto: Gunter |
Foto: Katrijn |
| De steepingbacks staan vol ijzer afval, en de maltingfloor is bezet met lege Yquem Sauternes wijnvaten, klaar om whisky in te finishen. Jim heeft op deze verdieping van de distilleerderij grootse plannen, meer plannen dan geld naar eigen zeggen. |
 |
|
|
| Foto: Gilbert |
Foto: Jaco |
| Het
lijkt allemaal nog veraf, maar in zijn betoog zien we maltvloer boven
maltvloer herrijzen, bevolkt met eilandbewoners, die hier de kost voor
hun gezin verdienen. Niet zo evident als je weet dat deze
distilleerderij ten dode opgeschreven was, toch een belangrijke bron van
inkomsten voor de omwonenden, maar dus opnieuw tot leven gewekt door Jim
en enkele andere investeerders. Zoals elke god heeft hij aanhangers en anderen… |
 |
 |
|||
| Foto's: Gilbert |
Open mashtun |
|||
| Enthousiast
vertelt hij ons dat hij in een oud boek (A description of the Western
islands of Scotland) iets gelezen had over een whisky uit de Hebriden, Usquebaugh-baul,
vier keer gedistilleerd.
Een volwassen man zou hier maar twee lepels mogen van drinken. Anders stopt zijn ademhaling en sterft hij! En, je raadt het al, laat hij nou net bezig zijn om dat ook eens te proberen. Dit komt als een donderslag bij heldere hemel. We wisten van zijn experiment om drie maal te distilleren, wat al de gebruikelijke commotie veroorzaakt had in het whiskywereldje, maar vier maal? Dit was wereldnieuws. Hier wordt geschiedenis gemaakt. |
|
|
|
| Foto: Werner | |
 |
 |
|||||
| Foto's: Katrijn |
|
|
||||
| “You simply got to tast this!” riep Jim, en weg was hij met zijn maatbeker. Rechtstreeks uit de spirit safe in full production! |
|
|
 |
|
| Foto: Jaco |
Foto: Gilbert |
| Leen
mag als eerste vrouw dit duivels brouwsel proeven. Jim tovert een lepel
tevoorschijn en laat haar twee lepels proeven. Iedereen wacht angstig
het verdict af. Ze blijft ademen en VINDT HET LEKKER!
De rest volgt en iedereen is het met Leen eens. Gemiddeld rond de 87% á 90% alcohol, en toch zoveel smaak. Massa’s frisse limoenen. |
 |
 |
||
| Foto: Katrijn | Foto: Katrijn | ||
 |
 |
||
| Foto: Werner | Foto: Katrijn | ||
 |
 |
||
| Foto: Katrijn | Foto: Katrijn | ||
 |
 |
||
| Foto: Werner | Foto: Werner | ||
 |
| Foto: Werner |
| Jim is zo enthousiast dat hij ons een andere maatbeker in de hand duwt. De driemaal gedistilleerde, die hij als basis hiervoor gebruikt. Slainte! De lepel krijgen we ook mee. Een clubrelekwie! |
 |
 |
 |
| Foto: Werner | Foto: Katrijn | Foto: Gilbert |
 |
 |
|
| Foto's: Gilbert |
 |
 |
|
Foto: Werner |
|
 |
|
| Foto: Katrijn |
Foto: Katrijn |
| Nog steeds bevend op onze benen na deze gebeurtenis, neemt Jim ons mee naar hun eigen bottelingplant, ook al iets vrij uniek in de whiskyindustrie. Er zijn plannen om deze verder uit te breiden. Hier worden de Bruichladdich’s, de Murray McDavid’s en de Celtic Heartlands gebotteld. |
 |
 |
 |
||
| Foto's: Gunter |
 |
| Foto: Gilbert |
| Een plastiek tafeltje bezwijkt net niet onder het gewicht van de flessen Lochside 1966, gebotteld als Celtic Heartlands |
 |
 |
||||
| Foto's: Gilbert |
|
|
|||
| Volgens Jim de beste Celtic Heartlands ooit gebotteld. |
 |
 |
|||
| Foto's: Gilbert |
Etiketeermachine |
|||
|
|
|
|
