Dinsdag blad3

Onderweg naar Kilchoman doet Hans, Lidnr. 007, zijn naam eer aan en verstopt zich, na het nemen van een voorsprong op de bochtige weg van Bunnahabhain, op een woonerf tussen andere geparkeerde wagens. Nietsvermoedend passeert het groene busje in een verwoedde poging om het blauwe busje van Hans in te halen.

Pas voorbij Bridgend haalt Hans het groene busje terug in, daar Roger, passagier van het groene busje, een poging wil doen om alle ganzen te fotograferen die we tegenkomen. De rage loopt prettig uit de hand.

Foto: Roger

Eenmaal in Kilchoman wordt er bijgepraat over Hans zijn mysterieuze verdwijntruc. Er valt ons meteen iets op als we aankomen op de Kilchoman distilleerderij: “ Kilchoman has fired the kiln!”. Geen pagodedak meer op het plaatstalen dak van de kiln. Het dak is er afgesmolten en hangt gevaarlijk los te bengelen aan de weinige nog aanwezige hechtingen.

De ramp heeft zich gelukkig beperkt tot de kiln. De vuurhaard die hier twee weken geleden woedde, werd geblust door de Islay brandweer die zelfs tot hier kan geraken. Hier krijgen we een triestig gevoel bij. Het project van een boerderijdistilleerderij, enkel met grondstoffen uit Islay en volledig ter plaatse geproduceerd, van graankorrel tot whisky, hebben we zien groeien. Beslist geen sinecure op dit afgelegen stuk Islay. Hoe gaan die mensen om met deze tegenslag? De sfeer is dan ook niet opperbest bij onze intrede in het nieuwe, grote en goed uitgeruste bezoekerscentrum. Komt nog bij dat wij gisteren werden verwacht voor de aangekondigde lunch. De meegebrachte mail door de reisleider maakte meteen duidelijk voor Paula, voormalige toergids in Ardbeg en nu manager van het visitor centre, dat onze reisleider het wel degelijk bij het juiste eind heeft. De manager van de distilleerderij had aan Paula de verkeerde dag opgegeven, hij heeft nu wel andere dingen aan zijn hoofd natuurlijk. Geen paniek! Anthony Wills, de manager, zal ons een tour geven en Paula zal terwijl alle voorraadkasten plunderen om ons een presentabele lunch te serveren bij onze terugkomst. Wij hebben hier alle begrip voor en doen mee.

Algauw blijkt dat deze mensen het hoofd zeker niet laten hangen. Hun eigen verbouwde gerst wordt momenteel in de Port Ellen mouterij gemout. Aangezien de hoeveelheden die ze blijken nodig te hebben, zal dit in de toekomst zeker nog blijven gebeuren. De manager overloopt met ons de ganse installatie., buiten de kiln dan, en vertelt waar er verbeteringen en veranderingen gepland zijn in het proces.

			In het warehouse is voorlopig plaats voor alle vaten: de 9 lege (bourbon) vaten die lagen te wachten op nieuwe productie, en de 7 volle vaten die reeds liggen te rijpen. Meer is er niet. Ondanks er nog maar weinig Kilchoman spirit in voorraad is, mogen we hier allemaal al van proeven. De new make spirit smaakt verrassend! Rook, niet enkel turf (no fun intended) en veel fruitige toetsen. Dit belooft voor de toekomst. Deze mensen weten waar ze mee bezig zijn.
Foto: Gilbert	Woordvoerder en Anthony Wills

Na de tour staat de homemade soup te wachten. Dik en warm, wat welkom is met dit weer. Daarna warme krokante broodjes met courgettes, fetakaas, zalm of tonijn. Samen met de verontschuldiging van de manager vanwege zijn vergissing in datum, krijgen we een korting op onze lunch. En wijle weg naar Bruichladdich.


Foto. Katrijn

Foto: Gilbert	Foto: Katrijn


	Foto: Roger	Buiten volgt de ene sneeuwbui de andere op...


Foto's: Katrijn	De volledige productie tot dusver...

Kilchoman Farm Distillery