DAG 3

MAIN

DAG 5

 

 

DAG 4

 

 

 

Dag 4 : W van whisky en West-Islay

 

Nog voor het ontbijt maakte ik een korte wandeling naar de oude gebouwen van Port Ellen. 

Buiten de warehouses en de kiln deed niets herinneren aan de vroegere distilleerderij.  Er werd nu een KMO-zone gecreëerd.  Dat alles staat in schril contrast met de achterliggende moderne moutfabriek.

 

 Port Ellen ontwaakt

 

Restanten van de Port Ellen Distillery

 Port Ellen oud & nieuw

 

 

 

Nooit meegemaakt maar vraag gerust bevestiging aan de overige clubleden die ooit in Caladh Sona verbleven.  Het ontbijt van Rhona is genereus en indrukwekkend met keuze uit 5 verschillende formules : naast de klassieker full Scottish ook nog diverse soorten vis, vragen staat vrij. 

 

Met een stevig gevulde maag reden we eerst naar Bridgend.  Hier was een “Sheepdog Trial”.  Dit event vindt éénmaal per jaar plaats op Islay, daags nadien vervolgt op Jura.  Herders uit gans Schotland nemen hieraan deel en dingen samen met hun hond naar de prijs voor de beste combinatie.  Doel : binnen 10 minuten moet de herder samen met zijn hond een kudde van 4 schapen een parcours laten afleggen, in een schaapskooi drijven en opsplitsen in twee groepen van elk twee schapen.  Niet elke deelnemer slaagde hierin.

Sheepdog trial

 

 

 

 

In de voormiddag hadden we ook nog onze afspraak te Bruichladdich. 

Insiders weten dat je daar steeds zelf een fles kan bottelen.  Nu was dit een vat van 2004, het eerste resultaat van whisky van uitsluitend op Islay geteelde gerst (variëteit Chalice), 57,5% alcohol, fresh sherry but en een beperkte productie van 1060 flessen.  Er stonden een tiental flessen klaar maar na een toiletbezoek waren er nog amper 3 flessen.  Een Brit had voor zichzelf en zijn ganse familie een voorraad aangelegd, deels om te drinken, deels als belegging.  “Weet je,” zei hij, “deze exemplaren zijn na enkele jaren al minstens het drievoudige waard.”  Aangezien roommate Bert graag zo’n botteling wenste, toch al maar besloten om reeds voor de toer 2 flessen te reserveren zonder te proeven.  Een berekend risico, maar nadien bleek dat er geen extra flessen verkocht werden want de etikettenvoorraad was uitgeput.  Geen etiket, geen verkoop.

  Winkel Bruichladdich

 

 

 

 

Special Cask

 

Een jonge kerel nam ons mee op sleeptouw doorheen de distilleerderij : geweldig enthousiast én met kennis van zake. 

Er gaat hier nauwelijks iets naar de blendindustrie, experimenten kan en mag hier volop.  Plannen genoeg hier op de site : men hoopt in de toekomst ook terug de eigen kiln op te starten, verder zijn er doorgedreven plannen om industriële alcohol met een still van het Lomond-type verder te distilleren tot gin onder de naam “Ugly Betty”.  De licentie hiervoor wordt in de loop van de volgende maanden verwacht (zie ook het reisverslag van de Vaes Brothers, mei 2010). 

Plaatsing Lomond Still (mei'10) ~ foto: Werner (½Vaes Bros.)

Lomond Still (juli '10)

 

 

 

 

In tegenstelling tot de andere distilleerderijen was Bruichladdich nog in productie. 

We konden dus ook proeven van de wash, hier een geturfde versie voor de productie van Port Charlotte.  Eerst werd er vanuit de groep aarzelend gereageerd, maar ten slotte proefde iedereen nieuwsgierig. 

Ook Martine nam een stevige teug.

Aan de washback

 Toekomstig nieuw clublid?

 

 

 

 

 

 

Door een zeer droog voorjaar was voor vele producenten de watervoorraad zo drastisch teruggevallen dat de productie moest worden stilgelegd.  Dit was ondermeer het geval voor Bruichladdich, Ardbeg en Kilchoman.  Dit verhaal werd ons later op andere locaties bevestigd.
Het experiment uit 2006 om 4 maal te distilleren werd ook nu met de nodige fierheid toegelicht.  De impact van dit magische feit is blijkbaar veel groter en duurt veel langer dan wij beseffen.  Daarbij nog te weten dat wij met een selecte groep dit mochten mee-ervaren.  Na afronding van het bezoek kregen we de Roch ter degustatie.  Ook proeven van “the cask in the shop” vormde geen probleem.  Toen ik het restant van mijn glas in een flesje goot, bood de gids spontaan aan mijn flesje volledig te vullen.  Nog een extra fles aangekocht maar ditmaal niet voor eigen gebruik maar voor bijzondere mensen met klasse.  Nadien bleven wij nog een hele tijd napraten met Duitse en Britse soulmates.  Deze godendrank smeedt een universele band, zoveel is duidelijk.

Bruichladdich Stills

 Geen geheimen bij Bruichladdich

 

 

 

 

 

 

 

Islay is meer dan whisky

Kilchoman kiln

Voor de lunch (cullen skink) reden we naar het bezoekerscentrum van Kilchoman.  Ondanks zijn beperkte omvang verdient dit initiatief onzes inziens alle respect.  De rondleiding startte pas om 15uur, zolang wachten zat er niet in voor ons.  We keken wel nog even binnen in de moutruimte.  Groot was onze verbazing toen daar ook andere bezoekers waren, en neen, ditmaal geen muis maar wel enkele mussen die zich te goed deden aan de kiemende gerst.

 

 

 

   Moutvloer van Kilchoman

 

 

 

 

 

 

 

 

Aan het kerkje van Kilchoman keken we naar het prachtige Middeleeuwse kruis (foto rechts) en dan verder voor een stevige strandwandeling op Machir Bay. 

 

De zon scheen, het was 19°C , maar het voelde zalig zomers.

Machir Bay

 Kilchoman Cross

 

 

 

 

 

Machir Bay

 

 

 

 

 

Jan-van-gent op Machir Beach

Op het strand zat een gewonde Jan-van-gent naast tientallen aangespoelde kwallen.

         Loch Gorm

 

 

 

 

We bezochten ook het Museum of Islay Life te Port Charlotte en reserveerden een tafel in het gelijknamige hotel-restaurant voor ’s avonds. 

Langs de single track road reden we door tot Portnahaven.  De pub lag nog steeds op dezelfde plaats en zelfs J’O bleek hier in een ver verleden eens te zijn aangespoeld. 

Wij deden hier wat van ons werd verwacht : onder een stralende zon genieten van de vergezichten, een stevige pint en het spotten van zeehonden.  Hoe later op de dag, hoe meer er de baai inzwommen.  Kortom : zalig.

Portnahaven

 

 

 

 

 

Portnahaven

 

 

 

 

 

Zonder woorden

J'O was hier, zelfs al in 1876

 

 

 

 

 

Zeehond in de baai van Portnahaven

 

 

 

 

 

De weg tussen Portnahaven en Port Charlotte 

  Port Charlotte

 

In hotel Port Charlotte was het pure verwennerij.  

Aperitief in de lounge, stijlvolle bediening, een maître d’hôtel met een aparte vorm van humor, maar vooral veel etiquette.  

Het eten was lekker : vis als voorgerecht, vlees als hoofdschotel.  

 

 

's Avonds, bij valavond nog foto’s genomen aan Kilnaughton Bay.  Een drukke maar schone dag

Genieten in het Port Charlotte Hotel

 

 

 

 

Zicht op Loch Indaal

 

 

 

 

 

Avond over Kilnaughton Bay

Port Ellen by night

 

 

DAG 3

MAIN

DAG 5