Als bij wonder halen we net onze eerst geplande afspraak op Auchentoshan., aan de voet van Erskine Bridge. Midden van de voorsteden van Glasgow, tussen de appartementsgebouwen. Niet echt een idyllische plek voor een distilleerderij, maar de distilleerderij stond hier als eerste. Eén van de nog drie werkende distilleerderijen in de Lowlands. | ||
Foto: Werner | Foto: Katrijn |
Graem |
Sinds vorig jaar toegankelijk voor het publiek. Compleet met nieuw bezoekerscentrum en grote opkuisbeurt. Groot was de verrassing om Graem hier aan te treffen. Een bekende van vorige trips en nu onze tourgids. |
Foto's: Roger |
Jan
valt als de bliksem getroffen op zijn knieën voor een vitrinekast;
centraal opgesteld in de fantastisch ingerichte shop van Auchentoshan.
Daar staat hij in al zijn glorie! Bowmore 40 jaar. 4000 Britse ponden
oftewel zesduizend Euro. Een emotioneel moment.
De woordvoerder wijst de leden erop dat ze nu toch iets of wat verwend zijn op Islay, en dat dit een standaardtour is, zoals gegeven wordt in alle toegankelijke distilleerderijen. Het verschil maakt nogmaals duidelijk dat wat we meegemaakt hebben op Islay, van een heel andere dimensie is. |
Foto: Gunter | Foto: Katrijn |
Foto: Roger | Foto: Katrijn |
Graem wijt zich meer dan behoorlijk aan zijn taak en geen vraag is hem te veel. We zijn vooral geďnteresseerd in het distillatieproces. Auchentoshan doet dit driemaal. Vroeger uniek voor Schotland, maar nu is er Jim McEwan. Graem laat zich hier wat kritisch over uit, maar hij heeft juist dié groep tegenover zich die wel beter weet. Grin and bear it. Er worden ook foto’s gemaakt van de computer, geen krijtje hier. |
Foto: Roger |
Foto: Katrijn |
We
krijgen een blik op de rijpende vaten in het warehouse
…van achter glas.
Graem neemt buiten nog even de tijd om een groepsfoto te nemen. |
Foto: Roger | Foto: Jaco | Foto: Gilbert |
Algauw
moet de tourgids, die hier Graem vervangt, afhaken en wordt de manager,
Ronnie Learmond, erbij gehaald. Reuze sympathieke kerel. Verklapt ons
wat er in de nabije toekomst nog te wachten staat van Auchentoshan en
dat hij zelf geen whisky drinkt. Go
figure. |
||
Foto: Roger |
Na
de magische band tussen Jan en de Bowmore 40y verbroken te hebben, met
de belofte dat hij straks een extra dram
Ardbeg 1972 krijgt zijn wijle weeral weg.
In
Glasgow missen we weer de afslag, zodat onze geďnteresseerde leden een
lange blik kunnen werpen op het stadion van de Glasgow Rangers. Alles
voor onze leden! |
Op naar het South Beach Hotel in Troon, waar onze laatste overnachting zal plaatsvinden. Enkele maanden eerder hadden we de hotelbar al bezocht, toen we deze reis aan het voorbereiden waren, maar het hotel zelf overtreft onze stoutste verwachtingen. Troon staat gekend om zijn golfterreinen, maar zo vroeg op het jaar is er nog maar weinig toeloop voor deze sport. Lounge met bar, bar en eetruimte in de serreachtige uitbouw. Menu kiezen in de lounge, en pints in de bar tijdens het wachten. Iemand komt de bar binnen die ons heel bekend voorkomt. Hij stelt zich even aan ons voor. “Hallo, ik ben Chris Vaes.” Onze gedupeerde, geschoren en met nieuwe kleren aan. Hilariteit alom. Diner is served. Als voorgerecht zalm. Hoofdgerecht een met haggis gevulde kip, overgoten met een saus van Arran whisky, honing en vanille. De saus is zo onbeschrijfelijk lekker, dat voorzitter aan woordvoerder de opdracht geeft om het recept te bemachtigen. Peulschil voor een woordvoerder van een whiskyclub. Vriendelijke mensen ook. Het dessert werd beschreven als strawberry something. Bij navraag bleek het iets te zijn met kwark, aardbeien en honing. Hoe noemt het? We hebben er geen naam voor, maar omdat er aardbeien inzitten, noemen we het Aardbeien “iets”. Hilarisch. De tafelgesprekken gaan vooral over whisky en de reis tot nu toe. Er blijkt meer dan normale interesse te zijn voor de anekdotes die de woordvoerder aan tafel vertelt, en dus is hij al gauw niet meer te stoppen. Morgenvroeg zullen er weeral klachten zijn over buikpijn van het lachen. | ||||
Foto: Jan | mijn thuis is waar mijn ... staat |
We
nemen onze koffie in de lounge. In de lounge wordt er geopteerd voor een
avondwandeling naar het strand. Een boogscheut verwijderd van het South
Beach Hotel. Pintjes meenemen! J’O leest een gedicht voor en Werner
schenkt in. Roger licht bij. De flessen worden geledigd en er wordt naar
de lichtjes in de verte gekeken. Ayr, en recht voor ons het eiland Arran.
Een beetje weemoedig duiken we terug de bar in. Om half drie zien we het
terug zitten en gaan naar bed. |
||
Foto: Werner |