VORIGE PAGINA
Woensdag 27/03/2013 (deel 2/5)

VOLGENDE PAGINA
Woensdag 27/03/2013 (deel 4/5)

DAG 5: WOENSDAG 27 MAART 2013 (Deel 3/5)

foto: Wim

foto: Wim

Terwijl ieder van ons zijn Chesterfield uitkiest, voorziet Susan onze glazen een eerste keer met een Jura expressie. De Vintage 1993 Sherry Cask Finish en gebotteld op vatsterkte van 54%.

Een verrasend lekkere whisky in een wel heel origineel decor waarbij de ramen uitkijken op de prachtige kust die Jura rijk is.

Just sit, relax & enjoy!
 

foto: Gunter

foto: Gunter

Whisky No.02: De nieuwe 30 jarige.

foto: Werner

Ondertussen zien we door de ramen dat de lucht van grijs naar blauw gegaan is, en dat Susan onze derde en laatste whisky inschenkt.

Drie 1^st fill bourbon vaten zijn in 1977 gevuld, en begin 2012 overgeheveld in een Ruby Port Pipe waar het nog een jaar heeft verder gerijpt. Waarna het geheel nog niet zo lang geleden op fles is gegaan. En nu er gelukkig ook weer uit.

Ondertussen vraag ik Susan over het eilandleven, en hoe het haar bevalt, en dat is dan nog niet het officiële 12 vragen interview met vrouwen in de whiskyindustrie, dat komt straks.

foto: Bert

Door de ramen van de tastingruimte

foto: Wim

foto: Dirki

Van een geweldige tour en tasting genoten. Dank u Susan, en natuurlijk ook onze Jan om dit te regelen. In de shop wordt nog het nodige gedaan met oog op een clubtasting in de toekomst met weer een geweldig thema. Daarover later meer op deze site en in jullie nieuwsbrief.
Op vraag 11 antwoord Susan in ons interview 'Chocolate', dus zijn we weer een doosje Leonidas lichter, en zij zwaarder. Het is ook niet simpel om hier op het eiland verse Belgische chocolades in handen te krijgen. Iemand moet hiervoor vanuit België naar het Nederlandse Ijmuiden rijden, om vervolgens 15 uur te varen naar het noorden van Engeland, als er überhaupt wordt gevaren, dan een hele tocht door de Lowlands en Highlands van Schotland rijden. Dan een boot naar Islay nemen, om daarna nog eens een boot naar het eiland Jura te nemen om zo het doosje persoonlijk aan Susan te geven.

Ze geeft ons ook nog de timetables voor de ferry terug naar Islay, maar zowel zij als wij weten wel beter. We zullen wel zien.

foto: Werner

Feolin (aan deSound of Jura) waar de ferry naar Islay vertrekt en aankomt

De ferry is er. Maar ook nog andere voertuigen, en dat hoeven er heus niet veel te zijn om er zelf niet bij op te geraken met ons busje. Anders hebben we nog anderhalf uur om de tijd op te vullen vooraleer de ferry er opnieuw voor ons zal zijn. Met de laadruimte van ons busje vol met allerlei lekkers uit 1973 levert dit maar weinig problemen op, maar door het intens apperitieven, en doordat de keuken in the lodge alleen werd gebruikt om whisky te proeven, is het hongergevoel ook aangewakkert bij sommigen. 

De wachtrij voor ons mag alvast op de ferry, en dan is het wachten op de uitslag van het overleg tussen de stuurman en zijn assistent, zonder dat daar enige vakbond aan te pas komt.

foto: Marc   

foto: Gunter

We moeten onze buik en spiegels intrekken om er bij op te geraken, maar het lukt net. De stalen oprijplaat wordt mooi rond ons busje geplooid en weg zijn wij, voor opnieuw een overzet van minder dan 10 minuten naar Port Askaig op Islay. 

Aangekomen in Port Askaig is er 1 plek waar je kan lunchen in het dorp: het hotel.

Maar dan moet je natuurlijk tijdens lunchtijd daar zijn, en geen drie kwartier te laat zoals wij. 

Schotse gastvrijheid wordt veelal overtroffen door de gastvrijheid op een Schots eiland. De waardin ontvangt ons, ondanks ze gesloten is, met open armen en de kok wordt op zijn vrije namiddag meteen verwittigt dat hij thuis alles moet laten vallen en moet wederkeren naar zijn werkgeefster om voor ons een waardige bar meal te prepareren. Zonder overleg met enige vakbond.

Leaving Jura

Aangekomen aan het Port Askaig Hotel op Islay

foto: Wim

Weer een sfeervol etablishment waar je ook iets kan drinken. We moeten toch even wachten op de bereidwillige kok dus doen we dat ook. De waardin heeft gevoel voor humor en blijkt dan ook nog eens de nicht te zijn van ene James McEwan, Jim voor de vrienden, James voor de familie. Een vat vol anekdotes en Tennent's gaan over de toonbank. En 1 Guinness.

De kok is ondertussen gearriveerd en kan een beperkte lunchkaart presenteren met een heleboel vis op. De Schotse klassieker Cullen Skink, oftewel dikke gerookte vissoep voor de Schotland leken die dit lezen, staat er zelfs bij op en dan is m'n keus vlug gemaakt. Terwijl gooit Carl nog een blok hout op het vuur. Yep, ook hier levend vuur in de bar.
Met weer een heleboel eilandweetjes en een volle maag stappen we voldaan de hotelbar buiten. We moeten nog op Bruichladdich geraken voor ze ginds sluiten. Gisteren was er nog geen valinch* beschikbaar, en na een telefoontje weten we zeker dat er ginds een nieuw vat ligt, en weten ze ginds dat we er nog aankomen.

*Valinch: is de naam van een lange koperen pipet waarmee je whisky uit het vat kan halen. Bruichladdich geeft de naam valinch aan hun bottelingen die je alleen op hun distilleerderij kan kopen, nadat je deze zelf van een rijpend vat hebt afgevuld dat in het visitor centre ligt.

Cullen Skink

foto: Wim

VORIGE PAGINA
Woensdag 27/03/2013 (deel 2/5)

VOLGENDE PAGINA
Woensdag 27/03/2013 (deel 4/5)