DAG 9

MAIN

DAG 11

DAG 10

Dag 10 : op naar de top

Heel nieuwsgierig trok ik ’s morgens de gordijnen open : lage bewolking, een waterzonnetje, geen regen.  Blijkbaar minder goed weer dan gisteren.  Een logé kwam de ontbijtruimte binnen.  Hij had twee dagen voordien de Ben Nevis beklommen, zij het niet zonder slag of stoot.  Boven was het beestig koud geweest en regende het verschrikkelijk zodat de afdaling zeer moeizaam verliep wegens de glibberige stenen.  De twijfel bij mij nam weer toe maar de knoop was doorgehakt : we beginnen eraan, als het weer echt te slecht wordt, keren we op onze stappen terug, geen waaghalzerij.  Martine koos het zekere voor het onzekere en bleef in de stad. Zij wilde graag varen op Loch Linnhe.

Onderweg naar mijn startplaats nog bevoorrading ingedaan en stipt 9 uur stond ik klaar voor de grote uitdaging.   Vooraleer echt te vertrekken, las ik voor alle zekerheid nog even de raadgevingen en het weerbericht : bewolkt, maar met weersverbetering vanaf de middag, op een hoogte van 900 meter amper 6°C en nog hoger kans op vorst aan de grond !

Voet van de Ben Nevis

Eeuwige sneeuw

 Cairns wijzen de weg

Aanvankelijk leek het wel één of andere Via bij de oude Etrusken of Romeinen, grote stenen, behoorlijk aangelegd maar dit verschil : altijd maar klimmen, altijd maar hoger.  Af en toe even moeten halt houden om op adem te komen.  Net onder de wolken vloog een grote roofvogel op zoek naar een prooi.  Volgens een oude, wijze Schot was dit een arend.  Ter hoogte van zo’n 600 meter , bij een meer, werden de wolken alsmaar dikker en was van het meer niet veel te zien.  Gelukkig was het daar even wat minder steil.  De overgang van de kale rotsen was vrij abrupt, het leek wel wandelen doorheen een maanlandschap.  Echt verloren lopen was hier moeilijk, het pad bleef ondanks de lage wolken goed zichtbaar en op grotere hoogte toonden cairns de weg.  Op circa 1250 m lag nog sneeuw, daar had ik mij niet aan verwacht.  Dan volgde nog een korte klim naar de top van de Ben Nevis, 1344 meter hoog.

Oef, boven

Na 2,5 uur stond ik boven, nooit gedacht zo snel boven te zijn.  Volgens mij heeft Dave mij vanmorgen springbonen bij het ontbijt gegeven.  

Snel een fleece en een jasje aangetrokken, want echt warm was het er niet.  Ik hoopte maar dat de zon doorheen de wolken kwam, maar ijdele hoop.  De top bleef in de wolken zitten, geen vergezichten.  Ondertussen kwamen ook andere wandelaars boven en nadat ik mijn lunchpakket had opgegeten vertrok ik terug naar beneden langs dezelfde weg.  

Maar tijdens de afdaling werd het weer beter en kwamen er wel prachtige panorama’s te voorschijn.  Zelfs wegenwerkers kwam ik onderweg tegen.  Ongelofelijk hard labeur.

  Fort William

De afdaling verliep minder vlot dan de beklimming, op het smalle pad regelmatig klimmende wandelaars laten passeren.  

Maar heel gelukkig om de geleverde prestatie stond ik in de vroege namiddag terug aan de wagen in de Glen Nevis, zonder kleerscheuren en zonder blaren.

Zicht tijdens de afdaling

               Afdaling Ben Nevis

Wegenwerken op de Ben Nevis

Martine verraste me een een sprekend t-shirt.  Hard afgezien en dan kan een mens nog gelukkig zijn.

Trofee voor de beklimmer

Martine was deze voormiddag gaan varen op Loch Linnhe langs zalm- en mosselkwekerijen.

Een klein eilandje in het meer was een rustplaats voor zeehonden.  

Nadien had ze nog wat gewinkeld.  Ook zij had genoten van een dagje “rusten”.

Loch Linnhe

Zalmkweekerij op Loch Linnhe    

Zeehonden spotten op Loch Linnhe

Na een verkwikkende douche en een beetje relaxen, waren de batterijen voldoende opgeladen om terug de stad in te trekken.  Ik heb mezelf wel eerst getrakteerd op een Tennants vooraleer af te zakken naar onze inmiddels favoriete eetstek.  De klim naar onze B&B later op de avond verliep heel wat moeizamer dan de klim eerder vanmorgen.

DAG 9

MAIN

DAG 11