DAG 8

MAIN

DAG 10

DAG 9

Dag 9 : in het spoor van Harry Potter

We werden gewekt door een stralende zon, geen wolkje aan de hemel, alle bergtoppen zichtbaar.  Dat beloofde een mooie dag te worden.  De Schotse weerman had het bij het rechte eind.  Aan de ontbijttafel ontdekten we dezelfde Vlamingen die we gisteren ook al tegen het lijf liepen.  Ze hadden ruim drie weken door Schotland gefietst.  Ze hadden zelf routes uitgestippeld langs alternatieve wegen maar hadden toch het terrein onderschat : golvend was niet exact het woord dat werd gebruikt.  Ondanks het wisselvallige weer hadden ze toch volop genoten van de landschappen, bezienswaardigheden en de inwoners.

Wij parkeerden de auto in de benedenstad want we wilden in de late namiddag nog een wandeling inlassen.  

De “Jacobite Steam Train” stond al klaar in het station.  Bij de locomotief was het een drukte van jewelste : iedereen wilde wel een foto van dit ijzeren gevaarte en wondere staaltje van techniek.   De ganse trein, een locomotief en 7 wagons, maken op basis van stoomkracht een trip van 84 kilometer .  Stipt 10u20 vertrok de trein met zo’n 420 passagiers, volledig volgeboekt met in de pluchen zetels alle nationaliteiten : Britten,  Nederlanders, Duitsers, Zweden,, Fransen, Amerikanen, … Vooral onder deze laatsten lieten sommigen zich negatief opmerken door continu aan het raam foto’s te nemen.  Andere treinreizigers kregen zelfs geen kans.

Machinist van 'The Jacobite Steamtrain'

Onderweg met de stoomtrein

Gelukkig doemde voor onze ogen het ene na het andere prachtige landschap op; een afwisseling van meren, bossen, bergtoppen, heidevlaktes en ten slotte ook de kust.  Ook de Neptune’s Staircase, en ander staaltje van menselijk kunnen, schoof voorbij.  Het was wel spijtig dat de Vaes Brothers er vandaag niet bij waren want ik had zeker 2 pinten verdiend : in een klein ven dook een otter tussen de waterlelies het water in.

Glenfinnan monument

In het station van Glenfinnan was er een korte stop, maar te kort om deftig het gelijknamige monument of het viaduct te kunnen bewonderen.  Deze viaduct met zijn 21 bogen is mooi vereeuwigd in de films van Harry Potter.  

In Mallaig, het eindstation, hadden we een prachtig zicht op de nabijgelegen eilanden Skye en Rhum. We kregen ruim anderhalf uur om dit onooglijke dorp te bezoeken : 2 straten groot met quasi uitsluitend restaurants en souveniershops.  Het is dan ook een ferry-oversteekplaats naar Skye en de buiten Hebriden.

De haven van Mallaig

Toen de trein terug vertrok gingen alsof het op voorhand was afgesproken, mijn Spaanse overbuur en ik strategisch postvatten aan een venster om de Glenfinnan viaduct te fotograferen.  Onze Amerikaan liep doelloos en gefrustreerd rondjes door de treincoupé.  Ter hoogte van de viaduct vertraagde de trein en gaven wij ook de kans aan andere passagiers om foto’s te nemen.  Onze oren en neus zaten wel onder het fijne stof en de as.  En zo geraakten we aan de praat met onze Spaanse overburen.

Glenfinnan viaduct

Voor de late namiddag hadden we nog een korte wandeling gepland.  Vanaf Fort William reden we doorheen de Nevisvallei tot de allerlaatste autoparking zo’n 10 km verderop.  Het eerste deel van de weg herkende ik nog, ik zag zelfs de plaatsen waar we in 2008 gestopt waren om een verstekeling te redden.  Dit ging echter toen niet door vanwege de “Culicoides impunctatus”.  Tot nog toe en ondanks het goede en windstille weer hebben we nog geen midges gezien.  Gelukkig maar.
Langs een smal wandelpad volgden we de loop van de Nevis stroomopwaarts.  De Nevis slingerde zich tussen rotsblokken en vormde hier een kleine gorge.  Maar na ruim een half uur stappen veranderde de onstuimige beek in een rustig kabbelende rivier in een ongewoon vlak landschap. Voor ons verrees de Steall Waterval, de derde hoogste waterval in Schotland.

Nevis rivier

Glen Nevis

Nevis rivier & Steall Waterfall

Toen we ’s avonds terug op onze kamer waren heb ik de rugzak voor morgen klaargemaakt.  Morgen wil ik die hoogste munro beklimmen.  Bij het plannen en voorbereiden van deze reis was dat alvast 1 doel dat ik mezelf had voorgenomen.  Maar toen het moment dichterbij kwam, rezen er toch wat twijfels en vragen : “Zal het weer goed genoeg zijn ?”  We hadden al zoveel verhalen gehoord : mensen die verloren lopen in de mist, jaarlijks 8 à 9 doden, snel veranderende weersomstandigheden, …  Maar de beslissing was genomen, er was geen weg terug.

Loch Linnhe by night

DAG 8

MAIN

DAG 10