DAG 7

MAIN

DAG 9

 

 

DAG 8

 

 

 

 

 

Dag 8 : Schotland op zijn Amerikaans

Zalig geslapen in onze room with a view.  Ook hier de mogelijkheid voor een heerlijk ontbijt.  Gastheer Dave had zo zijn eigen stijl van bediening ontwikkeld : een mengeling van Schotse gastvrijheid en Engelse gedistingeerdheid.  ’t Was koud buiten, amper 12°C en het zou tijdens de dag niet veel warmer worden, de regen viel onophoudelijk.  Geen weer om de Munro aan te pakken.  Volgens het nieuwsbericht waren er op verscheidene plaatsen op het mainland reeds zware overstromingen.  De weergoden zijn ons op Islay goed gezind geweest, maar hier laten ze het wat afweten.  

 

In het treinstation informeerden we naar de stoomtrein naar Mallaig, helaas volgeboekt voor vandaag maar bij navraag bleek dat er morgen nog plaatsen vrij waren.  Niet langer getwijfeld en 2 plaatsen geboekt.

Onze trein voor 's anderdaags

 

 

 

Omdat de lucht grijs bleef kleuren en de regen bleef komen, stapten we over naar plan B : auto oppikken aan de B&B voor een dagje Schots massatoerisme.  Eerst een korte stop aan het Commando Memorial voor een glimp van de bekendste munro, maar in tegenstelling tot de clubreis van 2008 hield hij zich nu schuil onder een dik wolkendeken.

 

 

Het was een flink eindje rijden naar Drumnadrochit waar het Loch Ness bezoekerscentrum is gelegen.

Ben Nevis

 

 

De voorstelling nam ons mee in de tijd en toonde welke onderzoeken in de loop der tijden hadden plaatsgevonden om het mysterie rond het beroemde monster op te lossen.  Eindconclusie : puur biologisch gezien is een dier als het monster niet realistisch, het 230 meter diepe Loch Ness is te voedselarm om dergelijk wezen aan de top van de voedselpiramide te hebben.  Na dit bezoek volgde een obligaat bezoek aan de Loch Ness Souvenir Shop.  Ook wij ontsnapten daar niet aan.  

De lunch werd genuttigd in de pub “Fiddlers”.  Voor whiskyliefhebbers is dit een mooie zaak want er is hier een ruime keuze.  Zelfs de negen releases van Port Ellen staan hier uitgestald.  Bovendien bediening in het Nederlands, de uitbaatster heeft Nederlandse roots.

Nessie

 

 

 

Wat verder lag Urquhart Castle, een ander verplicht nummertje voor Schotlandbezoekers.  

 

Het was zelfs drummen om binnen te geraken. Een piper speelde deuntjes terwijl Amerikaanse toeristen aanmeerden.  Ook hier platte commercie, alleen was ons dat de voorbije dagen bespaard gebleven.  

 

Dit kasteel was in de late middeleeuwen ook een tijd in handen geweest van “The Lords of the Isles”, volgens de informatieborden de droevigste en bloederigste periode.

Urquhart Castle aan Loch Ness

 

 

 

 

 

Bridge of Oirch

 

 

 

 

 

Het bleef maar regenen, dus nog verder op zoek naar binnenhuisactiviteiten.  Wat rest er anders dan een bezoek aan de distilleerderij Ben Nevis ?  Het behoort al sinds 1984 tot de Japanse Nikkagroep, de productie is grotendeels gericht op blends, slechts een beperkt deel wordt verhandeld als single malt (sinds de uitstap van de voorzitter, zijn broer en Marc weten wij waarom) en dan nog voornamelijk in de UK, beperkt in Zwitserland en Frankrijk.  Ook hier productiestop wegens zomervakantie, fotograferen was toegelaten.

Onze gidse deed haar uiterste best, trachtte grappig te zijn maar viel op het einde toch wel geheel uit haar rol bij de voorstelling van de distilleryproducts.  De blend werd gewoon aangeduid als “rubbish”, maar het werd pas helemaal erg toen wij tijdens de afsluitende tasting deze “rubbish” kregen aangeboden.  Worden wij als bezoeker wel au sérieux genomen ?

Ben Nevis Distillery

 

 

 

Display

Wort Cooler

 

 

 

 

 

Ben Nevis stills

 

 

 

 

 

 

’s Avonds opnieuw een maaltijd in de Ben Nevis.  Steeds een ordentelijk verloop want je wacht tot ze je een tafel toewijzen.   

Er was niet onmiddellijk plaats, maar geen probleem, in de lounge konden we al apertieven.  

Opnieuw viel mijn keuze op haggis maar dan echt op zijn Schots met neeps en tatties en enkele Tennants om het geheel door te spoelen.  Martine koos voor Balmoral chicken : kip gevuld met … haggis.

Schots nationaal gerecht

Na de maaltijd vroeg Martine aan de hoofdserveerster waar we lekkere haggis konden vinden om mee naar huis te nemen.  Ze kreeg de volledige uitleg : welke supermarkt, welk merk, hoe klaarmaken en zelfs nog welke recepten er allemaal niet zijn.  Bijna had de dame in kwestie de inkopen al voor ons gedaan.  Je kan dus al raden wat er ons de volgende weken te wachten staat.

 

 

 

DAG 7

MAIN

DAG 9