DAG 5

MAIN

DAG 7

 

 

DAG 6

 

 

 

 

 

Dag 6 : One island a day

 

’s Morgens werden we opnieuw getrakteerd op de hartelijkheid van Rhona.  Met opnieuw een ruim ontbijt inclusief een flinke portie porridge.

Om niet steeds dezelfde weg te moeten gebruiken, reden we via de single track road naar Port Askaig.  Passing places maken het makkelijk om tegenliggers te laten passeren.  In Port Askaig hoefde we niet lang te wachten, de ferryman voor Jura liep naar het winkeltje om een krant te kopen en niet naar de bar om darts te spelen.  De boot bood maar plaats aan 6 wagens.  Wat een verschil met de overtocht over de Noordzee of naar Islay.  De Welshman naast ons had er geen goed oog in, nochtans duurt de overtocht amper 5 minuten.

Ferry naar Jura

 

 

 

 

Jura, een eiland met 200 inwoners en 6000 herten – een beetje zoals West-Vlaanderen : met dit verschil dat je herten moet vervangen door varkens !

Maar goed : hoeveel herten zagen wij : 1, welgeteld 1 !

 

 

Onze wegenkaart waren we vergeten, maar geen nood, er is op gans Jura toch maar een weg.

Welkom op Jura

 

 

 

 

Met de zee steeds rechts van ons, reden we naar de hoofdplaats Craighouse : 1 winkel, 1 hotel, 1 eethuis, 1 doktor, 1 kerkje, 1 schooltje, 1 distilleerderij en enkele huizen.  Voilà, de hoofdplaats.

 

Winkelen op Jura

 

 

 

 

 

 

De tour in de distilleerderij om 11 uur was reeds volgeboekt maar om 14 uur was nog plaats zat. 

 

Dan eerst de Juragarden bezocht : verschillende tuinen samen, deels omheind, met subtropische planten.  Via een prachtige wandelweg doorheen een loofbos daalden we af tot de zee, om dan terug te klimmen tot de eigenlijke tuin, annex verkoopsruimte.  Tijdens een korte hevige regenbui konden we gelukkig schuilen onder een overhangende rots. 

Jura Garden

De tuin was een oase van rust en verraste ons helemaal: dit soort flora verwacht je hier niet : artisjokken, palmbomen, vetplanten, druivelaars, metershoge bloeiende fuchsia’s.  Nochtans had men sinds mensenheugenis zo geen strenge winter als 2010 gekend.   5 weken lang had het hier gevroren en gesneeuwd.

 

 

 

   Tuin van Jura

      Wilde bloementuin

 

 

 

 

Jura Distillery

 

 

 

 

 

Het bezoek aan de distilleerderij was gratis – misschien ter compensatie voor de moeilijke bereikbaarheid.  De rondleiding was kort, de vriendelijke gidse werkte nog maar enkele maanden bij Jura en dat bleek ook.  Toen we later peilden naar het leven op een afgelegen eiland, leek dit toch minder evident : hard en vaak eenzaam.  In de distilleerderij lag de productie stil, normaliter wordt hier wekelijks 90 ton mout aangevoerd, langs de weg, nota bene.  Ook hier bevestiging van de uitzonderlijke droge voorzomer.  Hier had men echter de productie niet moeten stilleggen.

 Jura Distillery

 

 

 

De stills waren indrukwekkend groot, blijkbaar de op 1 na grootste exemplaren in de ganse business.  

 

Tasting volgens ieders eigen smaak : 16y  voor Martine, voor mij een matig geturfde versie The Superstition.  Als toemaatje kregen we nog een proevertje van een speciale editie, 15y met een finish op een wijnvat cabernet sauvignon en genoemd naar één van de Paps.  Smaak van butterscoth met een aangename zachte afdronk.  Best genietbaar.

 

Jura Warehouse

 

 

 

 

Jura locals

 

 

 

Sound of Islay

Voor de terugtocht moesten we in Feolin wachten : gevaarlijk transport zoals tankwagens worden apart overgevaren. 

Tijdens de oversteek kregen we fantastische panorama’s voorgeschoteld van de Sound of Islay en de Paps of Jura.

 

 

 

 

Paps of Jura

 

 

 

 

 

 

We waren het onderling al lang eens om ’s avonds te eten in de pub van The Harbour Inn.

 

Maar we waren wat te vroeg en dus konden we op de pier al lezend genieten van de zon en het ons omringende landschap.  Kleine kinderen doken al dan niet met kleren aan in het ijskoude zeewater.  Geen enkele volwassene leek zich hier om te bekommeren.  

De pubmaaltijd was af : de seafoodplatter was onzes inziens zelfs lekkerder dan deze op Orkney of te Ardbeg.  Dat wil toch al iets zeggen. 

 

Gezellig aan de cask

 

 

 

 

 

Turf steken

 

 

 

’s Avonds was er te Port Ellen nog volop activiteit.  In de haven werd gerst gelost, de moutinstallatie naast de oude distilleerderij draaide op volle toeren.  Een hele berg turf lag klaar voor gebruik.  Geen kat te zien maar alleen de geur liet uitschijnen dat hier wel degelijk werd gewerkt.  Raar, want heel wat distilleerderijen stoppen de productie voor jaarlijks onderhoud.

Moutfabriek Port Ellen

Industriëel mouten

 

 

 

 

Sunset over Loch Indaal

 

 

DAG 5

MAIN

DAG 7