DAG 13

MAIN

DAG 15

 

 

DAG 14

 

 

 

 

 

Dag 14 : Nog meer whisky vóór de boot

Laatste dag Schotland : een gevoel van nostalgie en melancholie overmeesterde ons.  Op korte tijd hadden we zoveel verschillende mensen mogen ontmoeten en zoveel gastvrijheid mogen ervaren in dit bovendien prachtig stukje van de wereld.  Eén grote troost hebben we alvast: we komen ooit wel eens terug.  Met veel minder pijn in het hart namen we afscheid van de Munro Inn.  Ruim voor negenen gepakt en gezakt in de wagen.  De vriendelijkheid en gedienstigheid van Tony stonden in te schril contrast met de verloedering en netheid.

 

In de buurt van Callendar viel op hoeveel B&B’s er wel waren.  Dus dat weten we weer voor de toekomst.  Het landschap veranderde ook hier : hellingen werden minder steil, bossen ruimden plaats voor grote graanvelden met gerst en tarwe.  De afslag naar Deanston werd vakkundig genegeerd.

 

 

 

Stirling rees voor ons op, niet alleen het Wallace-monument maar ook het kasteel.  Onze lijst van “things to do” werd alsmaar langer.  Via de M9, eindelijk nog eens een stukje autosnelweg, bereikten we in een mum van tijd de ring rond Edinburgh.  De bewegwijzering was goed zodat we heel snel de weg richting Jedburgh bereikten.

15 km ten zuidoosten van Edinburgh dook geheel onverwachts voor onze ogen een wegwijzer “Glenkinchie 6 m ” voor onze neus op.  Een snelle blik op de klok leerde ons dat we tijd genoeg hadden voor een ommetje.  Geen moment van aarzeling toen we richting Pencaitland reden.  Langs een golvend landschap bereikten we de distilleerderij, gelegen in de graanschuur van Schotland.  De gebouwen liggen verscholen in een klein dal, alleen de hoge schoorsteen verraadt enige activiteit.  Dat Glenkinchie deel uitmaakt van de Diageogroep was geen bezwaar want zoveel Lowlanddistilleerderijen zijn er nu éénmaal niet. 

Glenkinchie Distillery

 

 

 

Uitgestrekte graanvelden in de Lowlands

 

 

 

 

 

Hier geen witgeschilderde muren maar een groot, imposant bakstenen gebouw. 

 

De ontvangst was zeer vriendelijk en het bezoekerscentrum is een must voor elke whiskyliefhebber. 

 

Er staat daar zelfs een voorbeeld van een vroegere illegale stookinstallatie, maar de top of the bill was ongetwijfeld de zeer grote maquette van een distilleerderij waarbij elke stap in het productieproces wordt voorgesteld.

 

 

 

 

Illegale stookinstallatie

Glenkinchie Distillery

 

 

 

 

Maquette moutopslag

Maquette Tunroom

Proeven kon op eenvoudig verzoek.  Ik koos voor de Distillery Edition, nu een 18y oude Glenkinchie, cask strenght, 57,7% alcohol en gerijpt op amantillado sherryvaten. 

In de neus : appelsien, kruiden en hints van donkere chocolade, ook in de afdronk kwamen die terug.  Lange afdronk.  Maar gelet op de reeds eerder gedane acquisities werd niet tot aankoop overgegaan. 

Uit respect voor zoveel gastvrijheid en vriendelijkheid hebben we dan toch een kleiner exemplaar Glenkinchie 12y aangeschaft.

Maquette filling room

 

 

Tegen de middag bereikten we Jedburgh, het laatste stadje voor de grens met Engeland en beroemd om zijn abdijruïnes.  Dat was een heel leuk stadje, bloemen alom in het stratenbeeld en precies op tijd voor een korte stop.

 

Abdijruïne van Jedburgh

 

 

 

 

 

De grens lag op een boogscheut en het was een volgende verplichte stop.  Op de top van een heuvelrug, 418 m hoog, ligt Carter Bar.  

Veel bar viel er niet te beleven, tenzij een veredeld hotdogkraam, pal op de grens, hier kan voor doorgaan.  

Het viel meteen op dat dit noordelijk deel van Groot-Brittannië mogelijks nog desolater is dan sommige delen van Schotland.

 

Carter bar

 

Zuid- Schotland    

 

 

 

 

 

Fileleed hoefden we hier niet onmiddellijk te vrezenVoor alle veiligheid kozen we toch maar voor een alternatieve route naar Newcastle en zijn ferry-haven, onze heenreis nog een beetje indachtig.  

Maar dus inderdaad geen probleem en dan was het aanschuiven in etappes : inchecken voor het schip, douanecontrole en dan de echte boarding.  We kregen een plaatsje op het hoogste dek.  Problemen met de kajuitbadges werden met de glimlach verholpen en voor de rest kenden we het reilen en het zeilen.  

Het weer was heel aangenaam en we namen dus ruim de tijd op het dek om te lezen en te drinken.

Geen weg terug

King of Scandinavia

 

 

Haven van Newcastle

Vissershaven van North Shields

 

 

 

 

 

Zonsondergang

 

 

DAG 13

MAIN

DAG 15