DAG 12 |
Dag
12 : wandelen en winkelen
Een bed met springveren heeft één groot voordeel, je vliegt echt ’s morgens je bed uit, ook al was ik behoorlijk stram en stijf aan de ledematen.
Nog voor het ontbijt een kleine wandeling door Strathyre. Opvallend waren de verkeersborden voor de bescherming van de rode eekhoorn. Dat diertje wordt hier serieus in verdrukking gesteld door zijn grijze Amerikaanse soortgenoot
|
|
Rode eekhoorn in gevaar |
Het ontbijt viel al bij al nog mee maar de properheid van de voorbije B&B’s was hier geheel niet te bespeuren.Via een kleine alternatieve weg, over eeuwenoude bruggen, doorheen uitgestrekte loof- en naaldbossen reden we terug naar Balquhidder. Ideale omgeving voor de verfilming van Bravehart of Robin Hood. De wandeling startte aan het graf van Rob Roy en leidde ons zonder eerst het klimmen niet te vergeten naar de “Rock of the boar” met een fantastisch uitzicht op Loch Voil. We hebben tot ’s middags doorheen de uitgestrekte bossen van Kirkton Glen gewandeld. Geen levende ziel te bespeuren. |
|
Loch Voil |
 |
|
|
Loch Voil |
Loch Voil en Balquhidder |
 |
Kirkton Glen |
 |
Ons toekomstig clubhuis |
Aan het kleine kerkje was het gezellig druk : om 12 uur begon een mis en alle zichzelf respecterende Schotten, man als vrouw, kwamen in aangepaste kledij naar de kerk : een kilt voor de man en kledij in clankleuren voor de dames.Na een middagbezoek aan een gezellig peperkoeken-teahouse reden we naar Callander, een middelgroot stadje in de Trossachs.Er was 1 grote winkelstraat en zeer opvallend was dat alle winkels open waren. Hier dus geen Calvinistische toestanden. Ons bezoek aan het Rob Roy’s Visitor Centre was van korte duur, het bleek gewoonweg het plaatselijk VVV-kantoor. In een winkel vond Martine iets naar haar gading. |
|
Wandelen in Callander |
Terug naar het
hotel om ons te verfrissen en voor een pint of Tennants.
Een local had wat takken van een inheemse struik meegebracht.
Toen ik informeerde naar de naam antwoordde hij dat deze plant
een ideaal afweermiddel tegen midges was.
Op mijn reactie dat wij er nog steeds geen gezien hadden was zijn
antwoord kort en bondig : “Wait”.
We wachten nu nog altijd !
Voor het
avondmaal reden we terug naar Callander.
In een pub hadden we gelezen én dat je lekker kon eten én dat
er vanavond een live-optreden plaats vond.
The Crown Hotel was the place to be.
Lekker gegeten maar rare combinatie zoals macaroni met frieten en
rauwkost. De barkeeper was
sociaal ingesteld en ging met iedere gast een praatje maken.
Zo weten we nu ook het verschil tussen een Schotse en een Engelse
pint. Dave Glen begeleidde
zichzelf op gitaar en bracht een mengeling van Schotse, Ierse en
hedendaagse muziek. De man
had een goede stem en zong toonvast.
Toen we laat terug naar het hotel vertrokken, deed de eigenaar
ons uitgeleide.
|
