De vraag wordt aan Marko gesteld, door de andere twee aanwezigen, of
er niets kan worden gekocht van datgene hij al gedistilleerd heeft. Met
eerst een beetje twijfel op zijn gezicht, vertelt Marko ons dat er wel
een voorraad 0,5L flesjes staan die moeten worden verzonden, maar dat er
nog wel eentje kan worden afgenomen. Voor de zekerheid roept hij Eilidh
erbij. Deze jonge dame blijkt Marko's stiefdochter te zijn, en volgens
hem is zij hier baas. Iets wat zij bevestigd. Ja, humor schuilt hier
achter elk hoekje.
Zien kopen doet kopen. Mede doordat we zo net een staal van de
betreffende botteling hebben mogen proeven, die ons beviel, én dit toch
weer iets unieks is wat we thuis bij de betere slijterij niet zullen
terugvinden, nemen zowel de Nederlander als ikzelf een flesje mee om
thuis naar te kijken en bijhorende herinneringen op te halen.
Even later nemen Marko, Eilidh en wij afscheid
van de andere 5 bezoekers.
We nemen nog vlug het 12 vragen interview af met Eilidh voor onze
rubriek "Interviews
met vrouwen in de whiskywereld" . De Belgische verse
praline's zijn weer een voltreffer, en ook het Belgische streekbierke
voor Marko wordt door Eilidh warm ontvangen. Net zoals onze ontvangst
hier warm en hartelijk was.
|
 |
