|
|
|
|
DEEL 2/5 |
 |
 |
| foto: Gunter |
foto: Jaco |
 |
De ruimte die hier vroeger werd gebruikt als koelcel voor de zuivelproducten, doet nu dienst als opslagplaats voor al het gebottelde dat staat te wachten om verzonden te worden. De koeling zelf word niet meer gebruikt. Wel kunnen hier aan al de voorwaarden worden voldaan om whisky op z'n best te stockeren zijnde: pikdonker, droog en koele temperaturen. Indrukwekkende en surrealistische taferelen om hiertussen vrij te mogen rondlopen. Het totaal heeft iets van een grote kluis in een bankinstelling. Misschien zelfs dat het kapitaal hier aanwezig niet moet onderdoen voor de inhoud van een kluis... |
 |
|
| foto: Dirk |
foto: Werner |
 |
|
 |
| foto: Jan | foto: Gunter | foto: Jaco |
Ronnie leidt ons terug naar z'n shop voor enkele indrukwekkende proevertjes. Beginnen doen we met de Black Bull blend. Daarnet nog live de 12 jaar oude versie zien bottelen een straat verder. Nu mogen we proeven van het paradepaardje: de 40 jaar oude! Hierin zitten whisky's verwerkt die een leeftijd hebben tussen 40 en 44 jaar. Met een prijskaartje van een dikke £100 is dit een koopje. Nu al spijt dat ik geen gekocht heb, maar er stond nog zoveel lekkers en unieks. En nu de Britse Pond nog steeds z'n oorspronkelijke niveau bijlange nog niet gehaald heeft, is het spectrum binnenin deze shop groter geworden. Laat ik het zo stellen: Nu er plaats is vrijgekomen in onze bagage, door het vrijlaten van de meegebrachtte verstekelingen, dient die opgevuld te worden om de stabiliteit te behouden in die bagage. Velen delen deze denkpiste. |
 |
|
 |
| foto: Dirk | foto: Werner |
foto: Werner |
 |
|
|
| foto: Werner | foto: Jaco | foto: Dirk |
Na een voortreffelijke tasting, waarbij elke geopende fles opnieuw
geopend mocht worden, nemen we afscheid van Ronnie en Duncan
Taylor.
|
|
Tijd dan voor een vrije lunch in het centrum van Huntly, het stadje waarin we
ons bevinden. Sommigen zoeken een T
- room op voor enige zekerheid. De getapte pints of lager
voldoen inderdaad aan de gestelde, maar stilletjes 'gehoopte' eisen, en wat
ook een meevaller is, de geserveerde barmeals zijn héél lekker.
|
|
|
foto: Roger |
|
 |
 |
 |
|
| foto's: Wim |
De aftocht naar onze volgende afspraak van vandaag wordt een half uurtje vervroegd. Eén van onze leden heeft blijkbaar stiekem van thuis ook een 'verstekeling' meegebracht, en wil die nu dolgraag op ons loslaten. Een geschikte lokatie wordt gezocht en gevonden om deze vreemdeling met open armen en lege glazen te ontvangen. |
 |
|
foto: Denis |
 |
| foto: Denis |
Niet ver van onze volgende afspraak houden we halt aan een oud
kerkhof, waar je door de wijdse omgeving panoramische vergezichten hebt.
Een
mooi zicht voor een mooie whisky. Jan tovert zijn meegebrachte fles
boven. Een Glendronach, waar we zo verder naar toe rijden, gebotteld
door Duncan Taylor, waar we zonet vandaan komen. Een geschikter moment
kon niet worden gekozen.
|
 |
 |
 |
||
| foto: Dirk |
foto: Denis |
foto: Dirk |
De benaming 'Three Generations' slaat op de 3 generaties die er hebben aan meegewerkt om deze Glendronach Single Malt in deze fles te krijgen.In 1975 gedistilleerd door Albert Shand, de toenmalige Glendronach stillman en manager. Zijn zoon Euan Shand heeft het vat gevuld. 33 jaar later heeft Andrew Shand, de zoon van Euan, het betreffende vat gebotteld als werknemer bij Duncan Taylor.Drie generaties dus, en weer iets unieks. |
 |
|
foto: Dirk |
 |
 |
| foto's: Werner |
 |
 |
| foto's: Wim |
 |
Dankzij Roger en zijn meegebrachte dictafoontje
hebben we ook het geluid van de stilte en de rust op deze plek kunnen
opnemen.
|
Genieten op een kerkhof klinkt misschien raar voor zij die er niet bij waren. Feit is dat wij weer een mooi whiskymoment beleven en op maar een kilometer verder rijden er alweer een volgende op ons ligt te wachten: |
