ON TOUR MAIN PAGE

ORKNEY 2008

100PROOF.BE

DINSDAG 03 JUNI 2008
Deel 3 / 3

DINSDAG Deel 2/3

WOENSDAG

foto: Werner

foto: Dirk

Lunchpakket meegekregen van het Merkister hotel op Orkney. De Dalmore Distillery, hier aan de oevers van de Cromarty Firth met zicht op de Black Isle, heeft picnick tafels staan. Dit waren voorzitter en woordvoerder op één van hun vorige reizen al komen checken.
Goede combinatie.  De picknick is meer dan geslaagd, het uitzicht op de distilleerderij en de Cromarty Firth ook.

foto: Wim

foto: Dirk

De tour start met een gedateerde film waarin Richard Parterson, hun masterblender en zo veel meer, de hoofdrol mag spelen. Bij het bekijken van de introductiefilm komen de herinneringen naar de distileerderijfilm op Highland Park naar boven. Aahh, the memories.
Morag Swanson, die het visitor centre runt, neemt ons mee op tour doorheen de distilleerderij. Een distilleerderij die tot nu toe lijkt gevrijwaard te zijn gebleven van extreme moderniseringen. Ingaan op gedetailleerde vragen kon niet want dan zouden de andere mensen in de groep zich vervelen!?! Er waren inderdaad wat Duitse toeristen in de gelederen van 100°PROOF geslopen, maar onder 4 ogen gaf ze toe dat ze het antwoord gewoon niet wist. Toch handig, die Duitsers. Ook hier weer “safety & health regulations” in overvloed.

Dalmore Mashtun

Dalmore Washbacks

Wel gecharmeerd door de stillroom. Die onderscheidt zich van andere distilleerderijen door de inrichting en de verschillende vormen van de stills. Afgevlakte nekken i.p.v. de gebruikelijke zwanenhalsvormen. Ook lopen de nekken van de spiritstills door een koperen omhulsel waar koud water doorstroomt. Dit geeft een ongebruikelijke koeling rond de nek van de still tijdens het distilleren. Jammer dat er in het stillhouse niet mag worden gefotografeerd. Anders hadden we degelijke foto's kunnen nemen, zoals die Duitse toeristen die in onze groep zijn gedropt,  nu aan het doen zijn. De boze blik van Morag doet hen stoppen. Wij mogen van buitenaf wel fotograferen.

foto: Dirk

foto: Gilbert

foto's: Jan

We mogen in het warehouse waar die unieke aroma's kunnen worden waargenomen, die telkens weer in dunnage warehouses rondhangen.
Hier mag worden gefotografeerd, maar enkel en alleen als dit achter Morag haar rug gebeurt zodat ze dit niet ziet, aldus diezelfde Morag.

foto: Werner

foto: Jaco

Nadien worden we voorzien van Dalmore new make spirit en een dram Dalmore 12y. Ook mogen we nog proeven van een single cask botteling die hier alleen verkrijgbaar is. Een Dalmore van meer dan 20 jaar oud. Iemand gooit een voorstel in de groep: 'Als we allen £5 samenleggen kunnen we een fles meenemen zodat ieder een grote dram van deze lekkere nectar kan proeven'. Niet veel later wordt de stapel bankbiljetten geruild voor een fles. Deze zal later in het reisschema een geschikte bestemming krijgen.

foto: Werner

Een interview kan er voor Morag ook nog af en na het overhandigen van het Belgische fruitbier worden wij voorzien van muziek voor in onze busjes. 4 exemplaren van een CD met traditionele en lokale instrumentale folkmuziek worden uitgedeeld door Morag. (GIZZEN BRIGGS: 'Ceithir')
Deze muziek wordt een perfecte begeleiding tijdens onze daaropvolgende tocht door de Highlands.

Na onze doortocht door Inverness rijden we langs de oevers van Schotland's bekendste meer: Loch Ness. Een must voor de beginnende Schotland reiziger. Drumnadrochit is hier het centrale punt en ook het mekka voor souvenirjagers. Hier houden we dus ook even halt.
Voor de ruïnes van het Urquhart Castle dat hier herkenbaar de oevers van Loch Ness siert, hebben ze ondertussen bomen aangeplant om het mooie zicht te ontnemen. Om voorbij de bomen te geraken moet je eerst cash neertellen...we zijn hier in het toeristische Schotland beland.

Hier leren we dat de geur van gaspeldoorn, die hier de borders siert, fel aanleunt bij het aroma van kokos! Nu worden heel wat tastingnotes duidelijker!

foto: Dirk

We doorkruisen verder de Highlands tot aan een stopplaats aan het Commando Memorial in Spean Bridge voor een groepsfoto. Wij en Ben Nevis. De kans om de bergtop van Scholand's, en dus ook Groot-Brittanië's, hoogste berg te zien is vrij klein. Deze verdwijnt gedurende het grootste deel van het jaar meestal in de wolken. Nu het volop zomert zien we de besneeuwde toppen.

Het Clan Macduff Hotel in Fort William is gelegen aan de oevers van Loch Linnhe, waar het ook een prachtig zicht op heeft. De drukte aan de receptie bij onze aankomst is er één die wij, en ook schijnbaar zij, nog nooit hebben meegemaakt. Het hotel dateert van 1965, en heeft blijkbaar nog steeds hetzelfde personeel en dezelfde gasten als toen. Het is voor hun even wennen aan de groep jonge snaken die hier de gemiddelde leeftijd naar beneden halen. De kamers zijn piekfijn en het avondmenu ook. De hotelbar is ook open en het bier (en de f#cking cider) is koud, meer vragen we niet. Even uitblazen in de lounge, met z'n reusachtige ramen die zicht bieden op het prachtige zonovergoten landschap dat als schilderijen tegen de muur lijkt te hangen. Iemand van de leden krijgt van thuis uit een bericht toegestuurd dat het in België meer dan pijpestelen regent. In België regent het altijd, is een reactie die iemand hierop geeft.

Na het diner vertrekken we naar de voet van Ben Nevis. Iemand weet hier een mooi plekje met een bosje, riviertje en bruggetje.
Eenmaal aangekomen na een helse rit was iedereen het erover eens. Prachtige locatie. Windstil tussen de heuvels, water, zon … en in Schotland wil dat zeggen: MIDGES!!!! Duizenden en duizenden. Per man wel te verstaan. Toch blij dat we onze leden dit ook kunnen meegeven.
De Schotland reisgidsen leken telkens te overdrijven, als ze werden omschreven als bloeddorstige agresievelingen die met duizenden komen aanvallen. Er zijn natuurlijk voorwaarden aan verbonden om ze tegen te komen, en die werden allen gehaald. Zoals warm en windstil.
Velen vluchten terug in de busjes, anderen probeerden zich te verweren. Maar uiteindelijk lijkt de beste beslissing om ons uit de voeten maken en het elders te proberen. Enkele midges reizen mee met het busje. Waarschijnlijk om op familiebezoek te gaan bij één van onze volgende halte's. Uiteindelijk belanden we in het centrum van Fort William, waar we een laatste poging wagen om ons buiten te begeven. De verlaten straten en bankjes waren natuurlijk al een voorteken. Niemand wilt zich laten overbijten door deze beestjes. Morgen kunnen onze leden er waarschijnlijk mee lachen. De volgende 2 pogingen om de Dalmore te kraken onderweg strandden echter ook in een onmetelijke zwerm.

Ben Nevis (1344m)

Us vs 'The Midges'

foto: Kris

Dan maar veilig achter glas het landschap bewonderen. We doen dit noodgedwongen in de bar van ons hotel.

Lees ook J'O zijn dagverslag van vadaag...

WOENSDAG