Donderdag
2 september
2010
Ik geraak vandaag wat moeilijk op gang heb ik de indruk. Decompression? Na het ontbijt eerst even naar het station om te zien wanneer ik zaterdag een trein naar Dublin kan vangen. 7u55 of 9u46. We zullen zien zei de blinde.Na enkele
vruchteloze pogingen bij nog gesloten etablissementen eindelijk voor 15
euro een fiets gehuurd. Een Giant ATB met alles er op en er aan. Op weg
naar de fietsenverhuurder ontdek ik de tekst van een liedje waarnaar ik
al jaren vruchteloos op zoek ben.
|
The
mouse on the barroom floor
|
Mijn fietstocht gaat eerst richting Fossa, dan rechtsaf naar Kate Kearnys Cottage en het begin van The Gap of Dunloe.Aan de hoeveelheid paardenstront op de weg te zien ben ik er bijna.Er staat me een stevig stukje klimwerk te wachten en de strakke tegenwind zal mij daarbij niet helpen. |
Eerst nog laverend tussen paarden en mensen klim ik steeds hoger. De tripel komt van pas.
Ik zweet net als de paarden beneden maar geraak toch behoorlijk vlot boven. En zeggen dat vroeger de Ronde van Ierland hier over een pad van aangestampte aarde naar boven trok.
Prachtige uitzichten zijn weerom mijn deel.
|
De afdaling ligt er vooral in de bochten gevaarlijk bij. Na een zeer nauwe haarspeldbocht is het ergste achter de rug. Ik zet me op een daartoe uitstekend toegeruste platte rots om wat te eten en te drinken. Ook wat notities maken voor ik de helft vergeten ben.Hoe het komt weet ik niet maar ik schijn iets uit te stralen dat mensen dwingt om mij de weg te vragen. Daar zit misschien een bijverdienste in wanneer ik over niet al te lange tijd tot het grijze legioen zal toetreden. |
Ik volg de weg door de vallei. Volgens de instructies van Trish moet ik hier ergens rechtsaf door the Black Valley richting Kenmare. Alleen met de wind en het water. Minder poëtisch wordt het wanneer ik het laatste stuk steil bergop moet om Molls Gap te bereiken.Langs de N 71 gooi ik me naar beneden in de mooie, technische afdaling. Aan de boord van Upper Lake stop ik even om te genieten van het alleenzijn. Net als de vorige dagen wordt het zonniger naarmate de dag vordert. Weer kom ik op het plekje dat ik eergisteren hoog in mijn top tien noteerde. Het water kabbelt zonder te storen, de zon komt kijken en verwarmt de zwarte rots waarop ik lig te dromen. Dit neemt niemand me af.Nog even gestopt aan Torc Falls voor één foto. Muckross House and Gardens hou ik voor morgen. |
Een beetje moe lever ik mijn fiets in. Volgens de vriendelijke verhuurster heb ik er 65km door berg en dal opzitten, met de maikelbike is dat niet niks. |
||
Ik ga van een welverdiende verfrissing genieten in de Linehans Bar, waar ik me al behoorlijk thuis voel. Mijn persoonlijke barmoeder bediend me vriendelijk en is één en al oor naar mijn avonturen. Ik ga me eerst wat opfrissen en beloof terug te komen voor mijn avondmaal. In deze pub heb je helemaal geen last van drukke Amerikaanders en opdringerige Duitsers. Alleen locals en ik.Trish, ik mag haar al tutoyeren (gelukkig heb ik een propere onderbroek aan) neemt na haar dienst plaats naast mij aan de toog. Ze trakteert me zelfs, o ondoorgrondelijke wegen van het leven, en wanneer men om een uur of elf de zaak begint te sluiten stappen we maar op. Aan de overkant is er nog wat beweging en na wat gefleem kunnen we in de Failte pub nog enkele pints nuttigen. De gewone toeristen bekijken ons met een scheef oog, voor hen is de pret al uit. Ik wordt nog voorgesteld aan wat plaatselijke schonen en ook enkele lelijken.Om 2uur is de voorstelling voorbij en Trish loopt samen met mij door de Kerry nacht. Aan mijn Hostel neem ik afscheid en Trish gaat verder de helling op naar haar appartementje. Night Trish, night Jo. |
Night
out with Trish
Will
i take take the chicken
or
rather the fish
it
doesn’t matter
i’m
out here with trish
we’re
having a drink
as
we sit at the bar
in
dan linehans pub
no
trouble so far
she
could be my daughter
alert
and mature
i
will cherish this moment
so
special and pure
|