TERUG

 

Ingestuurd door Gunter (Lidnr.01)

 

Na het proeven en kopen van enkele “Whiskyfair” bottelingen bij de lokale speciaalzaak was de interesse gewekt. Het etiket met Eilean Donan Castle was schitterend. De whisky in de fles eveneens.
Het ging om een Glenglassaugh uit 1965 en een Ledaig uit 1973.
Ze staan nu beiden te wachten in mijn kast op een geschikte gelegenheid om zich te openbaren aan mijn vrienden. Deze “Whiskyfair”, een gerenommeerde whiskyfestival in het Duitse Limburg, stond vanaf toen op mijn “things to do” lijstje. En zoals een wijs man, lid n°2, ooit zij: nice things happen to nice people. Op een blauwe maandag vroeg Eric, een van onze leden, of ik geen zin had om eens mee te rijden naar het whiskyfestival in Duitsland.

De rit duurde meer dan 2 uur en alleen vond hij het niet verantwoord. Aangezien “verantwoordelijkheid” mijn middelste naam is, stemde ik prompt in met het voorstel. Hij had ook een van onze vrouwelijke leden meegevraagd en de 4de plaats in de wagen werd ingenomen door haar vader, eveneens lid. Het leek wel een 100°PROOF delegatie.

En op zondag 27 april 2008 waren wijlle weg …

 

 

De zon in de lucht en de gps ingesteld raasden we door het landschap. Een korte gesmaakte pitstop en 3 uur later passeerden we de kassa aan de ingang van de whiskyfair. 7 euro.

Yo ho ho ho. De schatgrot van “Pirates of the Caribbean” in Eurodisney is niet opgewassen tegen deze zalen vol whiskyparels. Hetzelfde probleem stelt zich wel: wat “neem” ik mee? Niet het dragen is hier een belangrijke factor, wel het budget! Van de “Goonies” leren we dan weer dat een handvol parels uiteindelijk genoeg is om het allemaal de moeite waard te maken. Dus wij op zoek!

 

 

 

100° Proof delegatie

2 generaties lid

 

 

De eerste die ik proef is een blend van 18 jaar wegens gemist op whiskyfestival Verviers. Aberfeldy 18 jaar. Inderdaad: gemist.
Dit is een zeer lekkere aangename blend. De mensen achter de stand waren ook zeer aangenaam. Vroeger als bezoeker, nu als standhouder voor Bacardi- Martini. Bert Bruyneel van Lindores liepen we op deze plaats ook tegen het lijf. Waarschijnlijk geen toeval.

 

 

2 nieuwe bottelingen van Littlemill op 1 stand. Niet dat ik een Littlemill- fan ben, maar de botteling van David Stirk is nog steeds prominent aanwezig in het geheugen. Uiteindelijk komen bij deze de typische lowland- aroma’s naar boven en niet veel meer.
Grassig, mout en wat citrus. De standhouder begrijpt ook de plotselinge belangstelling voor Littlemill niet. Er zijn immers nog voldoende stocks aanwezig en de eigenaar heeft zelfs een nieuwe vergunning tot distilleren op zak. De kans dat dit echt gaat gebeuren schatten we zeer klein in.

 

 

Onlangs heb ik de kans gehad om enkele Banff’s te proeven. Beiden waren van Douglas Laing en beiden waren ouder dan 30 jaar. Ondanks die leeftijd was er toch een zekere frisheid aanwezig waarvan ik vermoedde dat het best eens het distilleerderijkarakter kon zijn. Bij het degusteren van deze Duncan Taylor Banff 31 jaar kreeg ik de bevestiging. “I’m totally in to it!”. Een snoepje! Fris en fruitig (geen citrus). Beelden van de voorbije zomervakantie in Banff flitsen voorbij terwijl ik meters gangpad kan afleggen zonder afgeleid te worden door ander fraais. Zijn geld meer dan waard, zou ik zeggen.

 

Over Douglas Laing gesproken. Hun toekomstige Belgische vertegenwoordiger was hier nog aan het werk voor iemand anders, maar vertrekt kortelings naar Glasgow om zijn opleiding te starten. Intensief proeven om al hun schitterende bottelingen te leren kennen? De wereld afreizen om whisky aan te prijzen die dat niet echt nodig heeft?
Het leven kan mooi zijn. Zwaar, maar mooi.

 

 

 

 

Kilchoman was here! En ook Anthony Wills. Kon het toch niet laten om wat gerijpte spirit te proeven. Geen idee welke richting dit gaat uitgaan? Ondanks zijn jonge leeftijd toch al zacht en in balans. Gaan de extra jaren hem wel goed doen? We zullen afwachten en zien.

 

 

 

Het werd ook tijd dat Bruichladdich me terug overtuigde van zijn kunnen. Na de wat tegenvallende “Blakker Still”, teveel sulfer, was ik toch wat weigerachtig om mee te gaan in de “Redder Still”. Heb hem hier kunnen proeven en … oef, hij was in orde. Dik in orde zelfs.
Heb me ook nog gewaagd aan een festivalbotteling. Die was iets te “zout” om perfect te zijn. Toch wat gerustgesteld nu.

Redder Still

Festivalbotteling

 

 

 

VOLGENDE PAG.