VORIGE PAG.

Een blikvanger was ook de nieuwe Macmyra. Kleurige verpakking en 70 cl. De proefversies waren immers maar 50 cl. Dit was een primeur, rechtstreeks meegebracht uit Zweden. Nog even wachten voor deze hier in de winkels verschijnt. Toch nog wat jong naar mijn smaak. Weer zo eentje waarvan je de toekomst niet kan voorspellen qua aroma en smaak.

Daily Dram was ook goed vertegenwoordigd. Mario Groteklaes himself bemande de stand. Hier geen gebrek aan Local Ai.
Zou in België al zo goed als uitverkocht zijn! Nog een babbeltje slaan met Susan Webster van Dewar Rattray.
Ze gaat gegevens doormailen over de geschiedenis van Caperdonich, … zegt ze. Ik ga mijn adem niet inhouden.

Mackillop’s Choice? Nooit van gehoord. Wel een indrukwekkende range. Mijn oog valt op een Scapa botteling.

Aangezien we eind mei in de buurt zijn, aan de voordeur om precies te zijn, drink ik een dram. Intensief kaasachtig. Alsof men een Jura geconcentreerd heeft.
Interessant, zou hem zeker niet wegwerpen, maar … heb al betere geproefd.

Japanse whisky iemand? Op dit festival goed vertegenwoordigd maar te laat op de dag ontdekt. Dankzij de lunch, salade met kippenreepjes en romige vinaigrette, is mijn saldo al aanzienlijk gedaald. Met een niet meer te krijgen Springbank van de Scotch Malt Whisky Society in de hand geef ik vooral mijn ogen de kost.

Hé, nog een Sea Dragon van Bowmore. Nice to meet you … again! (Nogmaals bedankt Dirk, voor het mogen bezigen van uw fles!) en zie daar: een Glen Scotia van Murray McDavid. Dezelfde kleur als “onze” fles en waarschijnlijk hetzelfde probleem. Zit in de fles wel wat er op staat?

Uiteindelijk werd er besloten huiswaarts te keren. Tijdens de 3 uur durende rit, met pitstop, tijd genoeg om de gedachten te bundelen. Whiskyfair Limburg is inderdaad het grootste en meest uitgebreide festival dat we ooit bezochten.
De inkomprijs is laag, maar daar staat tegenover dat je zelf de knip op de beurs moet houden en let op: die euro’s rollen!!! Het aanbod is immens en veel “niet meer te krijgen” flessen kunnen hier geproefd worden.
Wel weer weinig mensen uit de whiskyindustrie. De reistijden moet je ook niet onderschatten, zeker de 3 uur terug naar huis niet vergeten mee op te nemen in de vergelijking, maar zoals een Japans spreekwoord zegt: met vrienden is de weg nooit te lang!

Volgend jaar terug? Dat zal van de vrienden afhangen!

VORIGE PAG.