TERUG

Bijeenkomst VRIENDEN VAN DE WHISKY (15 februari 2014)

HOOVERCRAFT spel je B.O.O.T.!

... en het thema was gekozen.

Een tasting onder vrienden met whiskies, vallende onder het thema “boot”.

Niet zo maar doordeweekse vrienden, maar leden van een geheim genootschap. Een geheim genootschap genaamd “Vrienden van de Poëzie”!

Een datum werd gekozen en coördinaten werden doorgegeven om zoveel mogelijk vrienden op 1 plaats te kunnen concentreren. Met kaart en kompas trokken we er op af.

Algauw kwamen we aan waar de lamp brandde. “Vinden” waar de lamp brandt zou voor ons het verkeerde spreekwoord zijn. Vrienden van de Poëzie” moeten niet “zoeken” in het leven.

We werden gastvrij onthaald. Ons uitnodigen en dat niet doen zou immers onbeleefd zijn! Niet dat we daar zouden aan tillen hoor. Vrienden, weet je wel. De verwelkomer was in dit geval een nieuw biertje. Eentje van brouwerij “De Brabandere”, Oak & Hops. Stevig gehopte tripel en uitmuntend verfrissend foederbier, volwaardig nagegist in de fles. Ideaal om de smaakpapillen op whisky af te stemmen, zo’n biertje. Als dat maar geen nieuwe rage wordt.

Om het whisky- ijs te breken werd een oude bekende op tafel gezet. SMWS 93.55 Glen Scotia. Altijd goed voor wat havengeuren en vis in het glas. Je ruikt als het ware de boten met hun geteerde touwen aan de kade liggen in Campbeltown. Hé, zei daar iemand B.O.O.T.? Deze had ook nog veel fruit aan boord. Sommigen vonden de vis wel direct, maar de appeltjes iets minder vlug. Schitterende dram. Verveelt door z’n complexiteit nooit.

We doen de volgorde van het gedronkene wat geweld aan nu, maar de foto’s vertellen nu eenmaal dit verhaal.

Aan diezelfde kade in Campbeltown ligt de SMWS 36.57 Springbank. Puff candy and vanilla sponge. Snoepgoed en lekkere vanille. Zuiverder dan we gewoon zijn van Springbank. Ondanks de ferrydienst Campbeltown – Ierland nooit van grond gekomen is en de lokale scheepswerven omgeschakeld zijn naar het bouwen van windmolens, kan men het maritieme karakter van Campbeltown niet onderschatten.

Ooit is er zelfs een B.O.O.T. van Cloanaig naar Kennacraig getrokken en lag het op een eiland!

Orkney bestaat daarentegen uit een hoop eilanden. Op mainland, bereikbaar met een B.O.O.T., vind je Highland Park en Scapa. Deze laatste ligt aan Scapa Flow, een natuurlijke diepzeehaven waar je al eens een B.O.O.T. van de Royal Navy kunt tegenkomen en dit al voor de laatste paar 100 jaar. Onder water, boven water, overal waar je kijkt zie je een B.O.O.T.. Paradijs voor duikfanaten en whiskyliefhebbers. Neem nu deze Scapa van Big Gordon and Little MacPhail, Eric en Eric in de volksmond.

Gedistilleerd in 2001 en gebotteld in 2013. Bij z’n verschijnen werd er een collectieve zucht geslagen. Eindelijk een Scapa de distilleerderij waardig! Fruitig, vanille en complexe afdronk. Dankzij de B.O.O.T. op het etiket, een perfecte dram voor deze avond.

Bunnahabhain Cruach Mhona. Shipper op ’t etiket. Westering home als spreuk. Aan- en afvoer van vanalles in de beginjaren vanaf de pier in de Sound of Islay. Het scheepswrak op de rotsen voor de distilleerderij. Het lijkt wel of er geen B.O.O.T.eriger distilleerderij bestaat dan de deze! Peatsmoke volop aanwezig in deze en door velen aan tafel geapprecieerd.

Bij de volgende werden de wenkbrauwen gefronst. Glenrothes en B.O.O.T.? Benieuwd naar het verhaal! Euh ... de vriend vertrok thuis naar deze tasting en dacht: “Ik moet nog een fles meenemen of ik ga helemaal de B.O.O.T. in!”. Verhaal en whisky werden goedgekeurd. Wat bloedappelsien en kruiden. Heviger dan de ’73 die we ooit eens gedronken hebben ... . Alsof hij zich moest verantwoorden vond ik de volgende dag deze spreuken in m’n mailbox. Een dikke 10 voor originaliteit en creativiteit.

Bruichladdich heeft op z’n flessen een zeil B.O.O.T. staan. Het leuke ervan is dat die bij verschillende expressies op verschillende plaatsen voor de distilleerderij zeilt. Deze Valinch versie, “The Italian Job”, heeft men trouwens zelf per B.O.O.T. gaan afvullen in het visitor center van Bruichladdich op Islay. Daar de vrienden open minded zijn geven ze deze Toscaanse wijn gefinishte toch een eerlijke kans. En ze worden beloond! Hintje bleekwater is in het begin wel aanwezig, maar eens dat vertrokken is, blijft er een rijke dram over. Ook de meebrenger was aangenaam verrast.

PS: “The Italian Job” is een make en een remake van een film over een bankoverval met mini-coopers. Verklaart het etiket hé.

VOLGENDE PAGINA