 |
VERSLAG: Gunter (Lidnr.01) |
|
VERSLAG: Gunter (Lidnr.01) |
|
DEEL 1/2 |
De data waren reeds lang aangeduid in mijn
agenda. 7 en 8 november 2010: “Spirits in the Sky” te Leuven. Een
niet onbelangrijk detail is dat er naast die notatie in mijn agenda
vermeldt staat dat die dagen mijn aanwezigheid bij mijn hoofdsponsor
annex werkgever niet aan de orde is. Met andere woorden: een heel
weekend whiskyfeest! Hetzelfde gevoel van euforie als bij een
aangekondigde feestdag waarop ik eens niet moet werken, die ik dus met
familie en vrienden kan door brengen, besluipt me en groeit des te
dichter we begin november naderen. “Spirits in the Sky” is nog geen
officiele feestdag, nog niet, nog niet, maar het aantal adepten groeit
en wie weet wat de toekomst brengt?
|
Zaterdag 7 november en met een toegangsticket in de binnenzak begeef ik me naar Leuven voor mijn eerste afspraak.
Een levering ophalen voor een vriend aan de stand van Filliers/Glengoyne/Glenfarclas. Iemand verder helpen doe je nooit voor niets en er werd me dan ook een dram aangeboden aan de bewuste stand voor het geleverde werk.
Na alle positieve kritieken die ik gelezen en gehoord had, viel mijn keuze op de “Rye & Malt” van Filliers. Dit is een klepper van formaat! Al hun vorige “zonden” zijn vergeven in mijn ogen. Juist ja, wie ben ik? |
|
 |
Eric, die de stand ernaast bemande, wist het.Hartelijke ontvangst en trots presenteerde hij mij 2 nieuwe releases van Benriach.
Ze zouden kortelings op de markt komen en de tentoongestelde flessen waren slechts een display. ”Eens proeven?” vroeg hij.Natuurlijk had hij staaltjes bij voor de
geprivilegieerden en voor mij.
|
 |
 |
|
|
|
|
De Soltice is een 15 jarige getufde versie,
nagerijpt op een Porto vat. De hand van de meester is weer duidelijk
herkenbaar in de mooie balans. Het rode fruit van de Porto
complementeert de turf en de turf geeft diepgang aan de Porto. Of de
meester Billie of Stuart noemt laat ik in het midden.
|
Horizons op zijn beurt is een 12
jarige Triple Distilled. Nooit van gehoord voor vandaag. Ofwel zegt dat
iets over mij, ofwel kunnen ze bij Benriach zeer goed geheimen bewaren!
Blij da
|
Eerst wat balast kwijt raken nu!Bij onze eerste ontmoeting in Kortrijk, yep, op het WWWF, beloofde ik Jenny Karlsson om haar “Belgian Beer” te bezorgen. Door een vergetelachtigheid van lid n°24, die het haar moest bezorgen in hometown Campbeltown (Look Jenny, no beer!), zag ik me moreel verplicht om haar bij de eerste gelegenheid zelf een fles aan te bieden. Uit wraak dacht ik echter om geen fles Flierefluiter mee te brengen, maar ik weet hoe populair dit biertje ondertussen geworden is in het whiskywereldje en dus had ik er eentje bij, bovenop de Chouffe Houblon.Iedereen blij!
|
 |
Ik zeker, want het “leverde” me een Hazelburn Sauternes Finish op, en de belofte van later nog een Longrow 18 Y.
Genietend van de uitzonderlijke Hazelburn en 2 flessen “Beer” van 75 cl elk lichter, slenterde ik verder door de Sportoase.“Wat drinkt u?” vroeg de organisator, in
de vlucht passerend. “Hazelburn Sauternes”, antwoordde ik. Bonk! Het
leek alsof hij tegen een muur botste! “Wat!!!!”. “Hazelburn
Sauternes van bij Jenny.” “Wat!!!”. Niet dat hij mij niet begrepen
had de eerste keer, maar dit was blijkbaar totaal nieuw voor hem. Hij
stoof naar de stand van Springbank met mij in zijn kielzog om op
opheldering te vragen. Tja, wie ben ik?
|
 |
En wijle weg!
Aan de stand van The Nectar was het drummen.
De namen van de nieuwste releases circuleerden al een tijdje en hier waren ze dus! Morgen is er nog een dag en dus concentreerde ik me vandaag op het aanbod van The Whisky Agency en The Perfect Dram.
Maar liefst 2 Lochsides hier! Eentje op Fino sherry en eentje op Oloroso. De Fino vandaag, met de belofte van de Oloroso voor morgen. Schitterende Lochside, met het distilleerderijkarakter prominent aanwezig. (Morgen zou de Lochside Oloroso 29Y ons allemaal van de sokken blazen, maar dat wist ik nu dus nog niet!
De fles was niet aangekondigd voor het
festival en blijkbaar op eigen initiatief door The Whisky Agency
meegebracht.)
|
 |
Effe in het haar gekrabd bij het zien van Irish Distillers en Nikka op dezelfde “tafel”. Een vraagje schepte duidelijkheid.
De bebrilde, streng uitziende standhoudster bleek immers een sympathiek innemend mens te zijn dat werkte voor “La Maison du Whisky”, Parijs, en hier de troepen kwam versterken. She knew her stuff, en dan heb je altijd een streepje voor!
De Nikka Single Cask Coffey Grain Whisky 2000 was dus niet de “opvolger” van de Grain die we in een ver verleden bij een Japanse tasting van Cask Six geproefd hebben.
Gedistilleerd in dezelfde kolom, ondertussen
wel opgesteld in een andere distilleerderij, Miyagikyo, maar deze keer
met een beslag van vooral maïs en niet met gemouten gerst. Een meer
bourbonachtig resultaat dus.
|
 |
Wie we daar hebben? Eric Vermeire, disguised as an onion seller, wegens officieel niet aanwezig op het festival, samen met Jurgen en een delegatie van het Cask Six bestuur. Tot nader order, februari 2011 Gent, nog steeds de beste whiskyclub van België. Eric bleef maar even wegens andere verplichtingen. Hij kwam vandaag onder andere kennismaken met de “nieuwe” achter de Glendronach stand. In de toekomst gingen ze samenwerken en hier kon hij de man al eens “wegen”. Ik mocht meewegen en Eric liet ons het ganse gamma inschenken. Gepast paste ik bij de recente bottelingen wegens reeds geproefd tijdens “Cask in a Van”. De 1972 toverde echter nog steeds een traan in mijn oog. Dat laatste, het oog, wil ook wat en daar werd voor gezorgd door Dictator, rum. Heb hem echter niet geproefd ... . |
 |
|
|
|
|
Dictator Rum promogirls |
Mark Renier se manne!Niet de eerste de beste achter de Bruichladdich stand! Ook te merken aan de drukte die er heerst. Niet iedereen zal beseffen dat hij 1 van de eigenaars en heroprichters van Bruichladdich is, maar zijn gedrevenheid en inspirerende uitleg trekt sowieso publiek. Op de Islay-reportage met Saartje Vandendriessche uit “Vlaanderen Vakantieland” was duidelijk te zien dat men in Bruichladdich een “Laddies Classic Sherry” aan ’t bottelen waren. Hier was hij dus! Nog jong, niet scherp maar granig, met de sherry vooral in de afdronk. Raar en interessant. De kennismaking met Mark verliep wat stroef. Enthousiast vertelde hij me in het begin dat ze ondertussen gin gedistilleerd hadden in “Ugly Betty” en dat het resultaat meer dan behoorlijk was. Op een vraag over een bepaald onderwerp sloeg hij echter “dicht”. Nee, het ging niet over het ACE –programma want let ’s face it! Iedereen doet het ondertussen, behalve Glenfarclas, en Highland Park, en ..., ik weet het! Toch een nachtje mee in mijn maag gezeten. |
|
|
S’ Anderdaags vertelde hij me echter dat het redelijk geheim was, zeker naar de toekomst toe en dat hij er daarom niet over kon en mocht spreken. Terug dikke vrienden! Het ijs was nu helemaal gebroken. Hij vertelde ook dat alles goed ging met jonge moeder Lynne McEwan en de baby. De bedoeling is dat zij op termijn Bruichladdich terug komt promoten in België. |
||
Louisa Young aan de Arran stand laat ondertussen weten dat “she ’s craving for some Belgian choclats!”Een telefoontje naar het thuisfront, naar de Arran Ambassador, zijnde lid n° 24, leverde de belofte op van levering “morgen” en de vraag om eens te zoeken achter de “Snow Phoenix” aan de Glenfiddich stand. Op mij kan je rekenen!
Snow Phoenix. Een samengestelde malt van geredde vaten uit de door de sneeuw vernielde warehouses. Begin dit jaar zijn we tijdens onze clubreis zelf getuige geweest van de vernielingen die aangericht waren door louter sneeuwdruk op de daken van warehouses en andere installaties.Deze botteling is dus een mix van verschillende vaten Glenfiddich, waaronder volgens de producent heel wat oudere zaten. Volgens ons jongere ook! Extreem gelimiteerd en hopelijk komt er geen nieuwe versie uit, daar we deze winter terug in Schotland zitten! Vulkanen ok, maar daar bij nog sneeuwoverlast? Brrrr! |
|
Opvallend hoeveel mensen me aanspreken om over whisky te praten. Geen probleem! Ik doe dat namelijk zeer graag! |
