 |
|
Verslag Zondag 03 Oktober 2010: Gunter (Lidnr.01) |
DEEL 2/2 |
 |
|
|
Minerva |
Ford |
Minerva |
De eerste indrukwekkende wagens trokken
aan ons voorbij. Een echte Minerva was de eerste! Ooit de trots van onze
eigen Belgische autoindustrie tot WO II er een stokje voor stak.
Een Ford uit de periode waarin Henry de lopende band uitvond en zo de auto betaalbaar maakte voor iedereen.
|
|
|
 |
Banff's in kleuren en geuren |
 |
 |
Ondertussen worden er sterke verhalen
opgedist over de 20 km van Brussel, die hier elk jaar in mei aan de
voordeur vertrekt. Duizenden deelnemers en een van de beste Belgen ooit
is lid van onze club! En oh ja, J’o heeft hem ook al verschillende
keren mee gelopen ... .
Emily wil ook poseren en gelukkig heeft
nog iemand iets in zijn glas om aan haar wens te voldoen. Ze is immers
niet de eerste de beste, maar het hood ornament van Rolls Royce!
|
|
|
|
|
 |
 |
 |
Via Franse klassiekers over Amerikaanse,
met een indrukwekkende Packard komen we langs een koets die nog maar net
de paarden ontgroeid is.
Bij de replica van een werkplaats uit de
eerste helft van de 20ste eeuw nemen we nog een foto van iemands glas
waar nog iets in zit! Daarna gaan we naar het 1ste verdiep waar
blijkbaar nog auto’s staan, maar naar mijn weten geen whisky
geschonken wordt.
|
 |
|
|
Naar een hoger niveau |
Studebaker |
Amfibie |
Van boven naar beneden zien we een
Studebaker staan. In de zelfde line up staat de amfibie van “Kapitein
Zeppos”. Jeugdherinneringen op 4 wielen uit de tijd dat de TV nog
enkel in zwart/wit was. Hetzelfde geldt voor de Matra Simca Bagheera van
“Bikkel” uit “Kari Lente”. Zwart/wit, maar in stripformaat.
|
Een foto van onze laatste druppel whisky wordt genomen en demonstratief zet ik mijn leeg én droog glas in het midden.Zouden mijn collega’s de hint begrijpen?Net als ik denk van ja, roept er iemand
“Is dat een Ferrari?”. Verdomme!!
|
 |
 |
 |
|
Ferrari... |
...bekeken... |
 |
|
...gekeurd... |
....en blij. |
Na de Ferrari uitgebreid bekeken en
gekeurd te hebben is er weer iemand blij en kunnen we verder.
Indrukwekkende motoren die in hun tijd fenomenale PK’s leverden,
afgewisseld met vreemde eenden in de bijt.
Wat anders te denken van deze blauwe
Bugatti?
|
 |
 |
 |
 |
Een leuk intermezzo is het museum in het
museum over de schermsport in België. “Hé, kom kijken mannen. Hier
wordt reclame gemaakt over whisky. Weet je wel, WHISKY!!”.
Er is echter nog een laatste hint nodig,
een Weveriaans tafereel, compleet met Latijnse tekst DAT WE NU GAAN
DRINKEN om de troepen te overhalen dat dit niet zo’n slecht idee is!
Er wordt terug afgedaald naar de festivalruimte waar Jurgen ons al van
ver ziet komen.
|
|
 |
|
Niet langer “a method to our
madness” wordt er vanaf nu kriskras door de zaal gelopen. Overal
klinkt het gerinkel van jetons!
Noh! De vorige versies scoorden niet zo
goed in het Magazine, maar met deze zitten ze weer op het juiste spoor.
Proeven is weten!
Berry Bros & Rudd is niet de eerste
de beste onafhankelijke bottelaar, dus toen ik een St Magdalene van hun
hand zag staan, kon ik niet weigeren! Mijn 2de St Magdalene! De eerste
was een Rare Malts in het Ardshiel hotel, Campbeltown, en daar stoorde
de alcohol een beetje. Hier niet en wat een lekkere verdwenen Lowlander.
|
 |
 |
 |
|
 |
Hoeveel “o”’s zitten er in
Linkwood? We hebben net zo’n fles eens op een clubtasting gehad, dus
wij weten het! “En wat hebben ze gewonnen Pierre? Achter deur nummer
3: Longmorn!!”
Blij dat we waren om een
vergelijkingstest te kunnen uitvoeren. Ze waren alle 2 lekker. Wat ze
ook van Gordon & MacPhail zeggen, als ze boven de 40% gaan, dan zijn
ze zeker de moeite!
|
||
Eentje die ik over het hoofd gezien had
voor mijn verzameling uit “1973”. Gelukkig kon ik hem hier proeven
en gelukkig had mijn lokale drankhandelaar nog ééntje in stock om voor
mij opzij te zetten. Ik denk dat er genoeg in de aroma’s en smaken zit
om er een tijdje mee bezig te kunnen zijn. Nu was het meer speed daten.
Whisky Magazine is “ons” boekske. Er
zijn er nog, maar dit is zo wereldomvattend en on the cutting edge dat
het de anderen wat overschaduwd, waarschijnlijk ook qua budget! Als de
editor dan een keuze maakt en zijn “naam” op het label van de
bewuste botteling zet, dan zijn we meer dan geïnteresseerd. Een
Karuizawa dan nog wel! Na proeven, en we hebben al heel wat Karuizawa
geproefd, vinden we hem zeker niet slecht. Met een verstommende 60.2%
hoort hij in het rijtje thuis van de legendarische 1971 en de “Wait la
Mazurka”. Wel op het einde van dat rijtje, maar toch!
|
|
 |
 |
 |
Kleine broer heeft nog een MacDuff
gevonden. Home of Glen Deveron & William Lawson. De beste
herinneringen hebben we aan de 1969 Taste Still Selection, maar dat was
een sherryrijping, dit is een bourbon. Tot onze vreugde was dit geen
appels met peren vergelijken, maar fles 34 van de 60? Even kleine kans
dat we zowel deze als die van 1969 nog gaan tegenkomen.
Close but no cigar. 1972 Caperdonich.
Zoals ik hier al eerder vermeld heb, een G&M boven de 40%, en deze
is 49.9%, is gewoonlijk dik in orde. Een extra bevestiging is het
zinnetje “bottled for La Maison du Whisky”. Dan zelf nog neuzen en
proeven en dan weet je het! Caperdonich op latere leeftijd is top! Niet
enkel de bottelingen van Duncan Taylor! Spijtig dat de distilleerderij
stlletjesaan verdwijnt, nagel per nagel, plank per plank ... .
|
|
Hier hebben we iets, se!Een Old Pulteney sherry gerijpt. Op een first fill nog wel! Je proeft het.Het distilleerderijkarakter is er, maar moet een beetje vechten om in balans te komen met de sherry.Niet slecht, maar zal bourbonliefhebbers
toch wat afschrikken. Maar de ervaring van deze “Manzanilla van het
Noorden” op sherry nemen we toch maar weer fijntjes mee!
|
 |
Tijdens het bezoek aan het sanitair,
want ge kunt niet geloven hoeveel water we drinken, op zo’n
whiskyfestival, worden we aangesproken door 2 jonge gasten. Na de eerste
schrik, wat helemaal niet nodig leek te zijn, vertelden ze ons dat ze
van Brussel zelf waren. In het verleden waren ze al eens afgezakt tot in
de Single Malt Whiskyshop te Zammel, maar tastings volgen daar,
behoorde, gezien de afstand van de thuisreis, niet tot de mogelijkheden.
In Brussel zelf was er volgens hun niet al te veel whiskyleven te
bespeuren. Onder de indruk van hun enthousiasme gaven we een paar tips
mee. Natuurlijk de data en locatie van het komende “Spirits in The
Sky” festival en ook hoe dat wij, in een ver verleden, met whisky
begonnen zijn. Ik zag toch wat gloeilampen aangaan en hopelijk kunnen ze
de stap zetten en die ideetjes in de praktijk omzetten.
|
 |
|
 |
Het einde nadert. Niet alleen van ons
bezoek aan de premiere van dit festival, o.k. gisteren was het ook al
open maar we bedoelen het eerste jaar dat het er is, maar ook van de
hoeveelheid jetons die nog in onze zakken zitten. Alles wordt
leeggeschud en met een beetje steun van Jurgen persen we er nog 2
Rosebanks uit. Ne G&M en ne Cadenhead’s. 2 beestjes van boven de
50%, dus is het al minder een zonde om ze met elkaar te vergelijken.
Blij met mezelf dat ik een goede Rosebank kan herkennen als hij in mijn
glas zit.
|
||
Dit gedeelte zit er weeral op. Terwijl
we door onze triomfboog terug naar onze tijdmachine uit Italië
slenteren, spookt het al door mijn hoofd: “Hoe moet ik in godsnaam dat
allemaal in een verslag gaan gieten?”. Zorgen voor later want een
kindje heeft zijn beertje vergeten in het park en dat zet alles terug in
het juiste persrectief. Blij met deze ontnuchtering sluit ik aan bij de
rest van de groep en geniet van het gezelschap in dat laatste
zomerzonnetje op de “Place du Cinquantanaire”.
|
 |
