 |
Verslag & Foto's: Gunter (Lidnr.01) |
FINEST
NOTES
Een stemmetje in m’n oor vertelde me dat er een
tasting van whiskyclub “The finest notes” uit Heusden Zolder aan zat
te komen. Het stemmetje behoorde toe aan Jan Vissers van Single Malt
Whiskyshop te Zammel, lid van o.a. The finest notes. Ook niet leden
mochten inschrijven en dat buitenkansje liet ik niet aan mij voorbij
gaan! Er zijn in het verleden al contacten geweest met The notes en ik
heb die altijd als zeer positief ervaren. Een echte clubactiviteit had
ik nog niet meegemaakt, maar dat ging nu dus rechtgezet worden. In
navolging van al die kookprogramma’s op TV tegenwoordig, ben je toch
al eens benieuwd naar hoe het in al die andere “keukens” aan toe
gaat, niewaar?
|
|
Het thema van de avond was “Blind proeven”. (Eerlijkheidshalve moet ik hier vertellen dat het nou net niet mijn favoriete thema is.)De locatie was niet het hun vertrouwde lokaal in de kelders van Drankenshop Broeckmans (!), maar in zaal Heidegalm te Heusden. Op het eerste zicht dacht ik dat het een leuke kantine was, gelegen in een groene omgeving, maar dat gedeelte bleek echter maar de anti-chambre te zijn van het eigenlijke zaaltje! Daarvan gingen de deuren pas open, nadat de laatste ingeschreven deelnemer gearriveerd was.De tafels waren gedekt, de glazen ingeschonken en we
werden begroet door een wolk “angel’s share”.
|
 |
De woordvoerder van vanavond deed de introductie en vroeg me hoe ik hier verzeild geraakt was. “Er is me geld geboden!”, wat natuurlijk niet waar was.Ik vertelde dat als het om whisky gaat, ik heel het land desnoods afreis en dat je overal toch iets opsteekt. Ook dat The finest notes hoog aangeschreven staan en dat ik hoopte vanavond iets meer te weten te komen over welke weg er nog moest afgelegd worden om dat zelfde niveau te proberen evenaren. “Goede redding, dat laatste”, werd er goedkeurend gemompeld na dat “foutje” over geld… .De sfeer was gezet en goed! |
 |
Het begrip “Blind Tasting” werd nog eventjes toegelicht. Het zou telkens handelen over een tekstfragment uit “The Whisky Companion” van de fel betreurde Michael Jackson (Jaaaa … niet de zanger!) waar de distilleerderijnaam uit verwijderd was.Het is dus de bedoeling om aan de hand van de gegeven omschrijving te weten van welke distilleerderij de bijhorende whisky afkomstig is. Bob’s your uncle, en wij weg!
|
|
 |
|
 |
De eerste was een Benrinnes. Gedistilleerd in 1978 en in 1995 gebotteld door Gordon & MacPhail op 40% in hun Centenary Reserve reeks.Grassig, naar groene limoen. Fris! Eerst lijkt het heuveltje te hoog voor kaneel, maar uiteindelijk komt die er toch door in de neus. Heeft wat tijd nodig om tot z’n recht te komen.Ondertussen wordt er verduidelijkt wie en wat Gordon & MacPhail is.Het gaat hier heel open aan toe en vragen worden
door de ganse gemeenschap geapprecieerd en beantwoord!
|
 |
 |
|
Whisky n° 2 is een Manochmore.
28 jaar oud en 50.8%. Gebotteld voor het Bladnoch Distillery Forum. Fles
153 van 172. De neus is schitterend. Van gedroogde bloemen naar gedroogd
stro in de smaak. Kruiden en peper. In de afdronk iets overrijps, dat
naar stengels gaat. Zuring. Er wordt gevraagd of iemand weet wat
“Bladnoch Distillery Forum” is en laat ons nu toevallig pas in
Bladnoch geweest zijn. Jan en ik geven toelichting en vertellen dat we
vooral onder de indruk waren van hun botteling hall. “Vooral van de VW
Kever, op 3 wielen!”. Die er geweest zijn begrepen wat we bedoelden en
anderen fronsten al lachend hun wenkbrauwen.
|
|
Glen Moray van Duncan Taylor, oud etiket. 24 jaar van 1986 tot 2011. 53.2%.Tabak zweeft over het gebeuren. Brood en vanille ook. De afdronk is zoet. De indruk van Tahiti douche frisheid. De variant met dennengeur. Alcohol prominent aanwezig. Geef hem de tijd! Prikkel blijft wel.Met de nodige tijd, een van de winnaars van vanavond. Blijkbaar leeft hier ook de vrees dat Duncan Taylor een moeilijke doorstart doormaakt naar nieuwere bottelingen. Zou de opgekochte “erfenis”, bestaande uit legendarische vaten, uitgeput zijn?De keuze van een Glen Moray komt van iemand uit het
bestuur. Ze hebben de distilleerderij in Elgin bezocht en zijn hier zeer
over te spreken. Staat bij ons nog op ons to-
do lijstje.
|
 |
 |
 |
“We’ve got a winner!”. Stiekem hoopte ik dat
’t em het was en inderdaad. Een 125.47! Oftewel ne Glenmorangie van de
Scotch Malt Whisky Society! 15 jaar en 56.1%. Eén woord: couperdons!!!
Toevallig was de nieuwe agent van SMWS voor deze regio in de zaal en er
werd hem “gevraagd” om uitleg te geven. “Het is 110 euro
lidgeld!”, waarna een zeer verhelderende uitleg kwam die zo lang
duurde tot hij voorstelde om in de wagen te wachten als ze hen storend
vonden. Hij mocht blijven!
|
 |
 |
|
De volgende whisky was gekozen met oog op het budget. Een Balblair, gebotteld door Cadenhead’s uit Campbeltown.De 56.6% alcohol is nadrukkelijk aanwezig en alcohol overheerst naar mijn smaak teveel Cadenhead’s bottelingen.Marc Seegers van The Whiskycorner vertelde me laatst dat het afhangt van wie de vaten selecteert. Mark Watt, recentelijk overgestapt van Duncan Taylor naar Cadenhead’s zou dit gegeven best eens een positieve swing naar de toekomst kunnen geven. Alleen rekening gehouden met mijn voorkeur dan, hé.Misschien hadden Jan en ik sowieso teveel verwacht
van deze Balblair, 17 jaar en 56.6%, maar het werd een echte afknapper.
“Er gluurt iets kazig aan de einder”. Balblair kan en verdient
beter!
|
 |
 |
 |
|
De laatste van de avond werd een Imperial.Nog zo eentje die een plaatsje in ons hart
veroverd heeft. Bij zonsondergang met een bende vrienden op de gronden
van deze ter ziele gegane distilleerderij een schitterende Imperial
delen,
|
 |
Er werd een stemming gehouden en de uitslag
hiervan bevestigde onze eigen bevindingen. Toch effe checken: “Dus
de SMWS heeft gewonnen?”. (Hilariteit!) Tja’ ik had
voorgesteld van in de auto te wachten, hé! Er was nog een “hapje”
voorzien, wat een hele hap bleek te zijn en daarna was het afscheid
nemen.
Nafilosoferen met Jan in de wagen leert ons dat
het een toffe club is met goed gestructureerde tastings, die redelijk
sereen verlopen. Tof ook dat er letterlijk en figuurlijk ruimte is om
vragen te stellen en beantwoord te krijgen. Groot pluspunt is ook het
applaus voor de woordvoerder op ’t einde. Dat zouden we in onze club
ook moeten invoeren, zeg ik Jan … .
|
 |
PS: Het kan niet alle dagen whisky zijn, maar nu had ik geluk! |
