|
|
||
|
|
|
||
|
Iets dat we
ondertussen tot schade en schande geleerd hebben, is dat het veel beter
is om boeken over whisky aan te schaffen in Schotland dan de whisky
zelf. Whisky in België is goedkoper vanwege de hoge taksen en accijnzen
in Schotland en gespecialiseerde boeken over whisky vind je in Belgische
boekenwinkels maar met mondjesmaat. Daarom kijken we tijdens elke trip
die we ondernemen eens rond in de boekenwinkels “over there”.
Dit heeft er
al toe geleid dat we enkele pareltjes op de kop konden tikken. Niet
alleen over whisky, maar ook over vuurtorens, geschiedenis en het land
zelf.
Enkele van die
pareltjes hebben we gevonden in “Roys Celtic House” te Bowmore,
Islay. Namelijk “Old Islay” en “Looking back”. Beide handelen
over Islay aan het begin van vorige eeuw, met tal van foto’s.
Al jaren
smeulde het plan bij Werner om eens uit te zoeken waar die foto’s
juist genomen waren. We hebben Islay ondertussen reeds verschillende
malen bezocht en ondanks dat het geen echt groot eiland is, konden we
veel foto’s niet direct plaatsen. Vandaar het project om diezelfde
foto’s nu te nemen, op de zo goed mogelijk corresponderende plaats.
“En wijlle
weg!”
|
Op 25 april
2007 zetten we terug voet op Schotse bodem. Eerste
stop: Inveraray. Een klassieker. Ondertussen ben je toch al vlug
anderhalf uur aan ’t rijden en is een “stop” welkom. De maag
begint ook te knorren, maar dat lossen we op met “Highland mushrooms
and haggis”. Met brood natuurlijk, want “chips” zouden te zwaar op
de maag liggen tijdens de volgende etappe. Na het eten eventjes
binnenspringen bij Loch Fyne Whiskyshop. Het laatste exemplaar van
“Rare malts”, door Ulf Buxrud, aangeschaft. Eentje die ik moest
hebben deze reis. Het was er niet zo druk en de jongens hadden zin in
een praatje. Ze waren juist terug van de whiskyacademie in
Bruichladdich, betaald door de zaak natuurlijk. Daarvoor hadden ze
Campbeltown bezocht. Springbank. Aangezien we Springbank onlangs zelf
bezocht hadden, konden we meepraten met de “grote jongens”. Dat was
wel tof en het klikte. Zonder probleem haalden ze op onze vraag onder andere de
nieuwe bottelingen van Balblair boven. De nieuwe verpakkingen zijn
redelijk indrukwekkend en geslaagd. Volgens de recensies zou de inhoud
ook best in orde zijn.
|
Wenkbrauwen
werden gefronst bij onze aanschaf van een miniatuurtje Highland Park
25y, maar na wat uitleg over onze volgende Highland Park –clubtasting
en ons clubgebruik om bij een iedere nieuwgeborene in de gezinnen een
miniatuurtje cadeau te doen, stegen we terug in hun achting. Je moet
weten dat, ondanks de winkel klein toont, hij een van de hoogst aangeschreven whiskywinkels wereldwijd is. Zoals ik terecht opmerkte,
passeert vroeg of laat de hele wereld hier, maar dankzij taksen en
accijnzen is het hier dus wel duur. (Ze hebben 21 jarige Springbank
trouwens,
|
Uiteindelijk
nemen we afscheid, daar we nog verder moeten naar Tarbert. Nog één uur
en twintig minuten rijden. Dat lijkt niet veel, maar we zitten wel volop
in de Highlands. Achter een vrachtwagen of ander traag voertuig betekent
dit al gauw een half uur extra, daar inhalen hier niet zo evident is. En
dan is dit nog een tweevaksbaan!
Ik heb echter
het geluk om met een goede chauffeur mee te rijden en zonder problemen
zitten we twee uur later aan tafel in het haventje van Tarbert. Deze
keer hebben we geen whisky meegebracht vanuit België, maar dat lossen
we op door samen te leggen voor een fles “Black Bottle” uit de COOP
in Tarbert. Kwestie van een slaapmutsje bij de hand te hebben.
|
Het weer is
schitterend en de dag nog lang niet ten einde, dus besluiten we om nog
een eindje de landtong van Kintyre op te rijden. De wegwijzer die we
volgen brengt ons naar de Arran –ferrystopplaats. Tja, hier zijn we al
geweest. Nog een wegwijzer naar Skipness Castle. Doen? Doen!
Langs de zee, met uitzicht op Arran en Lochranza, rijden we naar Skipness
|
 |
Een onooglijk
klein dorpje, in een bocht naar het binnenland toe. Eens gepasseerd is
er een parkeerplaatsje onder de bomen, met een aangegeven weg naar het
kasteel. De woning aan het begin van de laan is heel pittoresk. Zeker
met die kleurexplosie van een reusachtige rododendron, die het praktisch
overkoepeld.
|
 |
|
|
 |
|
Het kasteel zelf is een verrassing. Ongelooflijk mooi gelegen aan de zee tussen Kintyre en Arran. Volgens mij is hier het woordje “kleurenpracht” uitgevonden. |
Een tel later
staan we op het dak naar Arran te kijken. De maan is al zichtbaar, wat
het geheel iets sprookjesachtig geeft.
|
 |
 |
Verderop ligt nog een ruïne. “Skipness chapel”. Oké, het heeft wel niet veel met “whisky zuipen” te maken, waar men ons van verdenkt als we naar Schotland gaan, maar dit is kicken man! Alleen op de wereld, naar de “Jan Van Gent” kijken, die achter de vissen duikt.Het is al donker als we terug in Tarbert aankomen. Nog “a pint of cider” en dan ons nachtmutsje. Black Bottle. Beetje rook en banaan, en net als je denkt dat de scherpte van jonge alcohol in je keel gaat grijpen, wordt die helemaal weggeduwd door de ongelooflijke zachtheid van de grote portie Bunnahabhain die in deze blend zit. Roomzachte afdronk, wat dit een gevaarlijke whisky maakt … . |
|
