VORIGE PAGINA
Maandag 25/03/2013  (deel 2/3)

VOLGENDE PAGINA
Dinsdag 26/03/2013 (deel 1/6)

DAG 3: MAANDAG 25 MAART 2013 (Deel 3/3)

foto: Gunter

De volgende halte op onze reisweg is Inveraray. Hier geraak je niet voorbij zonder er te stoppen. It's ook a long way to Inveraray. Dit stadje aan de oevers van Loch Fyne oefent bij elke passage steeds weer een enorme aantrekkingskracht uit. Misschien omdat je na de rit door niemandsland plots verrast bent om een leuk aantrekkelijk dorp/stad van deze omvang tegen te komen?
Dit plaatsje heeft na 14 jaar, toen ik voor de eerste maal hier terecht kwam tijdens mijn eerste Schotland reis,  z'n charme's weten te  behouden. 

Even de benen strekken voordat we de laatste rechte lijn naar Tarbert inzetten.

In de voorraad 1973 flessen wordt iets gezocht wat missschien ziltig kan zijn om hier op de pier te openen.

Ah ha, gevonden!

foto: Bert

TACTICAL [TALISKER] 1973 27Y 46% DOUGLAS LAING 'OLD MALT CASK'

Opvallende ziltigheid in de neus. St. Jacobsvruchten. Citroen en abrikoos. Smaak is licht rokerig met munt. Honing met suiker.
De structuur is héél olieachtig. Maar dit kan natuurlijk aangesterkt zijn door de vrieskou. Afdronk van bittere zwarte chocolade. Opnieuw, net als ikzelf, een topperke uit 1973.

foto: Werner

Roekoe roe roekoe roe koe*      (*=Zonde van al dat lekker graan)

Dit glas is misschien minder indrukwekkend voor zij die er niet bij waren, die bewuste maandagavond in maart.

En weer verder voor onze laatste etappe van vandaag. Je geraakt nooit  uitgekeken op de landschappen rondom die A83. Ze verdienen meer aandacht en respect dan die ze altijd krijgen van de reizigers die op weg zijn naar hun doel. Zoals ook wij weer. Op de radio horen we dat er op het eiland Arran, de witte bol die we even in de verte zien liggen in zee, nog steeds de noodtoestand van kracht is. Verschillende delen van dat eiland zitten nog steeds zonder stroom door de overvloedige sneeuwval van de vorige dagen. 

Bestemming bereikt: Tarbert. Er zijn wel meerdere Tarbert's in Schotland, maar er is er maar 1 die aan Loch Fyne gelegen is. 

Een ideale rustplaats voor zij die morgenvroeg de vroege ferry naar Islay moeten halen hier een beetje verderop. Het hotelletje waar we overnachten kennen we nog van onze eerste clubreis in 2006: The Anchor Hotel. Ondertussen wel andere eigenaars maar nog steeds dik in orde. Eergisteren van thuis uit nog gebeld met de eigenaar om ons verblijf een nacht op te schuiven, en ook dat was geen probleem.

foto: Wim

Room with a view

foto's: Werner

Zo vlug als we ingecheckt zijn, zo vlug staan we ook weer buiten aan de gezellige haven met onze eigenste tourglazen.

En zeker ook met muts en handschoenen. Al even belangrijk op deze reis dan dat glas.

De whisky die als aperitief wordt gekozen is een single grain uit het jaar, je raadt het nooit, 1973.

Gedistilleerd in de Pernod-Ricard graandistilleerderij van Strathclyde in Glasgow en nu dus gedronken in het haventje van Tarbert in de westelijke Highlands ter ere van iemands 40^e verjaardag.

foto: Wim

foto: Werner

STRATHCLYDE 1973 35Y 55,2% SINGLE GRAIN  DUNCAN TAYLOR

In de neus fris zurige mandarijntjes. Yoghurt met perzikken. Nog groene banaan. De smaak van lekkere kokos en cuberdonnekes. Ananas ingeblikt en op siroop. Iedereen is het er over eens dat dit een zeer complexe en lekkere grain whisky is.

Alleen maar blije gezichten rondom mij. 

Om het gemis van onze partners thuis draaglijker te maken, worden er noodgedwongen grapjes rond gemaakt. Er was zelfs iemand, wiens naam ik nu niet ga noemen, die op de proppen kwam met de volgend vraag:

Wanneer vrouwen het minst zagen?

Wie het antwoord weet kan een gele briefkaart sturen naar zijn adres.

Dinner's ready in het restaurant van ons hotel. Daar hoort onze eerste Tennent's van de reis bij. Toch weer éne wringer die naast die 60cm blond geweld toch weer met iets zwart durft te komen. Wie?

Zet maar bij op die gele briefkaart.

foto: Werner

foto: Gunter

Vanuit ons hotelrestaurant, waar we helaas alleen maar culinaire orgasmes hebben beleefd, nemen we onze intrek in de pub er naast. We willen héél de middenstand hier steunen en de straat en nacht zijn nog lang.

De pub is ook authentieker dan onze hotelbar en wat meer is, ze heeft een open vuur...oké, dit is omdat het deurtje van de kolenkachel open staat maar toch... . Dit scoort op het einde van deze aflevering toch extra punten voor sfeer en gezelligheid.

Het einde van een leuke reisdag kondigt zich aan. Even samen slapen en dan de ferry naar het paradijs. Voor de achtste maal alweer. En nog steeds dat gevoel hebben van een kind dat morgenvroeg op schoolreis vertrekt.

Islay doet toch iets met een mens...

foto: Wim

VORIGE PAGINA
Maandag 25/03/2013  (deel 2/3)

VOLGENDE PAGINA
Dinsdag 26/03/2013