VORIGE PAGINA

HOME

Vrijdag 16/09/2011 (deel 1/2)

VRIJDAG 16/09/2011 (deel 2/2)

Callum bloeit helemaal open wanneer hij doorkrijgt dat we niet de zoveelste groep zijn die hij moet rondleiden in zijn distilleerderij, die trouwens nog niet open is voor publiek. 

Het stillhouse oogt traditioneel mooi met z'n twee wash stills en twee spirit stills, goed voor een productie van 2 miljoen liter alcohol per jaar. Dit is 2/3 van de maximale capaciteit.

Door de ramen van het stillhouse heb je zicht op de rivier Teith, dewelke de waterturbine's in de distilleerderij aandrijft. Niet elke distilleerderij heeft het geluk om door de ramen van het stillhouse de zee kunnen te kunnen bewonderen.

foto: Callum Fraser

foto: Dirki

foto: Wim

 Cask Stencil

Op zoek naar warehouses 

En, in tegenstelling tot Oban en Talisker tijdens deze trip, heeft Deanston er wel waar we binnen mogen. In alle kleuren en maten. 

Er is een modern racked warehouse wat we bij andere distilleerderijen ook tegenkomen. 

Het andere is ondergebracht in de oude weefhallen die in 1836 werden gebouwd. Om het katoen in goede conditie te houden (airconditioning was in die tijd iets onbestaands) werden de hallen zo gebouwd dat er een constante temperatuur en vochtigheidsgraad heersten). Ideaal dus ook om whisky in te laten rijpen. 

Nog iets wat deze distilleerderij zo speciaal maakt, anders dan al die andere.

foto: Werner

foto: Werner

Callum houdt nog even halt bij enkele cubitainers die klaar staan om verzonden te worden naar de bottelarij. Hierin zit 'Organic' Deanston Single Malt van een tiental jaar oud. Elk jaar in augustus wordt hier 'organic' gedistilleerd. Dit wilt zeggen dat elke stap in het distilleerproces, van de gerst op het land tot de botteling, voldoet aan de eisen van de Organic Food Federation. Zo gebruiken ze hiervoor de gerstvariëteit Optic die hier op een boerderij in de buurt wordt aangekocht. Een boerderij die de nodige certificaten heeft om aan te tonen dat ze de gerst zonder pesticiden verbouwen. Kortelings zal je ongetwijfeld in beperkte oplage deze nieuwe Deanston Organic kunnen tegenkomen in een whiskyshop, of in het geval van Wouter en Désirée, een slijterij in jou buurt.

Nu kunnen we enkel terugvallen op de twee recente releases van Deanston Single Malt: De 12 jarige Deanston gebotteld op een rare 46,3%, en de leeftijdsloze gefinished op Virgin Oak die eveneens op 46,3% gebotteld is. We doen dit in de Deanston clubroom waar Callum de bar voor ons opent.  

foto: Marc

foto: Gunter

Callum vult onze glazen gretig bij met water voor hij deze naar ons toeschuift. We hoeven om de toevoeging van het water zelfs niet te vragen. Je kan dit van zijn possitieve kant bekijken waardoor je veel meer in je glas krijgt om van te drinken. Maar waarom je bottelingen van 40% naar 46,3% brengen, om ze vervolgens te verdunnen to 30%? Rare man, die Callum. Rare distilleerderij ook. Wij zijn met dit bezoek alvast fan geworden. Toch al zeker van de distilleerderij. Voor de whisky zullen we thuis nog eens opnieuw moeten proeven. Aan 46,3% dan. 

Na ons afscheid merken we de regen op. We zijn maandag in Schotland geland in de regen, en de kans lijkt groot dat we ook zullen opstijgen in de regen. Maar eerst nog naar Leith!

foto: Gunter

Leith

foto: Gunter

Leith is eigenlijk 'de haven van Edinburgh'. In vroegere tijden, toen alles en iedereen nog van over zee kwam, een historisch belangrijk district. Ook nog in Leith vinden we één van de oudste handelsgebouwen van Schotland: The Vaults. 

In deze gebouwen is ook de hoofdzetel van The Scotch Malt Whisky Society gelegen. Alleen leden 'van de society' zijn hier welkom. Zij mogen ook 1 gast meebrengen. Eens kijken... Marc is lid (sinds 1996 zelfs), Dirki is lid, en ook 'onze society' is lid. 3 Lidkaarten voor 6 personen. 

En wij vol vertrouwen naar binnen.

The Vaults

foto: Gunter

foto: Marc

foto: Gunter

De vrouw aan de receptie verwelkomt ons vriendelijk en vraagt ook effectief onze lidkaarten. Ze legt ook even de huisregels uit, wat er eigenlijk op neerkomt om zo weinig mogelijk op te vallen eenmaal binnen in de society room. Het lijkt allemaal een beetje op vrijmetselaarij.

Indrukwekkend om AL hun bottelingen fysisch aanwezig te zien. Om te zorgen dat onze aanwezigheid niet tot overlast zorgt, beperken we ook het fotograferen en zetten het fototoestel op stand 'stiekem'. Een stevige soup & sandwich later belandt één van de whiskykaarten op onze mahoniehouten tafel. Whiskykaart is misschien denigrerend daar het hier om hele telefoonboeken gaat. Typerend voor de society is het ontbreken van de naam van de distilleerderij vanwaar de botteling komt. Daarom de geheime code's waardoor leden via een intern uitgegeven lijst de distilleerderij kunnen achterhalen. Vroeger zou dit zo geweest zijn, nu heeft iedereen internet om deze te achterhalen. En omdat we onze lijst zelf nu niet bijhebben, en er hier ook geen aanwezig (mogen) zijn, is Dirki's iPhone een handigheidje om een keuze uit het gamma te kunnen maken. 

De keuze wordt aan de goed opgeleide barman doorgegeven. Gunter slaagt er in om 4 maal een uitgeputte fles te kiezen, maar vindt uiteindelijk toch iets van zijn gading. 

We proeven aan onze tafel in wijzerszin tot onze glazen leeg zijn en komen tot de vaststelling dat Dirki de allerbeste keus heeft gemaakt. De botteling 125.36 is een heuse tropische fruitbom. Dit zou wel eens een 20 jaar oude Glenmorangie kunnen zijn die heeft gerijpt op first fill bourbon barrels. 

Tussen het nakaarten door, willen we zelfs de stock van botteling 125.36 opkopen en gaan dit dan ook aan de bar vragen. Dit kan en mag ook. Maar dan moet er nog stock zijn natuurlijk. Gelukkig heb ik, terwijl jullie dit lezen, nog de volledige stock (2 flessen) bij onze vrienden Leon en Marjan, van de Nederlandse tak van de Scotch Malt Whisky Society, kunnen opkopen, hoewel deze zelfs niet op hun bottellijst stond. Zo vriendelijk en gedienstelijk zijn ze daar. Het wordt trouwens hoog tijd dat ze in België ook zo iemand vinden die zo gedienstig en vriendelijk is om de Society te vertegenwoordigen. Maar waar vind je zo iemand? 

Dit bezoek aan de hoofdzetel van de Society is iets wat elk lid eens moet gedaan hebben tijdens zijn lidmaatschap, zoals Mekka moet worden bezocht door leden van 'die andere' godsdienst. Maar 1 keer is echt wel meer dan genoeg. Voor het echte werk ga je gewoon naar je lokale moskee of in ons geval de Scotch Malt Whisky Society zetel in Roosendaal. Nederland is dat. 

foto: Werner

foto: Werner

Edinburgh airport. Het is nog steeds wennen aan al die drukte als je jarenlang Prestwick hebt gebruikt als luchthaven in Schotland. Maar gelukkig hebben we nu, in tegenstelling tot ons vorig bezoek, wel een bar gevonden waar er Tennent's wordt getapt. Wordt meteen genoteerd voor als we volgend jaar op clubreis komen. Je weet maar nooit of we op Edinburgh zullen vliegen, of er überhaupt dient gevlogen te worden?
Er wordt nog een laatste keer getoast, en dit allemaal dankzij de otter die vlak voor onze B&B op Skye zijn kunstjes toonde. Bedankt otter.
Bedankt ook grote broer, Dirki, Marc, Wim & Bert voor hun aangenaam gezelschap tijdens deze 5 dagen. Hopelijk zien we elkaar terug op clubreis volgend jaar. Waar deze ook naar toe mag gaan... 

foto: Wim

VORIGE PAGINA

HOME

Vrijdag 16/09/2011 (deel 1/2)