HOME

VOLGENDE PAGINA

Maandag 12/09/2011 (deel 2/2)

MAANDAG 12/09/2011 (deel 1/2)

Tja, hoe begint zoiets? We waren nog aan het bekomen van onze vorige Schotland trip, die van afgelopen maart naar Orkney, wanneer we met enkele reisgenoten samen aan een tafeltje zaten tijdens de pauze van het Ierse toneelstuk “The Beauty Queen of Leenane” gespeeld door het gezelschap “Kunst & Geest”. In dat gezellige cafeetje van de theaterzaal “De Krekke” zaten we onder begeleiding van het streekbiertje “ne flierefluiter” na te praten. Niet zozeer over de indrukwekkende eerste speelhelft van het theatergezelschap, maar des te meer over onze voorbije Orkney avonturen. Het was toen dat er een door iedereen gerespecteerd reislid de woorden uitsprak: “Het eiland Skye, daar droom ik al lang van om eens naartoe te gaan” . Niet dat iemand z’n dromen waarmaken mijn prioriteit is, maar wanneer die droom in één zin wordt gebruikt met reizen naar Schotland wordt mijn gedachtengang meteen geprikkeld en zeg dan ook tegen Marc: “Dan gaan we dat toch gewoon doen”. Glazen flierefluiter gingen de lucht in om hierop te klinken, en wat opviel was dat het niet alleen mijn en Marc zijn glas was.

Maandag 12 September 2011

Een half jaartje later kan je ons dan ook opnieuw terugvinden op weg naar de luchthaven van Charleroi (Brussel-Zuid). Met z'n zessen zullen we proberen op het eiland Skye te geraken. Nog maar net 'de Kempen' verlaten en het begint al. De benaming 'autosnelweg' is totaal vreemd wanneer we deze in Rotselaar willen oprijden. Al dan niet opzettelijk heeft een vrachtwagen zijn lading 10km verder verloren en staan we met z'n allen zo goed als stil.

Waarschijnlijk om symbolische redenen bestond zijn vracht vandaag uit 'mout' notabene. Op de radio horen we ondertussen niet alleen dat de wachtijd opgelopen is tot 1 uur, maar ook dat de opbrengst van de komende StuBru 'Music For Life' editie van dit jaar -en ook meteen de laatste- zal gaan naar diaree. Wij, en vele luisteraars met ons, zien de humor er wel van in. Het houdt de sfeer in de wagen ontspannen, maar ook niet te ontspannen om van deze opbrengst te kunnen genieten. Wacht maar tot 10 december, er zullen 34 mensen zijn die diaree serieus gaan nemen. En neen, dit heeft niets te maken met het hapje dat we dan na afloop van de tasting zullen serveren.

De Standaard, 13/09/2011

foto: Wim

We zijn uiteindelijk toch op tijd in de terminal geraakt. Dit klinkt vanzelfsprekender dan het eigenlijk is. Een wachtijd van maar liefst 3 uur werd op de radio aangekondigd wanneer we de berg met mout passeerden. Nu we al ingecheckt zijn, en van een welverdiende koffie genieten, is dit nog geen garantie dat we vandaag onze eindbestemming zullen halen. Dit werd in het verleden al eens bewezen en onheilspellende weerberichten gisterenavond op BBC doen me opnieuw de vingers kruisen. "Hurricane Katia" is immers vorige nacht al in Schotland aan land gegaan. Een licht afgezwakte tropische storm die een heleboel regen en windsnelheden tot 120km/h met zich zal meebrengen, aldus de over enthousiaste weerman. 

Ene 'Sven Nijs' die naast ons aan de incheckbalie stond zal deze stress naar Mallorca allemaal niet kunnen beleven als ook hij, net als ons, op stage zal vertrekken met een toestel van Ryanair.

 Hurricane Katia loves Scotland too.

Onze vlucht vertrekt getrouw op tijd. We zijn na al die jaren en vluchten dan ook nog steeds een tevreden Ryanair klant, in tegenstelling tot al die naïeve mensen die alleen correct willen behandeld worden als het hun uitkomt.

Voor de passagiers die niet op de hoogte zijn van de aanwezigheid van orkaan "Katia" in Schotland, is er een traktatie van deze dame net voor we de landingsbaan in Edinburgh bereiken. Het toestel schommelt zich en ook ons naar beneden. Eens voorbij het 'touchdown-moment' blijft het best wel spannend tot we uiteindelijk vrij stabiel de luchthaventerminal naderen, en opnieuw op tijd natuurlijk! Een welgemeend applaus voor de kapitein en het gekende triomf muziekje voor alweer een vlucht van Ryanair die op tijd is geland galmt door het toestel.

foto: Wim

Eenmaal alles en iedereen gecollecteerd is halen we ons transport af van het verhuurbedrijf op de luchthaven. Geen busje van 8 ditmaal, wel 2 Clio's van 3 waardoor de kosten kunnen worden gedrukt. 't Is crisis voor iedereen.

De toestand op de weg is nat en winderig zoals verwacht en voorspeld. Eenmaal we de door zijwind geteisterde Forth Road Bridge voorbij zijn kan het kilometer tellen beginnen op de A9 die ondertussen geen geheimen meer heeft voor ons. De anders zo kleurlijke landschappen rondom deze autoweg zijn vandaag echter weggevaagd door Katia, de trut!

Op die A9 houden we halt aan de hoogstgelegen distilleerderij van Schotland: Dalwhinnie Distillery. Om even de benen te strekken en te checken of het hier ook waait en regent. Dubbele check en wij opnieuw verder. We hebben een eindbestemming te halen vandaag die nog 3 uur verder ligt. En met dit weer misschien nog verder?

foto: Gunter

Laggan Dam

Aan de stuwdam van Loch Laggan houden we ook even halt om, net als de stuwdam zelf, druk af te laten. De massale regenval van de voorbije uren en dagen zorgt voor meer water dan nodig is. We merken wel dat de wind een beetje geluwd is sinds onze vorige halte bij Dalwhinnie. 

Iemand in de wagen dacht zelfs een blauw vlekje in de grijze wolkenmassa te zien. Maar dit kan gezichtsbedrog zijn natuurlijk.

foto: Wim

foto: Werner

foto: Dirki

Echter, enkele kilometers verder is het dan zo ver. Enkele zonnestralen bereiken onze reisweg waardoor alles rondom ons ingekleurd geraakt. Een heel ander Schotland komt te voorschijn. Vlug foto's. Het zijn de eerste, en wie weet meteen de laatste zonnestralen tijdens deze reis.

Yep, terug regen.

HOME

VOLGENDE PAGINA

Maandag 12/09/2011 (deel 2/2)