VORIGE PAGINA

HOME

VOLGENDE PAGINA

Donderdag 15/09/2011 (deel 2/3)

Vrijdag 16/09/2011 (deel1/2)

DONDERDAG 15/09/2011 (deel 3/3)

Toegegeven. De tour was leuk ondanks z'n beperkingen. En eindelijk hebben we dan een keer deze distilleerderij bezocht, na al onze doortochten door deze stad tijdens de voorbije jaren. De distilleerderij lijkt binnenin groter dan ze aan de buitenkant doet uitschijnen. Uitbreiden is ook geen optie omdat ze middenin het stadsgedeelte is gelegen. Oban is na Royal Lochnagar de kleinste uit de Diageo groep. Tergelijke tijd is Oban wel de vijfde best verkopende Single Malt uit de Diageo groep, wat maakt dat de maximum productie (700.000 L/jaar) volledig wordt gebruikt voor de verkoop van Single Malt. Het is zelfs de best verkopende Single Malt van Diageo in de Verenigde Staten! De standaardreeks bestaat slechts uit 2 versies. De 14 jaar oude en de Distillers Edition dewelke gefinnished is op Fino Sherry vaten.

Hier op de distilleerderij ligt er, door het plaatsgebrek, geen whisky te rijpen. Alles wordt via tankwagens afgevoerd om elders in Diageo warehouses in vaten te worden gevuld. Van het enigste vat op de distilleerderij mag en kan er trouwens worden geproefd. Het gedeelte in de tour waarin de belangrijkheid van vatrijping wordt aangehaald, gebeurd in de fillingstore waar een hogshead ligt. Hierin een Oban die al ruim tien jaar heeft gerijpt. Nadat we allen een persoonlijk glas krijgen toegestopt schenkt de tourguide eerst enkele druppels new make spirit in onze glazen, daarna de gerijpte Oban recht uit het vat. Het zijn trouwens vanaf nu ook 'onze glazen' daar we deze straks meekrijgen. De tour eindigt in de tasting-ruimte waar iedereen nog een dram kan kiezen uit de 14 jarige of de distillers edition, maar niet iedereen krijgt de Oban 'Only available at the distillery' te proeven. Slechts 6 mensen in deze tour. Gebotteld op vatsterkte 55,2% en een mengeling van verschillende vaten van 16 tot 19 jaar oud. We krijgen hierop een fikse korting bij aankoop van meerdere flessen. We vragen de vriendelijke tourguide of we Dirki's van thuis meegebrachte fles Oban, hier op de distilleerderij zouden mogen proeven. Altijd een leuke ervaring. Ook hier maakt deze vriendelijke man geen probleem uit en zodoende wordt de Oban 1984 20y uit de rugzak gehaald. Eentje die bestemd was voor de Amerikaanse markt. News travels fast. Plots passeren alle aanwezige tourguides Dirki's fles om een kijkje te nemen. Ze hadden in het verleden samen met de manager op zijn bureau al mogen proeven van de gelimiteerde 32 jarige, maar dit was voor hun de eerste maal om de '1984' ook in het echt te zien. Zijn enthousiasme bereikt een hoogtepunt wanneer Dirki een glas voor hem uitschenkt waar hij straks naar eigen zeggen van zal gaan genieten. We hebben er weer een vriend bij.

fles: Dirki

Er zit meer achter een foto dan je denkt 

foto: Dirki

Anderhalf uur later bereiken we Killin. Een gezellig dorpje in de Central Highlands wat zich van al die andere dorpjes onderscheid door een waterval die door het centrum stroomt. Hierdoor ook meer toerisme en dus ook accommodatie mogelijkheden voor die toeristen.

Zo komt het dat ik bij het zoeken naar een B&B waar we met z'n zessen konden slapen, en welke dan ook nog eens een 3-sterren gradatie van The Scottish Tourist Board meekreeg, op de website van een Nederlands koppel terechtkwam. The Breadalbane Guest House wordt gerund door Désirée en Wouter. Deze vijftigers waren het leven in eigen land beu, en houden nu een B&B open hier in Killin. Even wennen wel om nederlands te praten tegen een gastheer en gastvrouw hier in Schotland.

Killin

foto: Gunter

Falls of Dochart, Killin

Waternimf  

foto's: Gunter

foto: Wim

Wouter en Désirée hebben een leuk adresje en een kortingskaartje meegegeven om onze avondmaal te nuttigen. Op een klein half uurtje wandelen is The Bridge of Lochay Hotel gelegen waar ze meer dan degelijke barmeals serveren. Het centrum van Killin ligt er trouwens doods en verlaten bij. Het einde van het toeristisch seizoen zit er aan te komen?

foto: Werner

foto: Wim

Lekker gegeten en gedronken trouwens, ook zonder de korting die Wouter en Désirée ons hadden beloofd waren we hier binnengestapt voor onze barmeal. Deze reis zat weer boordevol culinaire hoogtepunten. En dan heb ik het niet alleen over onze "diner" in The Three Chimneys van eergisteren. 'Een gewone barmeal' is hier telkens zo verzorgd en lekker, en prijs/kwaliteit kan je nergens beter vinden. Als er dan nog Tennent's wordt getapt heb je ook meteen 2 vliegen in 1 klap.

Breadalbane B&B by night

foto: Werner

Moe en meer dan voldaan slenteren we naar onze B&B. De lounge van onze B&B hebben we voor ons alleen. Niet dat wij ons afstotelijk gedragen, maar we zijn hier de enigste gasten vanavond in de B&B. Dit schept voor ons een huiselijke sfeer, zoals we die ook de drie vorige avonden op Skye hebben beleefd. De restanten van onze meegebrachtte flessen belanden op de tafel. En Dirki heeft zijn iPhone ondertussen op de stereo aangesloten waardoor U2 en nog vele anderen door de luidsprekers passeren. 

De lange intense dagen en wandelingen doen zich ondertussen al een beetje voelen. En morgen is er nog eentje maar dan wel zonder afsluitende whiskylounge.

Beautifull Day

VORIGE PAGINA

HOME

VOLGENDE PAGINA

Donderdag 15/09/2011 (deel 2/3)

Vrijdag 16/09/2011 (deel 1/2)