DEEL 1/2

MAIN

Aankomst in Oban

Nu ook wij, sinds vorige woensdag, de enkelrichtingstraten in Oban kennen verloopt het verkeer in het centrum opmerkelijk serener. 
Met het laatste druppeltje benzine bereiken we nog net het even buiten Oban gelegen tankstation. Aan een tankbeurt op het vasteland, t.o.v. de eilanden, kan je two pints of Tennent's aan over houden. En neen, we hebben nog steeds geen otter gezien.
De tocht naar onze traditionele overnachtingsplaats op onze  laatste avond in Schotland voert ons door de rustige Central Highlands. Voor we er zelf erg in hebben zijn we Glasgow genaderd, en houden we even halt. We hebben nog een gaatje in ons vooropgestelde tijdschema.

Iemand komt dan met het idee om eens eens een kijkje te gaan nemen waar ons favoriete, en ongedistilleerde, Schotse gerstenat wordt gemaakt. Gunter gaat hiermee direct akoord. 

foto: Gunter

Maar hoe vind je zoiets? Niet toevallig hebben we ons door één blikje Tennent's niet laten verleiden om er onze lusten op bot te vieren. Dit is het (volle) blikje dat we met een reden mee naar huis nemen. De eigenaars van het kempense café 'de Drie Tonnen' vieren zijn en haar huwelijksjubileum volgende zaterdag, en hadden graag dat wij daar ook bij waren. Hij gaat hier ongetwijfeld blij mee zijn. Een rood "T" glas heeft hij trouwens al thuis staan, voor de inhoud zorgen wij dus. 

Het adres van de Wellpark Brewery wordt netjes van het blikje overgetypt op onze GPS.

Zo belanden we in vrij centraal Glasgow. Doordat de stad Glasgow gedurende de eeuwen uitgebreid is, is deze brouwerij dan ook in het centrum komen te liggen. Deze Wellpark Brewery is dan ook al gesticht in 1556. De portier van het bedrijf  kijkt maar héél even vreemd op als we aan de poort foto's staan te nemen. 

foto: Werner

Wellpark Brewery   EST^D 1556

Wie bij het lezen van dit, en ook andere van onze online Schotland reisverslagen, de indruk krijgt dat Tennent's Lager echt wel kweenie hoe lekker bier moet zijn, gaat teleurgesteld zijn bij het proeven van dit pilsbier moesten ze zelf in Schotland terechtkomen. Zeker voor zij die net als ons afkomstig zijn uit 'het' bierland bij uitstek.

Probeer eerst de andere Britse pilsbieren, ook de lauwe en de schuimloze, om vervolgens te eindigen met een frisse en van schuimkraag voorziene Tennent's. Zo kom je te weten waarom dit bier in onze reisverslagen steeds opdaagt en als 'een rode draad' doorheen onze reisverslagen is geweven. Dit bier heeft gedurende het vorige decenium een sociale rol gespeeld in al onze Schotland reizen, voor iedereen die we al hebben meegenomen.

foto: Gunter

Het is etenstijd als we inchecken in ons traditionele-laatste-avond-in-Schotland-hotel in Troon. De verwelkoming door de jonge vriendelijke receptioniste mag er opnieuw zijn. Ze vertelt ons er ook meteen bij dat de grote baas door "de aswolk" niet teruggeraakt uit haar vakantiebestemming in Griekenland, en zij langer dan voorzien de leiding moet nemen.

In de hotelbar, achter ons glas Tennent's, zien we op TV het ene breaking news na het andere waarop melding wordt gemaakt van de ene na de andere luchthaven in Groot-Brittanië die dicht moet. 

Ja, natuurlijk ook de onze.

foto: Gunter

Na een korianderrijke maaltijd wordt de goede traditie van beachdramming in ere gehouden op deze laatste avond, of we nu met twee of met zestien zijn.

We zijn zuinig met onze 'hjärta' geweest, en zijn dit nog steeds, want  misschien dat we morgen nog nodig hebben. Anders zal het restant zeker ergens op een Hagelandse "hometasting" belanden.

Een vreemd gevoel steekt de kop op. Normaal sluiten we hier, op het strand in Troon, de reis af. Wetende dat de volgende dag er één van routine is, en dat we morgen deze tijd terug thuis zijn. Huurwagen of busje binnenleveren, inchecken, laatste pint Tennent's in de luchthavenbar, terugvlucht en een dik uur later terug thuis. Nu echter, is niets nog zeker en zullen we morgen wel zien wat de dag ons zal brengen.

foto: Gunter

Troon

foto: Werner

Terug in het hotel nemen we onze intrek aan de receptie. Dankzij de goed voorziene hotelbar doen we dit niet met dorst. De vriendelijke receptioniste heeft haar handjes vol met een groep Zweedse (whisky)toeristen die later dan voorzien zijn aangekomen. Hun vlucht vanuit Zweden had in de nabije luchthaven van Prestwick moeten landen, maar is door z'n sluiting nog moeten uitwijken naar de luchthaven van Edinburgh. Dit moet zowat de laatste luchthaven in Schotland zijn die open is gebleven. Met een taxi, en met veel vertraging en een flinke hap uit hun budget, zijn ze verder naar hier gebracht.
Nu deze dag bijna voorbij is, denken we toch al een beetje aan morgen, en aan een plan B. Het is ondertussen zo goed als zeker dat we morgen niet van grond zullen gaan, letterlijk en misschien ook figuurlijk. Een dagje extra Schotland betekent zowieso een meerkost, en het is niet zeker dat de betreffende Eyja... na morgen al wat gekalmeerd is waardoor het luchtruim wel open kan. En dinsdag staat er geen Ryanair vlucht gepland, dus is het ten vroegste op woensdag dat we terugkunnen. Dan moet er nog plek zijn op de betreffende vlucht natuurlijk, wat toch onwaarschijnlijk is. Over water is ook een optie, maar de betreffende zee is nog een eindje van waar we ons momenteel bevinden.  Wachten op het B-fast team, waar we als brave belastingsbetalers toch aanspraak op kunnen maken om ons te komen repatriëren, lijkt ook al geen optie. Als de Zweeds drukte aan de receptiebalie voorbij is, informeren we aan de receptioniste, die haar goed humeur nog steeds niet is verloren, of er morgen rechtstreekse treinen vanuit Glasgow naar Londen rijden. Even later heeft ze alle gegevens hierover uitgeprint voor ons, en stelt ze de hotelcomputer zelfs ter beschikking voor ons. Indien we deze nodig zouden hebben. De vraag wordt gesteld of er morgen een kamer vrij zou zijn, moest plan B niet lukken.
Sure, why? "Will you be back tomorrow?", antwoord ze letterlijk met de tekst van U2 uit het gelijknamige nummer, dat ze waarschijnlijk niet eens kent.

We shall see... . We zullen wel zien, dus.

TOMORROW

ALBUM : OCTOBER
JAAR     : 1981

DEEL 1/2

MAIN