DEEL 1/3

MAIN

DEEL 3/3

De kleinere ferry zal ons, en natuurlijk ook onze huurwagen, in een uur tijd vanuit Leverburgh op het eiland Harris naar het eilandje Berneray varen. Dit eilandje hebben we nodig willen we verder naar North Uist reizen, en dat willen we. 

Vaarroute (Isle of Harris - Isle of Berneray)        

Ons bezoek aan dit 125 inwoners tellende eiland Berneray is heel erg kort. Eenmaal van de pier gereden start de causeway van bijna 1km lang naar ons volgende te bezoeken eiland: North Uist. De causeway, die eind jaren '90 gebouwd werd, is een soort van dam waar een autoweg over loopt. Door middel van unieke verkeersborden worden we op de hoogte gebracht dat er otters de dam kunnen oversteken.
Héél oplettend rijden we de causeway over, er moest er maar eens eentje de dam oversteken zonder we hem gezien hebben. Onze spelregel is nog altijd: wie het eerst een roofvogel spot: one pint of Tennent's, en een otter zijn two pints of Tennent's.

Eens we North Uist binnenrijden zien we dat witte stranden en de Caraïbisch gekleurde oceaan hier goed vertegenwoordigd zijn. 

De wel-doorsnee toerist moeten we waarschuwen en er bij vermelden dat de weersomstandigheden hier tijdens de lente en zomermaanden niet altijd zo zijn. 

En dan nog, de foto's in dit verslag zijn meestal genomen in een trui, jas en muts.  

foto: Werner

foto: Werner

Tradionele Crofterswoning*

(*)Crofting, of onderpachten, is een sociaal systeem dat je vandaag nog steeds kan terugvinden, zij het in een dalende trend, in de afgelegen gebieden in de Schotse Highlands en eilanden. Een crofter, of keuterboer zeg maar, kan op de grond die hij van de grondbezitter tegen een redelijke prijs huurt, zelf zijn voedsel kweken voor eigen gebruik. Dit kan gaan over fruit, groenten, planten maar ook schaap en runderen. Het zijn ook deze produkten die de crofter gaat verkopen om de huur bijeen te sprokkelen om zijn grond te kunnen betalen. Indien dit echter allemaal niet toereikend is, dan dienen er andere middelen gevonden te worden om aan geld te geraken. In het verleden was dit veelal het verzamelen van kelp, dat zeer gegeerd was door de rest van de wereld als meststof. Het is meestal de agrarische grond waarop huur dient betaald te worden, de crofterswoning wordt veelal voorzien door de grondbezitter. Crofters leven vaak in een commune waarbij ze hun eigen cultuur en gebruiken ontwikkelen.

Ondertussen zijn we al een stukje in de namiddag en groeit het besef dat we nog een slaapplaatsje voor vanavond moeten zoeken, het feit dat het vrijdagavond is, en we slechts één nacht blijven, zal het er niet makkelijker op maken.

Vanaf de hoofdbaan, de A865 die helemaal vanuit het noorden op het eiland North Uist tot aan het zuidelijkste punt van het eiland South Uist loopt, zijn er links en rechts vertakkingen die veelal dood lopen. Ook hebben de zijbaantjes op deze eilanden geen namen, waardoor de post hier ronddragen geen sinicure is als je vreemd aan de streek bent. Met "Where The Streets Have No Name" door de luidsprekers wordt het er alleen maar leuker op.

WHERE THE STREETS HAVE NO NAME

ALBUM : THE JOSHUA TREE
JAAR     : 1987

In Carinish zien we een geschilderd B&B bordje dat ons van de hoofdbaan leidt. We krijgen geen gehoor, ook niet als ik door de openstaande deur om aandacht roep. Deuren worden hier niet vlug vastgedraaid, je buren moesten maar eens iets nodig hebben als je er niet bent. Net als we in onze wagen willen stappen komt er een oud vrouwtje de oprijlaan opgewandeld. We worden vriendelijk begroet en, ondanks dat zij ook normaal niet voor één nacht een slaapplek toewijst, zijn we meer dan welkom. Ze laat ons de twin room zien. A room with a view en met nog vanalles wat in een museum niet zou misstaan. Lekker authentiek allemaal. We nemen 'm! We nemen trouwens alles wat twee bedden en een verfrissing heeft. Om te vieren dat we een kamer hebben, en omdat Gunter een roofvogel "zou hebben gespot", houden we tijdens onze verdere verkenning van het eiland halt bij het nabije kleine Temple View Hotel dat tegen de hoofdbaan is gelegen. 

Airdabhaigh B&B

foto: Werner

In de hotelbar worden we op de hoogte gebracht dat er nu geen geestrijke dranken geserveerd worden, en alleen deze avond als die begeleid wordt door een maaltijd.Zonder hierdoor verbaasd te zijn, er is namelijk wel wat onderzoek gedaan voor we naar deze eilanden afreisden, reserveren we dan maar een tafeltje voor vanavond waarbij al het vers hier zo uit de nabije oceaan kan worden gevist. En wij verder.

Nu en dan rijden we enkele van de naamloze en doodlopende zijbaantjes in, waar ze eindigen in een nieuwe verrasing. Zoals een kleine vissershaven waar de bootjes hun vangst aan wal komen brengen, en nu en dan ook enkele mooie stranden. Maar geen pub!

DEEL 1/3

MAIN

DEEL 3/3