MAIN

DEEL 2/3

DINSDAG 11 MEI 2010

Beautiful Day

Dinsdagochtend. Om de eetlust op te wekken, moest dit nog nodig zijn, is het altijd leuk om nog voor het visrijke ontbijt de benen te strekken langs alles wat het plaatsje Port Ellen te bieden heeft. 

Door de windstilte en de heldere blauwe lucht belooft het vandaag een mooie dag te worden. Trouwens, elke dag die je hier als bezoeker wakker wordt, wordt steeds opnieuw een "Beautiful Day", ongeacht de weersomstandigheden die hier héél veranderlijk kunnen zijn. Maar vandaag volop zon dus. 
Het water in de Port Ellen baai is ook één spiegel, die echter wordt gebroken door een nieuwsgierige zeehond die een kijkje naar ons komt nemen, maar dit is hem vergeven.

Port Ellen

BEAUTIFUL DAY

ALBUM : ALL THAT YOU CAN'T LEAVE BEHIND
JAAR     : 2000

Islay Hotel 2010

Caladh Sona B&B

foto: Werner

Aan de ontbijttafel serveert Rhona de door ons gevraagde gerookte forel op bedje van een fris slaatje met vers fruit. Lekker en fris. Ook in de ontbijtkamer, hoe kan het ook anders, Zweedse en ook Duitse gasten. Deze laatste voldoen echter niet aan het cliché, zodat ik de gebruikelijke catchfrase van Basil Fawlty achterwege laat. Meer nog, nadat we met Rhona over Islay koetjes en kalfjes beginnen praten, kunnen de Duitse bezoekers hun respect voor ons niet meer verbergen. 

Rhona vertelt ons onder meer over het Islay hotel, dat tegenover haar deur gelegen is. Het zou deze zomer zijn deuren opnieuw gaan openen. Sinds ons eerste Islay bezoek in 2002, vonden we het al een opvallend in verval geraakt bouwwerk. Mede door het toenemende whiskytoerisme op het eiland, zagen we dat er bij dit hotel na verloop van tijd nieuw leven werd ingeblazen. Het werd welliswaar midden 2007 met de grond gelijk gemaakt, maar ondertussen opnieuw in zijn oorspronkelijke vormgeving terug opgebouwd. We begrijpen Rhona als ze vreest voor het verder bestaan van het nabije White Hart hotel, eens dit hotel z'n deuren opent.

Islay Hotel 2002

Aan het ontbijt horen we dat Rhona voor haar Zweedse gasten de 'Warehouse Demonstration' bij Lagavulin Distillery heeft geboekt, die deze voormiddag zal doorgaan. Een beetje onwetend informeren we bij Rhona naar 'wat' ze precies heeft geboekt?
Blijkt dat Lagavulin gestart is met de mogelijkheid tot bezoek aan hun warehouse, waarbij er uit enkele vaten kan worden geproefd. Dit bezoek is complementair met hun gewone distilleerderijbezoek, en kan worden (bij)geboekt op dinsdag en donderdag. We zijn toch een beetje verwonderd dat een Diageo distilleerderij het toelaat om het warehouse binnen te stappen, en zelfs rechtstreeks uit minstens één vat te mogen proeven. Maar je bent hier dan ook op Islay. We hebben de intentie niet om überhaupt een distilleerderijtour te ondernemen tijdens dit blitsbezoek aan Islay, daarvoor laat het vooropgestelde tijdschema dit niet toe, en dan al zeker niet Lagavulin. Deze distilleerderij hebben we de eerste en meteen de laatste maal bezocht tijdens onze eerste Islay reis in 2002. Héél lekkere whisky, mooie distilleerderij op een mooie locatie, maar doordat deze eigendom is van drankgigant Diageo was de distilleerderijtour ook op z'n Diageo's, en bood die tour ons geen meerwaarde t.o.v. de vele andere distilleerderijen die dit eiland rijk is. Een nieuw gepland bezoek is er dan ook nooit in ons opgekomen. Tot we weet hebben van deze warehouse tasting, vandaag dus. Rhona, de goedheid zelve, belt ondertussen Lagavulin dat ze hiervoor nog 2 extra personen mogen verwachten. 

De andere gasten zijn ondertussen de deur al uit als Hamish ons komt begroeten. Het is steeds leuk om een praatje te slaan met onze gastheer, die in een ver verleden nog distillerymanager was bij Ardbeg. Verhalen en anekdotes over vroeger, en over het hedendaagse leven op dit eiland is waar we steeds graag geboeid naar willen luisteren. Het resultaat is dan ook dat we steeds de tijd uit het oog verliezen en ons zo moeten haasten op onze eerste gemaakte afspraak voor vandaag. Nog voor we Lagavulin aandoen, gaan we eerst onze huur innen bij hun buren: Laphroaig.

Bij Laphroaig heeft ons Emma een communicatieprobleem veroorzaakt waardoor ze ons, de grootgrondbezitters, de huur nog niet kan uitbetalen.
We geven hun nog één uitstel van betaling, maar deze middag moet het er liggen of staan, als we hier terug passeren. Voor we doorrijden naar Lagavulin check ik eerst of onze website nog loopt. En dat doet ie...

foto: Werner

Net voor het opdraaien van de Lagavulin distilleerderij is er meteen iets wat ons in het oog springt. Zou het kunnen? Na meer dan een jaar vol regen, zon en het rubber van autobanden? Bij grondige controle blijkt ons vermoeden te kloppen.

De 100°PROOF wegwijzer staat nog steeds op het asfalt afgetekend, daar waar we hem vorig jaar in maart 2009 hebben achtergelaten. 
We deden dit niet zomaar, maar om het parcours van onze te lopen Islay'Alternative' half marathon uit te zetten.

Zo zie je maar. Her en der op dit eiland vind je niet alleen restanten van de aanwezigheid van de vroegere Lord Of The Isles, ook onze club heeft z'n voetsporen hier ondertussen achtergelaten.

   foto: Dirki (2009)

Bewegwijzering voor onze te lopen 'Islay Alternative Half Marathon' in Maart 2009

Het sfeervolle en compacte bezoekerscentrum van de distilleerderij straalt heel wat authenticiteit uit. 

Voor £15 kunnen we zo meteen de Warehouse Demonstration meemaken + een Glencairn glas + een voucher die je £3 korting geeft op een aankoop van fles uit hun shop. 

Samen met nog enkele deelnemers worden we naar het warehouse geleid waar het overige publiek al zit te wachten. Het overige publiek zijn de bezoekers die eerst de distillerytour hebben doorlopen. Ja, ook Zweden en Duitsers. 

foto: Gunter

Ian MacArthur, jarenlange ervaringsdeskundige in het warehouse bij Lagavulin, entertaint ons met z'n eigen gevoel voor humor. En wat meer is, met enkele schitterende Lagavulin expressies. Gunter wordt door hem herkend, ook al is het bijna 10 jaar geleden dat beiden elkaar de eerste en laatste maal hebben ontmoet. Vooraleer het eerste van de klaarliggende vaten wordt opengedaan, mogen we de new make spirit proeven. Een vurige leuke starter, zeker zo vroeg in de ochtend. Nu we weten hoe het allemaal begint, kunnen we verder leren wat rijping van de Lagavulin te weeg brengt. Ian heeft zo z'n eigen manier om de valinch te bedienen, iets wat we in het verleden nog niet waren tegengekomen. Het wordt pas sexy als hij enkele vrouwen uit het publiek uitkiest om ze deze handeling te laten herhalen. Samen krijgen ze de proefbuis met het eerste vatstaal volgezogen en kunnen we verder.

foto: Werner

Ian MacArthur

foto: Werner

Als eerste whisky, na de new make spirit, krijgen we er eentje die 10 jaar heeft gerijpt op een hogshead met een alcoholsterkte van 58,4%, gevolgd door eentje van 13 jaar met een alcoholsterkte van 56,6%. Beiden kunnen ons meer dan nodig overtuigen. Niet dat dit nodig was, maar het was toch weer even geleden dat we nog Lagavulin hebben geproefd. 

Nog leuker en lekkerder wordt het wanneer een 17 jaar oude op Sherry Butt in je glas beland. Deze heeft nog 54,4% alcoholsterkte en is iets wat je zo wilt meenemen naar huis om je overige vrienden hiervan te laten meegenieten. 

Het tempo van Ian ligt vrij hoog, alsook zijn geschonken porties. Als chauffeur ben je dan door omstaanders een graag geziene gast op zulke tastings. 

foto: Werner

Iets wat je als chauffeur toch helemaal voor jezelf wilt houden, is de 44 jaar oude Lagavulin uit het distillatiejaar 1966. Met nog een alcoholpercentage van 44% is dit héél drinkbaar. Volgens Ian, die al meer dan 40 jaar dienst heeft, is dit het oudste vat Lagavulin dat hier in het warehouse aanwezig is. Iemand die z'n job zo ernstig neemt als Ian, heeft hoogst waarschijnlijk eerst elk vat gaan checken vooraleer zo'n uitspraak te durven doen. In ons glas dus 44 jaar geschiedenis, mede doordat deze nog geproduceerd werd met hun eigen moutvloeren die in 1972 buiten gebruik werden gesteld. 

Het is zeker een lekkere Lagavulin, maar zeker niet 'de lekkerste' Lagavulin. Daarvoor zit hij misschien al iets te lang in het vat. Maar toch, een ongeloofelijke ervaring om dit te kunnen proeven, hier in hun warehouse notabene, en recht uit het vat !!

foto: Werner

Zij die dit wensen kunnen nog een laatste dram krijgen. Welliswaar uit de fles, maar iets dat de 44 jaar oude uit het vat overklast, naar onze bescheiden mening. De recente Distillers Edition van 1993. Dit is 'em. Nog steeds. Niet dat zoetheid en rokerigheid in evenwicht zijn, want de rook haalt nog met gemak de bovenhand, maar als extra is er de ondertoon van appelsien (likeur) en citrus. Een mooie afsluiter, zelfs na die 44 jarige. 

We bedanken Ian voor z'n tijd en de deur van het warehouse gaat opnieuw dicht en vast. Ian redt zich binnen wel alleen. Misschien moet er toch nog ergens een ouder vat dan 1966 liggen waar hij naar op zoek kan gaan?

foto: Werner

Lagavulin baai met de ruïnes van Dunnyvaig Castle

Terug in het bezoekerscentrum van Lagavulin gebruiken we onze voucher van £3 om onszelf die 1993 Distillers Edition aan te schaffen. We hebben wel de Highland Park 'hjärta' als avondmutsje deze reis, maar de reis is nog lang en die Lagavulin is verdomd wel lekker!

Op naar Laphroaig voor onze huur te innen...

MAIN

DEEL 2/3