DEEL 2/3

MAIN

DEEL 3/3

Aangekomen bij Kilchoman Distillery. 

Een kwartiertje rijden vanuit Bruichladdich, en wat voor onze missie belangrijker is: enkele geografische minuten westelijker gelegen dan Bruichladdich. 

Op 14 December 2005, toen het eerste distillaat hier uit hun stills vloeide, heeft deze distilleerderij de titel van 'Most Westerly Scotch Malt Whisky Distillery' van Bruichladdich overgenomen.

foto: Gunter

15 minuten rijden van Bruichladdich, en meer dan 4 geografische minuten westelijker gelegen: Kilchoman Distillery.

Achteraan de distilleerderij zien we ene John MacLellan fysieke arbeid verrichten. John MacLellan? Was dat niet de distillerymanager van Bunnahabhain? Yep, maar sinds 3 weken staat hij hier op de loonlijst als General Manager. 

Bij onze laatste ontmoeting, vorig jaar op de Bunnahabhain distilleerderij, liet hij al uitschijnen niet met alles akkoord te gaan aangaande de bedrijfspolitiek van de eigenaars (Burnt Stewart).
Dus een grote verrassing was het dan ook niet om in de vakpers enkele weken geleden te vernemen, dat John de overstap maakt naar deze kleinschalige, nog in privé-handen zijnde Islay distilleerderij.

Je ziet dat John geniet van z'n te verrichten arbeid op deze distilleerderij. Hij maakt graag tijd vrij voor een babbel met ons.
Hij verrast ons weer met een staaltje van zijn zwaar onderschatte droge humor:
"De meeste mensen in Groot-Brittannië vinden dat de IJslandse banken verantwoordelijk zijn voor de crisis in hun land. Daarom hebben we een boodschap richting IJsland gestuurd: SEND MORE CASH ! Zij hebben dit misverstaan als: SEND MORE ASH! 

Als John weet krijgt van onze missie, stelt hij voor om het vat te laten zien waar hun eerste distillaat ligt op te rijpen: Cask No.1.

John MacLellan @ work

foto: Gunter

Op 14 December 2005 werd er de voor de eerste maal op Kilchoman Distilleerderij gedistilleerd,
 waardoor Bruichladdich hun titel van 'Most Westerly Scotch Malt Whisky Distillery In The World' moest afstaan aan Kilchoman.

We nemen afscheid van John en Kilchoman en zoeken zon, zee en strand op. Op 10 minuutjes rijden van Kilchoman vind je dit alles: Machir Bay. Dit is niet voor niets de favoriete plek in Schotland van enkele vrouwen in de whiskyindustrie, die we al hebben geïnterviewd voor onze website. 

Machir Bay

foto: Werner

Een mooi moment om te koesteren met iets moois in ons glas. 

Een vast gegeven voor ons als we op Islay zijn is een tocht naar het, voor ons althans, mooiste plaatsje op Islay: Portnahaven. Dit beschutte rustige vissers plaatsje aan het uiteinde van de Rinns Of Islay, lijkt telkens op een schilderij dat je binnenstapt. Toch zeker voor ons, de occasionele bezoeker. 

Het leven in deze uithoek van Islay is ongetwijfeld hard, maar gelukkig is er een pub om de pijn te verzachten.

foto: Gunter

 Portnahaven

In de lokale pub 'an tigh seinnse' zijn decoratiewerken uitgevoerd. Gelukkig zonder al te veel van zijn eigenheid te moeten inleveren.
Ik trakteer Gunter op een pint of  Tennents. Want het was hij die ons vorige spel "Wie het eerste een roofvogel spot, wordt getrakteerd op een pint of Tennents" had gewonnen. Een 'otter' spotten zijn trouwens 2 pints, maar daar zijn we nog nooit aan toegekomen.
In die pub vinden we een ouder Welsh koppel terug die naar Islay zijn gereisd voor die andere trekpleister die het eiland rijk is: Birdwatching. 
We raken aan de praat, mede doordat ze afkomstig zijn van mijn volgende reisbestemming deze zomer: Snowdonia.
Zo wordt het al vlug laat, en ons glas Tennents ook leeg. 

Op onze terugweg houden we halt in Port Charlotte voor een bar meal in het Port Charlotte hotel. Nog steeds een aanrader, zeker als het open haardvuur knettert. Echter door plaatsgebrek in de pub, worden we doorverwezen naar de conservatory achteraan het hotel. Eveneens een mooi plekje én met zicht op Loch Indaal. De lekkere bar meals worden nogmaals bevestigd en zo kunnen we weer verder, naar de andere kant van het eiland voor onze pousse-café. 
Hiervoor gaan we naar de prachtige Lagavulin Bay, dat op een boogscheut van onze overnachtplaats gelegen is. Zodoende de chauffeur ook eens een glaasje kan meedrinken. :-)
De baai is helemaal van ons alleen. Toch een beetje onbegrijpelijk omdat op dit moment van de dag, bij zonsondergang, de baai is overgoten met de mooiste kleuren die je maar kan wensen, en die elke minuut schijnen te veranderen. 

Lagavulin Bay met links de ruïnes van Dunyveg Castle, het voormalige kasteel van 'The Lord Of The Isles'

Dunnyveg  Castle

foto: Gunter

Met het zicht op de Lagavulin distilleerderij, waar we deze ochtend een memorbele tasting hebben meegemaakt, schenken we, nu deze dag stilletjesaan  ten einde loopt, onze gepaste pousse-café uit. 

Je bevind je hier tussen levende wallpaper-foto's. Dat doet me eraan denken om nog vlug een foto te nemen die we, eenmaal terug thuis, ook nog met de rest kunnen doorsturen naar The Whisky Magazine voor de wedstrijd: Photo Challenge 2010. 

Doordat Rhona, onze gastvrouw van de B&B waar we verblijven, ons deze ochtend had verteld dat de sfeer in de bar van 'The Ardview Inn' ongetwijfeld beter zou zijn dan die van The White Hart hotel, met de bijkomende waarschuwing dat het daar wel soms eens ruig aan toe kon gaan, was onze interesse meteen gewekt en wandelen we nog naar de betreffende pub. We worden meteen herkend. Helaas niet door locals, maar wel door het groepje Duitsers die eveneens bij Rhona logeren en ons gesprek over deze pub hebben opgevangen aan de ontbijttafel. Maar het gaat er helemaal niet zo ruig aan toe als gehoopt, mede doordat ik de Basil Fawlty catchfrase nog steeds achterwege laat. Soms verbaas ik mezelf.

Nog een laatste dram hjärta in onze B&B, terwijl Gunter ons reisdagboek nog updated.

En het was inderdaad zoals die Bono van U2 deze ochtend bij het ontwaken al zong: 
A"Beautiful Day"

DEEL 2/3

MAIN