Pag 2/3

Pagina 1/3

Vrijdagochtend 27 Maart 2009

Nog voor Bowmore ontwaakt, is ons busje al ingeladen en zijn we vertrekkensklaar. We konden ook voor plan B kiezen, zo zouden we een uurtje langer kunnen slapen. Maar we hebben gisterenavond bij een laatste schouwtasting in onze cottage, resoluut voor plan A gekozen. Ontbijten doen we straks wel op de ferry naar mainland, maar drinken gaan we nu al doen, nu de smaakpapillen op z'n best zijn. Omdat Marc zo goed is geweest om zijn Ardbeg Kildalton mee naar Islay te brengen, voelden wij ons geroepen om deze in 3D te gaan proeven aan het Kildalton Cross. Omdat de ferry deze ochtend in Port Ellen vertrekt, moeten we toch al deze richting uit. Het single track roadje van Ardbeg naar Kildalton heeft afwisselende vergezichten en kwaliteiten. Als we een roedel herten passeren gaat het raampje van ons busje even naar beneden. Zo kan Dirk in heuse safari stijl enkele foto's van deze onbezorgde dieren nemen (zie foto bovenaan pagina).

Aangekomen in de ferry haven van Port Ellen is het eerste wat opvalt: niets. Geen ferry, geen wachtende rij wagens, niets. Gelukkig wel een vriendelijke medewerker van Caledonian MacBrayne, de ferrymaatschappij die de overtochten verzorgd. Beelden en herinneringen aan vastzitten op een eiland door stormweer flitsen al door de gedachten van enkele medereizigers. Dirk kan een glimlach niet onderdrukken...
Maar er is wel degelijk een ferry. Door de felle wind is de vertrekplaats Port Askaig geworden, een 30 tal kilometer hiervandaan aan de Sound of Islay, de zeestraat tussen Islay en Jura. Aanleggen aan de pier van Port Askaig is veiliger bij ruwere weersomstandigheden dan hier in Port Ellen. En wij terug langs Bowmore naar Port Askaig, waar we de ferry oprijden en meteen het warme ontbijtbuffet opzoeken. Mmmm... beans! Bij aankomst op het vasteland in Kennacraig steken we de landtong over, om zo een kleine 10km verder aan de andere zijde van het schiereiland Kintyre uit te komen. Aan de pier van Claonaig hopen we zodadelijk de ferry naar Lochranza te nemen. We hopen hierop, want het weer is vrij onstuimig. Een eenzame fietser wacht net als ons op wat misschien gaat komen. Maar gelukkig verschijnt aan de horizon de ferry. Een vissersbootje wilt nog verhinderen dat de ferry naar ons toe komt, maar alles verloopt naar wens. De overtocht is niet zo stabiel, maar een half uurtje later staan we al terug op vaste grond in Lochranza, op het eiland Arran.

foto: Dirk

foto: Werner

Vanaf de pier in Lochranza is het 1 mijl naar de enige legale distilleerderij die het eiland rijk is. Nog maar van in 1995 trouwens. We hebben hier een afspraak met distillery manager James MacTaggart.

Althans, dat was toch het plan. James MacTaggart blijkt, door het nakende stormachtige weer van deze namiddag, vanochtend al de eerste ferry huiswaarts te  hebben genomen. James woont op Islay, en wou er zich van verzekeren om het weekend thuis bij zijn familie te kunnen doorbrengen.

Vol begrip hiervoor krijgen we een andere tourgids die ons de distilleerderij nog een keer laat zien, maar eerst lunchen in het bijhorende Arran restaurant.

De distilleerderij is trouwens niet in bedrijf. Volgende week wordt er terug gedistilleerd. De gemoute gerst wordt momenteel wel al geleverd.

foto: Werner

Belevering van de gemoute gerst.   

foto's: Dirk

foto's: Dirk

Malt Mill

Mashtun      

Washbacks

Geen Victoriaanse toestanden in deze distilleerderij. Wel ergonomisch en doordacht uitgetekend en opgebouwd, zodat men met 1 bedienaar het productieproces kan uitvoeren in deze ene ruimte. In december 2006 hebben we ook het eiland Arran bezocht, zelfs langer dan voorzien. Toen werd er achter de distilleerderij hard gewerkt om een nieuw en modern warehouse te bouwen. Hiermee zouden ze dan meer van hun whisky hier ter plekke kunnen laten rijpen i.p.v. een groot deel naar het mainland te sturen voor rijping. 
De tourgids neemt ons graag mee om het resultaat te tonen.

Het racked warehouse is even doordacht gebouwd als de distilleerderij zelf. 
Een systeem waarbij elk vat een individueel gedragen wordt, waardoor dit heel gemakkelijk uit het rek kan genomen worden door een speciaal hier voor voorziene grijper. Ondertussen zijn ze ook bezig om hun Arran vaten terug van het mainland te halen, zoals van op Springbank Distillery, en ze hier terug thuis in de schappen te stockeren. 

December '06

Maart '09

foto: Werner

Drive-Inn Mobiel

foto: Dirk

De Arran bar wordt tenslotte nog aan enkele grondige inspecties onderworpen. 
De man achter de bar is een oude bekende. Het was hij die ons in december 2006  wist te vertellen, toen nog in een Caledonian Macbrayne outfit, dat de ferry naar mainland geannuleerd was door het stormweer. 

In de shop worden nog souveniers voor het thuisfront gezocht, de tijd is er stilletjesaan rijp voor. Buiten zoekt J'O, met z'n verrekijker hoog boven de heuvels gericht, naar het paar Golden Eagles of steenarenden zoals wij ze noemen. Het verhaal gaat dat ze zich daar regelmatig laten opmerken. Wie echter een fles Arran thuis staan heeft, zal ze eerder kunnen waarnemen. Ze zijn namelijk in reliëfvorm aangebracht bovenaan op de fles. 

Volgende tussenstop: het nabijgelegen Lochranza Castle. Ook bekend als het kasteel van Kuifje en de zwarte rotsen, en ook van de blote-billen-kletsende bende van Wim...

Pag 2/3