TERUG

Deel 3/3

Het nut van de gestapelde cairns wordt hier boven, bijna aan de top, wel duidelijk. Omdat de zichtbaarheid het vandaag wel toelaat, verlaten we hier en daar voorzichtig het met Cairns afgebakende pad om een kijkje te nemen rondom dat pad. Links en rechts bevinden zich inderdaad diepe kloven die zich echt niet ver van het te bewandelen pad bevinden.

4 ½ uur na ons vertrek staan we er dan, in de vrieskou. Hier boven vind je nog restanten van een mini hotel (foto links). Een beetje surealistisch. Tot 1916 kon je met een pony hier naar boven worden gebracht, en lunchen + logeren. Vervolgens werd je de volgende ochtend na het ontbijt terug naar beneden gebracht. En dit voor 21 shillings. Bovenop een kunstmatig met stenen gestapeld mini heuveltje (foto's rechts) van een 6 tal meter hoog, staat het merkpunt dat zich boven alles en iedereen in Groot-Brittanië bevindt. Voor mezelf een nieuw 'hoogte'punt in mijn afgelopen Schotland, Wales, Engeland en N-Ierland reizen. 

Maar we zijn hier niet voor ons plezier. In functie van de wetenschap willen we uitproberen of de Ben Nevissen die elders op zeeniveau ons niet konden bekoren, dit misschien wel op zijn top zouden doen.

... en wat blijkt nu?

Het is allemaal verloren moeite geweest. Gelukkig dat de Ben Nevis die beneden al lekker was ook mee naar boven werd gezeuld. Hiermee kunnen we waardig toasten. Het avontuur is nog niet gelukt, we moeten nog naar beneden zonder akkefietjes en zonder pony, maar dit moment nemen ze ons niet meer af.

Wat hierboven opvalt zijn alleen maar blije gezichten, ook zij die geen dram in hun bevriezende handen hebben. Iedereen is hier volmaakt gelukkig, blij om 'de' top gehaald te hebben.

Het koude onaangename weer maakt dat we na een kwartiertje al terug aan het afdalen zijn.

De afdaling blijkt zwaarder te zijn dan gedacht. Door het dalings-percentage, en de losliggende stenen onder je voeten, is het dubbel voorzichtig zijn.
Als we ons ongeveer terug op 1000m hoogte bevinden, worden we beloond met de mooiste vergezichten die de Highlands rijk moeten zijn. De wolken verdwijnen eerst even vlug als ze terugkomen, maar verdwijnen dan voor de hele namiddag. Een adembenemend landschap dat het afdalen er niet gemakkelijker op maakt. We moeten ook nog de stenen voor onze voeten in het oog houden. Tussendoor stoppen om te genieten van zicht en drank is een must. Uit dit alles groeit de ene WALLPAPER foto naast de andere.

Nu de dichte bewolking weggetrokken is, krijgen we op onze terugweg ook de Glen Nevis in kleur te zien. De valei diende in het verleden al vaak als het natuurlijke decor bij verscheidene films. Zoals Braveheart, Rob Roy, Highlander en Harry Potter.

Na 3 ½ uur afdalen steken we opnieuw de rivier Nevis over, daar waar we deze ochtend vertrokken zijn. We zijn moe en onze onderste ledematen laten ook weten dat ze moe zijn.  Maar we zijn voldaan en trots op onszelf en op elkaar. 

Op de terugreis naar Newtonmore, vertel ik nog tegen Gunter dat Isle of Jura drie nieuwe bottelingen uitheeft. Alle drie expressies zijn 15 jaar oud, en alle drie zijn deze gefinished op een ander wijnvat. Wat hier leuk aan is, is het feit dat deze 3 verschillende finishes de namen dragen van de 3 paps (bergen) die dit eiland sieren. Omdat ik niet echt een wijn-finish-man ben, zou het misschien wel leuk zijn om elk van de 3 flessen op de top van de gelijknamige berg te gaan uitproberen. Ik kijk in mijn achteruitkijkspiegel en zie dat Gunter op de achterbank slaapt ... of doet dat hij slaapt :-)

Dit Ben Nevis verhaal krijgt 's anderdaags nog een leuk staartje.
... maar daarvoor is het nog wachten voor het verslag van onze clubreis-prospectie.

TERUG