|
|
|
|
DEEL 1/2 |
|
|
|
|
|
foto's: Werner |
||
Zondagochtend 14 Februari 2010. Een betere VALENTIJN hadden onze wederhelften niet kunnen schenken. Voor de 3e maal in 6 jaar tijd stromen 16 leden de autostalplaats van voorzitter's ambtswoning binnen. De reden hiervoor is de samenkomst voor het vertrek van wat weer een leuke clubreis belooft te worden. De voorzitter deelt valentijnsgeschenken uit onder de vorm van anonieme verstekelingen, die netjes van 1 tot 10 genummerd zijn. Ook de gekende survivalpaketten worden over de bagage van de meereizende leden verdeelt. Alleen J'O wordt hierbij gespaard. Zijn rug is al overbelast zonder de extra bagage. |
||
|
|
|
|
|
|
||
Inhoud survival pakket: 1 officieel tourglas "SPEYSIDE 2010", 1 beschermbeker voor dit tourglas, en ook nog 2 paar oordoppen om de overnachtingen op de twin-rooms rustiger te laten verlopen. Nieuw deze clubreis is dat één van onze meereizende leden zelf voor een aanvulling op het basispaket heeft gezorgd. Kris (Lidnr.45) schenkt ons allen een officiële tourmuts die ongetwijfeld van pas zal komen. |
||
Bij de check-in balie van Charleroi Airport worden we ontlast van onze bagage en wordt J'O, die voorzien is van mobiliteitsbeperkingen, een heuse rolwagen toebedeeld die het bestuur voor hem had laten klaarzetten. Jan neemt graag de besturing van J'O's wagen voor zijn rekening en zo zijn ze vertrokken voor een dolle rit doorheen de luchthaventerminal. |
 |
 |
|
| foto: Dirk |
foto: Werner |
|
 |
| foto: Denis |
foto: Gunter |
Terwijl de rest van de groep geduldig staat aan te schuiven zien we J'O en z'n begeleider het vliegtuig al opstappen, met voorrang.Als ook wij ons op de tarmac bevinden, zijn ook de aangekondigde sneeuwbuien daar. Even wordt het voor de reisorganisator spannend als de witte vlokken zelfs blijven liggen op de startbaan.Maar voordat de eerste sneeuwruimers van stal worden gehaald zijn wij al ribedebie richting Prestwick International Airport. |
|
Busjes komen zo... |
|
|
|
| foto: Denis |
foto: Dirk |
Dik anderhalf uur later, we zijn nu in Blackford aanbeland, worden de leden voor de eerste maal uit de busjes gelaten.Het aanpalende shoppingcenter trekt niet zozeer de aandacht van de leden, wel de distilleerderij waarop Tullibardine staat te lezen. Toegegeven, er zijn mooiere locaties om een distilleerderij te bezoeken. Maar eenmaal binnen is van die locatie niets meer te merken en zie je een vrij traditionele distilleerderij die dan ook nog in privé handen is.Op zondag werkt alleen het personeel van het visitor centre. Hiermee zijn wij al gediend. Distilleerderijen die op zondag kunnen worden bezocht én op onze reisweg liggen zijn nu eenmaal dun gezaaid. |
|
|
foto: Wim |
 |
| foto: Denis |
Laura Hay ziet er bij de eerste kennismaking uit als een standaard en bekwame tourguide, maar met de minuut groeit ze in haar rol. Met een zekere gedrevenheid en kennis van zaken leidt ze ons rond doorheen de distilleerderij, die later op de avond terug in bedrijf zal worden genomen na de gebruikelijke weekendstilstand.Whisky is niet alleen haar job, maar ook haar hobby. Ook is ze nog Scotch Malt Whisky Society Ambassador en zit daar ook mee in het nosing panel van de Society. Cool. |
 |
|
foto: Jaco |
 |
|
foto: Werner |
 |
 |
|
foto: Jan |
|
Naast de 3 basisingrediënten om whisky te maken (gist, gerst en water), gebruikt men hier ook zeep. Zeep? Jazeker zeep. |
|
| foto: Denis | |
De zeep mag natuurlijk niet van geparfumeerde type zijn, anders krijg je zeepsmaken in je eindprodukt. Deze fout is in het verleden al meer dan eens aan het licht gekomen bij andere distilleerderijen. Bij Tullibardine, en ongetwijfeld ook andere distilleerderijen, wordt een kleine hoeveelheid zeep in de washbacks gekipperd, met als doel het opstijgend schuim tijdens de gisting van de wash in te dijken, zodoende dat deze niet over de rand van de washbacks komt. Om dezelfde redenen, het intomen van schuim dus, wordt er ook in distilleerderijen zeep gebruikt in de washstill bij het koken van de wash.. |
|
 |
 |
| foto's: Dirk | |
