DEEL 4/4 |
foto: Dirk |
foto: Wim |
foto: Dirk |
|
foto: Denis |
foto: Werner |
Ondanks dat er verschillende vatstalen in de tastingroom op ons staan te wachten, kan Stewart het toch niet laten om nog enkele vaten te openen. Uit elementaire beleefdheid laten we onze glazen dan maar vullen en zo is iedereen gelukkig.
Op Gunter's vraag 'hoe het komt dat uit het distillatiejaar 1976 momenteel zoveel lekkere Benriach's zijn uit voortgekomen', antwoord Stewart dat dit vooral met de wood policy die periode te maken heeft. M.a.w. er werden die perioden kwalitatief schitterende vaten gebruikt om te vullen en te rijpen. Zoveel is ondertussen ook wel duidelijk. |
|
foto: Jaco |
foto: Denis |
foto: Dirk |
foto: Gunter |
Alvorens de warmte van het tastinglokaal op te zoeken, toont Stewart ons nog één van Benriach's toekomstplannen. De moutvloeren en de kiln ziet hij, en ongetwijfeld iedereen die whiskyliefhebber is, graag terug in bedrijf genomen worden. Tot 10 jaar geleden werd hier nog zelf gemout, en er zal niet zoveel werk voor nodig zijn om dit alles terug op te starten. Maar misschien dat er wel veel geld voor nodig zal zijn, geld dat er momenteel misschien niet is?De tour eindigt in een ware apotheose met vatstalen jong en oud, geturfd en ongeturfd. De meegereisde leden die nog niet zo vertrouwd waren met Benriach, kunnen nu wel tot een besluit komen dat deze distilleerderij een enorme diversiteit in smaak en geuren aflevert. Iedereen vindt zeker en vast zijn gading in hun gamma. |
foto: Gunter |
foto: Werner |
foto's: Jaco |
Een klassiek afscheidsgeschenk van onzentwege is een fles Belgisch kwaliteitsbier. Dit wordt hard geapprecieerd en we hebben dit dan ook altijd bij de hand als we op doorreis zijn in Schotland. Dit opent soms deuren, en in dit geval zelfs kofferdeksels.Stewart houdt zoveel van onze Belgische bieren dat hij er steeds een koffervol van bijheeft. Of misschien heeft hij dit idee van ons afgezien en is dit ook voor hem een manier om elders deuren te kunnen openen.We nemen afscheid van Benriach. Het goed gevoel dat we bij Benriach hadden is na vandaag alleen maar versterkt. |
|
foto: Gunter |
Eenmaal terug op de baan richting ons
basiskamp, merken we dat de sneeuwwolken ginds blijven hangen zijn. In
het plaatsje Rothes, op een 8tal kilometer van ons hotel, nemen we
het baantje richting Speyburn Distillery.
|
foto's: Denis |
foto: Roger |
foto: Dirk |
foto: Denis |
foto: Roger |
foto: Werner |
Terug in het Dowans hotel schuiven we onze voeten onder tafel voor alweer een heerlijk diner bij kaarslicht. De ree met rode kool werd veelvuldig aangevraagd als main course. En terecht! Voor we de hotelbar gaan bevolken hebben we de verplichtte tussenstop in de lounge voor koffie met verse fudge en... |
foto's: Werner |
... omdat gisteren hier op dezelfde plek de herinneringen aan onze vorige clubreis ORKNEY 2008 werden bovengehaald met de Highland Park 15y Earl Magnus, is het nu tijd voor herinneringen aan onze eerste clubreis: ISLAY 2006. 10 Leden die er nu ook opnieuw bijzijn, zullen zich vast en zeker één van de vele hoogtepunten herinneren tijdens die Islay reis. Jim McEwan, distillerymanager bij Bruichladdich, was tijdens ons bezoek aan de betreffende distilleerderij bezig met de whiskywereld op z'n kop te zetten, door een new make spirit te produceren die 4x gedistilleerd werd. Deze Quadruple Distilled werd ons in het betreffende stillhouse toegediend met een lepel. Jim gaf na afloop de lepel met ons mee en zo hadden we er een club relikwie bij. Nu dus, 4 jaar later, zijn de betreffende lepel, whisky en leden herenigd in Schotland. Want de Quadruple is ondertussen whisky geworden na zijn 3 jaar rijping. Het hoeft daarom nog geen lekkere whisky te zijn, maar dit is naast de kwestie. |
foto's (onder & boven) : clubreis ISLAY 2006 |
|
foto: Werner |
In de hotelbar krijgt iemand een bericht van
het thuisfront dat zijn, en ook onze en jullie, Nonkel Bob is komen te
gaan. Spontaan ontstaat er in groep een uitmuntende acapella versie van
'Vrolijke Vrienden', want dat zijn wij.
|
||
foto's: Werner |