TERUG

15 mei 1996. Dat is een belangrijke datum voor Marc Lepoutre. De datum dat hij officieel lid werd van de Scotch Malt Whisky Society.
Duidelijk een keerpunt in zijn leven!

Enige tijd ervoor werd hij uitgenodigd door een vriend, Patrick, om eens wat whisky bij hem thuis te komen proeven. “Ik drink dat niet” zei Marc, maar voor de gezelligheid ging hij toch mee.
Ze waren met 3 koppels en er werden blends geschonken in tumblers. Een 10 -tal grote drams in grote tumblers! Marc besefte dat hij in de problemen zat toen hij het bord van het spelletje “pictionary”, dat ze aan het spelen waren, niet meer vond.
Het gevolg was dat Marc, na een noodstop onderweg, het thuis 3 dagen moest uitzieken. “Doodgaan leek toen een leuk alternatief” zegt hij.
Ondanks deze eerste slechte ervaring, was hij er toch van doordrongen dat er “meer is in die wereld”.

Hij schafte zich zijn eerste whiskyboek aan en verdiepte zich in die lectuur. Tot 5 maal toe heeft hij het ondertussen gelezen.

Het was het eerste whiskyboek van Michael Jackson, “Single Malts”, vol met mysterieuze beschrijvingen en fantastische etiketten, die nu nog tot de verbeelding spreken. De foto’s van Schotland maakten het plaatje compleet.

Het enige probleem was: die whisky’s vond je toen nog niet in België! Buiten Johnie Walker, J&B, Chivas…kortom de blends van de eerste kennismaking, was er niet veel te krijgen in de shops. Toch vond hij zijn eerste single malt, een Talisker 10y, in een klein winkeltje te Herentals in de Zandstraat. Die had toen de meest uitgebreide selectie uit de streek. Het winkeltje is er trouwens nog steeds en geniet een goede reputatie.

Marc bleef echter op zijn honger zitten met zijn queeste naar een bron van constante actuele informatie.

Daarin kwam verandering door een artikel in Playboy.
Hier werd de SMWS, de Scotch Malt Whisky Society,
in beschreven. Marc zag het licht en op 15 mei 1996 , de geboortedag van zijn dochter, werd hij lid van SMWS.
Als nieuw lid ontving hij zijn eerste fles gratis.
Een Glenburgie. Vele flessen volgden als verjaardags- en andere cadeaus en na een paar jaar was de “lijst” uitgeput. Een tevreden lid! Hij organiseerde samen met Patrick zelfs een paar SMWS tastings in Kasterlee met Leon Van Dorst uit Roosendaal, de toenmalige en nu nog steeds invoerder en verdeler van SMWS in de lage landen.
Fantastische herinneringen, dat is duidelijk als je Marc over “de club” hoort vertellen.

Bekijk het artikel hier...

Bij hem thuis stond ondertussen een uitgebreide selectie whiskyfessen op de kast, zodat de achteloze bezoeker spontaan in de val trapte en meegesleurd werd in de wondere wereld. Met andere woorden: het aantal whiskyliefhebbers in Westerlo en omstreken groeide en waar het hart van vol is, doet de mond overlopen. Dat er over gepraat werd ondervond Marc bij zijn lokale drankhandelaar.
Die wilde beginnen met een assortiment whisky aan te bieden en vroeg Marc om advies, want hij had horen zeggen … . De prille Single Malt Whiskyshop was een feit!

Dirk en Jaco (interviews volgen nog) kwamen erbij en het kliekje ging op pad. Ze werden lid van een nieuwe Diestse Whiskyclub, de enige wijd in de omtrek toen en volgden daar de tastings. Dat duurde tot Jan zelf een tasting organiseerde met niemand minder dan Filip Verleye. Dit, en zeker ook de locatie, het zaaltje van café “Het Hoeveke” in Westerlo, maakte het voor de aanwezigen een positieve ervaring. Vele tastings zouden volgen. Op vraag van Jan ging hij ook eens mee naar een tasting, georganiseerd door een lokale kwb. Ondanks de eigen grote “bagage” en ervaring van het kliekje, vonden ze deze tasting boeiend en zeker de moeite. De man achter de tasting heeft later, samen met zijn broer als grote bezieler, de 100°PROOF whiskyclub opgericht, waar Marc ondertussen een van de gewaardeerde leden is, maar dat is een ander verhaal … . Marc heeft zelfs die spreker eens uitgenodigd voor een avond, georganiseerd door de “landelijke gilde”, waarvan hij toen in het bestuur zat.
Toch was hij wat ongerust over het verloop van de avond, maar onterecht, zo bleek. Zijn initiatief werd zo positief onthaald dat een tweede avond volgde. De appreciatie was zo groot, dat de deelnemers Marc er nu nog over aanspreken.

Soms moet Marc het whiskygebeuren eens even laten voor wat het is, maar vergeten doe je het nooit. Op verrassende momenten wordt je immers geconfronteerd met die mystieke band, die whisky schept.
Zelfs op professioneel vlak, als je chef plots ook een goede dram weet te appreciëren.

Toen Marc ’s dochter 5 jaar werd, is de familie voor de eerste keer naar Schotland geweest. De B&B die ze gekozen hadden was “the old church of Urquhart” nabij Elgin. Zoals de naam al doet vermoeden is dit een heuse oude kerk, die enkel langs de binnenkant mocht verbouwd worden tot B&B. Met zo ’n locatie kan je vakantie al niet meer stuk!

The old church of Urquhart B&B

De reis was geïnspireerd door  interesse voor de natuur, maar natuurlijk werden er enkele distilleerderijen bezocht. De allereerste was Glenfarclas, daarna kwam Macallan, Glenfiddich en het tot museum omgebouwde Dallas Dhu. Iedereen die al eens een distilleerderij bezocht heeft in Schotland zal niet verwonderd zijn, dat dit leidde tot een verdere escalatie van het whiskygebeuren ten huize Marc. Er werden nog meer boeken gekocht, hij werd “subscriber” van Whiskymagazine sinds Issue 5 en er werd nog meer whisky gekocht. “Nooit om te verzamelen en nooit om te drinken met cola!” benadrukt hij. Dat laatste slaat dan vooral op bezoekende whiskyleken.

Wel heeft hij spijt dat hij van sommige bottelingen niet meer flessen gekocht heeft. Zo springt er een groenkleurige Glenfarclas SMWS van 21 jaar in het geheugen, waarvan de herinnering bij Marc nog steeds een dromerige blik teweeg brengt. Er was ook een Lagavulin van SMWS, een echte turfbom, die de wereld van rokerige whisky ’s voor Marc opende. Alhoewel zijn voorkeur nu toch weer wat meer richting sherrybotteling gaat. Glenfiddich daarentegen heeft hem nooit kunnen bekoren. “Er zit iets in de afdronk, een nasmaak die mij niet ligt”, zegt hij.

Zoals Marc eerder vertelde gaat hij het whiskygebeuren nu even op een laag pitje zetten, maar we hoeven ons geen zorgen te maken.
De vergaarde kennis blijf je behouden en hij blijft nog zeker lid van 100°PROOF”.

Ondanks dat Marc gul aanbood om iets te drinken uit zijn indrukwekkende collectie “open” flessen, boden we fel weerstand. 2 keer faalden voorzitter en ik.

BANFF RARE MALTS 1982 21Y 57,1%

Sinds we Banff ontdekt hebben, zowel het stadje als de bottelingen van Douglas Laing, probeer ik zoveel mogelijk verschillende Banff ’s te nosen en tasten, vandaar. Deze is fris, een eerste alcoholprikkel, sinas en gedroogde strobloemen. In het begin citroen, maar wordt op het einde limoen. Bevestigt weer dat naar huidige “smaak”normen een “grote” distilleerderij verloren is gegaan.

GLEN GARIOCH 21Y 43%

Officiële 'oudere' botteling. Initieel zure rook. Heel veel diepgang. Ja Marc, ik weet het: weer die boenwas! Daarna appelsien/pompelmoes. Zoete turf op de mond. Finish vol appelsien en rook. Niet vergelijkbaar met de huidige Glen Garioch's.
Godzijdank willen de Japanners een “Highland Distillery” in hun portfolio, want toen wij ze bezochten kwam ze juist uit de “mottenballen”. Visitor center gebouwd en terug in productie, hoera! In de vakliteratuur wordt steeds hoog opgegeven van oudere Glen Garioch, maar kijk eens bij je lokale slijter. Je vindt hem zelden! Bedankt Marc!

TERUG