TERUG

Eindelijk was het dan zover! Zonder overdrijven zijn we al zeker een jaar plannen aan’t maken om kleine Stelle, alias Wim Deprouw (Lidnr.34), eens te bezoeken bij hem thuis in Mol. Niet dat we elkaar een jaar niet gezien hebben, want Wim is ondertussen al een tijdje lid bij 100°PROOF en sowieso een veel geziene gast op allerlei whiskyactiviteiten, verspreid over gans België. Maar een datum pinnen waarop alle actoren vrij waren om te komen proeven van zijn open flessen was dus geen sinecure. Mensen die Wim kennen weten dat dit nochtans de moeite loont, en wij dus nu ook, en niet langer van horen zeggen!

Een vriendelijke dame/echtgenote deed ons weg en kwam ons naderhand halen in het verre Mol.

In de loop van de avond komt het nog maar eens ter sprake dat indien het zo ver niet was, het huidige bestuur van 100°PROOF lid geworden zou zijn van CASK SIX. Dat is de whiskyclub waar Wim in het bestuur zit, en dan had 100°PROOF niet bestaan!

In de loop van de avond komt nog meer ter sprake en er wordt nog iets gedronken ook. Om beurt mogen we 2 bottelingen uit het aanbod van open flessen kiezen en tevens een CD naar keuze opleggen uit de verzameling van Wim. Als we binnen komen staat Nick Cave op.

Jan kiest voor zijn eigen botteling. Een Bowmore ter ere van de opening van de Single Malt Whisky Shop. 31/12/2006, fles 79 van 220. Zwarte zoute drop. Ozon na regenbui of remspoor? We kiezen voor het tweede. Veel fragieler dan de Bowmore 1993 van Perfect Dram. Phenolic fruit and floral basket staat op de fles. Ook vanille! Hij vervangt Nick Cave door An Pierlé. Ja, die met de zitbal achter haar piano.

Een Mystery dram wordt ingeschonken uit een bruin flesje. Het zal de nieuwe botteling blijken te zijn van Malts of Scotland. Een volwaardige Glen Scotia uit 1991. Metalig en  fishy.

Leuk is om er een ouder OB naast te zetten, de 14 jarige uit het verre verleden.

De fles Glengoyne 17 jaar doet heel wat wenkbrauwen fronsen. Nog nooit gezien! 43%, 75 cl en het initiële aroma van blauwe schimmelkaas. Karamel verdringt al vlug de niet zo onaangename kaas. 

Verrassing is echter de 8 jarige Glengoyne van Douglas Laing! Karamel mét spirit.

Zelf haal ik tussen de massa flessen een Tomatin van 34 jaar uit. “Toevallig” staat er nog een Tomatin van 34 jaar. Eentje van The Whisky Agency en eentje van Daily Dram dus. De laatste draagt bij velen toch wat de voorkeur weg, maar dat was dan ook al een favoriet bij zijn eerste verschijning. Misschien nog een 33 jarige ernaast van Duncan Taylor? Gewoon om zeker te zijn! And we have a winner! Daily Dram. Ondertussen kan ik mijn pret niet op met Autobahn van Kraftwerk. De zenuwen worden extra aangespannen met elke “passerende auto” uit de box. “Zet dat af!” wordt er halverwege het nummer gekrijst. Ihr habt ja keine kultur!

Kleine broer geeft de avond een onverwachte wending en neemt kleine Stelle zowaar een interview af. 

Iedereen is geïnteresseerd en neemt deel aan het gesprek daar er 2 kopstukken van de “beste whiskyclubs” van België aan tafel zitten. 

De uitwisseling van ideeën en gedachten brengen het Belgische whiskylandschap tot leven. 

Het verleden, het heden en de toekomst. Relevant, gezien het parcour dat beide clubs al afgelegd hebben.

Stelle zelf is van 1969 en is al zo’n kleine 15 jaar met whisky bezig. Via Chivas Regal naar Glenfiddich. (Keine broer merkt op dat voor velen Glenfiddich de eerste stap naar single malt blijkt te zijn.) Het ontstaan van Cask Six situeert zich rond “Hardy’s”, een lokale drankenshop, waar klein Stelle tot zijn verrassing heel wat meer verschillende single malts dan zijn gekende Glenfiddich in de schappen zag staan. “Smaken die allemaal verschillend?” was de vraag die voor hem de poort tot deze nieuwe wereld open zette. Rond die periode zorgde hij dat er steeds 2 flessen in zijn wagen aanwezig waren om waar hij ook naar toe ging, het evangelie te verkondigen. Op het 2^de whiskyfestival in Verviers leerde hij Jurgen kennen, een andere whiskyliefhebber. Hardy’s verzorgde ook tastings en enkele van die tastingbezoekers, waaronder ook diezelfde Jurgen, vonden 1 tasting per 4 maanden toch wat weinig et voilà: CASK SIX was geboren! Oorspronkelijk waren ze met 8 personen en 3 jaar later zijn ze begonnen met het aannemen van leden. De “originele” 8 zijn praktisch allemaal nog steeds lid.  

De keuze van de whisky’s gebeuren, net als bij 100°PROOF, rond een thema. Jurgen en Stelle, die meestal de selectie bij elkaar zoeken, leggen hun keuze dan ter goedkeuring voor aan het bestuur. Deze zijn met 6 en dat werkt zeer goed. Gastsprekers krijgen meestal een insteek en verder carte blanche. Een tasting met Luc Timmermans rond sherry bijvoorbeeld. Ook initiatieven van andere bestuursleden zoals de jaarlijkse whiskywandeling worden enthousiast onthaald. De gemeenschappelijke visie is prijs/kwaliteit bieden aan de deelnemers van activiteiten. Cask Six schenkt drams van 2.5 cl en budgetaire overschotten steken ze in een jaarlijkse “supertasting”. En nu gaan we iets drinken!

Een Tamdhu uit 1973, gebotteld door Gordon & MacPhail en ergens klinkt “Rij, rij, rij” van The Scene. First fill sherrybommeke uit het geboortejaar van kleine broer. Ook fan van The Scene trouwens. Tijdens een van hun concerten heeft hij zelfs het “plectrummeke” van de bassiste gekregen, dat hij trots bewaart in zijn portefeuille. Net nu vindt hij het natuurlijk niet! We geloven hem, daar we dat verhaal al ontelbare keren gehoord hebben.

Een stukje geschiedenis wordt op tafel gezet. Een Imperial, onder het eerste label van Daily Dram. Imperial is geschiedenis, want gesloten, en het label van Daily Dram is al lang vervangen door kleurrijkere versies zoals van deze “Lime Pair”. 

Deze laatste hebben we bij 100°PROOF eens geschonken als een perfecte zomerwhisky. Na het proeven vandaag vinden we dit nog steeds een frisse verschijning met frisse hints van citrus.

Als gevolg van de diepgaande gesprekken over clubs, leden en het leven in het algemeen zijn we ergens kwijt geraakt wiens beurt het is en of er uberhaupt nog een beurt over is om flessen te kiezen. 

Onder vrienden speelt dat niet veel rol en Stelle schenkt ons nog een Yoichi uit 1991. Rokerig en zeer complex.

Herinneringen aan een schitterende Japanse tasting van Cask Six uit het verleden worden bovengehaald. Wij, kleine broer en ik, waren bij de gelukkige aanwezigen toen. Ik zeg het, was het zo ver niet ... .

Kleine broer wil afsluiten met een Blue Hangar van Berry Bros & Rudd. Deze versie van de blended malt is 30 jaar oud en 45.6%. Kleine Stelle gaat echter niet akkoord en wil als afsluiter een 37 jarige Bowmore openen van Duncan Taylor. “Da meent ge nie!”

De kurk denkt er echter anders over en verkruimelt in eerste instantie. Niet bestand echter tegen de jaren van whiskyervaring rond te tafel geeft hij zich gewonnen en worden onze glazen gevuld. 37 jarige Bowmore! Van Duncan Taylor! Voor ons! Nu! Een mens zou voor minder emotioneel worden!

Met het drinken achter de rug wordt de vriendelijke dame/echtgenote telefonisch verwittigd dat ze ons mag komen ophalen. 

Als perfecte gastheer schiet Stelle echter eerst de keuken nog in, rammelt wat met potten en pannen en serveert ons nog wat stevige, smakelijke Kempense kost.

Dit zouden we meer moeten doen, was het niet zo ver ... .

TERUG