Deze jongen (lid 48) heeft nog maar net zijn passie voor whisky ontdekt zolang hij lid is bij "100° PROOF", een dik jaar dus.

Gek van het land en z'n cultuur, evenzo een leek op vlak van het levenswater.

Tot ik op Hans Gabriël botste, die de tranen in de ogen kreeg toen ik vertelde dat ik pannekoeken flambeerde met een Macallan van 1963.

De brave man, (ook gek van Bonnie Alba, en een absolute kenner met de grote "K") was in die mate geshoqueerd dat hij me gelijk als lid bombardeerde, en beloofde me het licht te laten zien.

Heeft die gast een overredingstalent zeg, want de gebroeders Vaes accepteerden deze cultuurbarbaar binnen hun rangen.

Ondertussen, een verkenningstocht van een jaar, en héél veel geduld van Hans en Jan Vissers later, heb ik de microbe te pakken.

De smaken en aroma's van mijn tweede thuisland hebben me in hun greep. Ook kreeg ik er een fantastische groep gelijkgestemde vrienden bij!

Zoals onze huisdichter het zo goed weet te verwoorden; haal je met een mooie whisky alle elementen van het ruige land, z'n kllimaat en het ambacht van de mensen binnen.

Dat verklaard misschien mijn passie voor "Edradour", waar ik trots deze foto's van toon.

Ja mannen, ik weet het! Er zijn grotere en betere whisky's.

Iemand heeft me zelfs ooit gezegd dat Edradour naar schapenstallen ruikt en smaakt. (een 25 jarige Bowmore is echt ook wel heerlijk, die proefde ik gisteren op de Lounge van Hans)

Maar toch; Edradour,....... zoetig, speels, fleurig, kleinschalig, ambachtelijk, altijd verrassingen, een raritijd op de markt, en ik vind hem lekker!

En de streek; ongerepte heidevlaktes op de moulin moor, sprankelend bronwater, gezellige dorpjes en heerlijke, frisse, pure lucht.

Ook dat kleurrijke,kleine distillerijtje, een plaatje uit een sprookjesverhaal. Whisky is emotie vertelde me ooit iemand, en wat is er rationeel aan passie.....?

Dus was de eerste stap naar een collectie snel gezet.

Op de foto's zie je de flessen en kruikjes van de eerste serie bottelingen die op de markt kwamen, er hoort ook een poster bij met kleuren tekeningen van de distilleerderij en het voledige proces.(voorheen bestond Edradour alleen in de blends The Kings ransom en The house of Lords) Deze zijn een echte rariteit, je kan ze ook nog wel zien in het visitors center op de distilleerderij.

Dan zijn er ook nog de reeks distillery editions die uitgebracht zijn, en één gewone botteling, de gelijklopende miniaturen en één speciaal miniatuur nr67 uit 1976.

 

Ook een rariteit is de éénmailg uitgegeven en erg aromatische Barolo finish.

In de zelfde reeks mijn favoriete Sauternes finish.

En de overheerlijke cask strenght in de glazen decanters

Ook de fudge mag natuurlijk niet ontbreken

Natuurlijk is er dankzij de tastings van de Vaes Brothers, Hans en Jan een nieuwe wereld voor me opengegaan.

Verschillende streken,... verschillende en heerlijke aromas en smaken,..... een raakvlak van sensaties met het land en z'n natuur, waar ik mijn hart aan verpand heb, binnen handbereik.

Vriendschap en gezelligheid, kortom......100°PROOF!!!!!

 

Slainte Math!!

Highlander

 

PS; iedereen die iets interssant van Edradour teveel heeft mag me altijd contacteren. ( highlander.eric@skynet.be )

Tekst & Foto's: Eric L. (Lidnr.48)

Geel, Februari 2007