TERUG

Young & Old Tasting
Zondag 05 September 2010

Verslag & foto's: Gunter (Lidnr.01)

Om het thema van de tasting te illustreren werden er bij aanvang foto’s verspreid van het clubbestuur “Clan MacCurve” in babymodus en in volwassen modus. Niet altijd voor de hand liggend wie wie geworden is.

Net zoals de jonge peuters op de foto’s niet gewoon geëvolueerd zijn in oudere versies van hunzelf, maar een lange weg hebben afgelegd waarop ze gevormd en beïnvloed werden door het leven tot wat ze nu zijn, zo zijn ook de whisky’s van vanavond. Een whisky van jonge leeftijd kan totaal verschillen met een naamgenoot van oudere leeftijd.

Jonge Benromach tegenover oude Benromach. De distilleerderij in Speyside werd in 1983 gesloten, samen met zovele anderen in de zoveelste whiskycrisis. Toen de onafhankelijke bottelaar Gordon & McPhail uit Elgin in 1992 de distilleerderij kocht, was ze al volledig ontmanteld, op de washbacks na. Pas in 1998 werd ze plechtig heropend door de huidige Lord of the Isles, Prins Charles. De 10 jarige Benromach die we vandaag proeven is dus niet in dezelfde apparatuur gemaakt dan de 21 jarige versie. De ene is een blik op de toekomst, de andere een blik op het verleden.

BENROMACH 10Y 43%

Typisch okkernoot-aroma en –smaak van een Speysider door G&M. Gedroogd graan en rook! Droge pruimenmash. In de smaak vind je ook pruim en graan terug. Warmend en aangename prikkel. Komt een beetje vanille, toffee en mokkafudge. Neus blijft aangenaam. Maakt hem een leuke drinkwhisky waarvan de neus dus blijft boeien.

BENROMACH21Y 43%

Jonge mout in de smaak. Fris hout. Prikkel van de extra 3%? Ananas. Toch weer dat bekende G&M dipje, veroorzaakt door het verdunnen, waar wij toch de voorkeur geven aan cask strength bij de oudjes. Trekt bitter weg. Neus krijgt mooiere fond, maar heel fragiel en fijngevoelig. De afdronk staat er wel.

Het Bruichladdich-verhaal is ondertussen werelderfgoed. De oudere stocks zijn zo goed als uitgeput en de nieuwe, aangelegd sinds de heropstart in 2001, komen op leeftijd. Dit eerste distillaat onder de nieuwe eigenaars is van geturfde mout en gebotteld als 7 jarige. Dit nieuwe idee wordt vandaag gespiegeld aan een vatting uit vervlogen tijden.

BRUICHLADDICH VINTAGE 2001 7Y 46%

Of zoals men in bepaalde kringen zegt: de blauwe fles. De neus: melk, vettig, rook en iets metalig. Dat laatste wordt rood fruit. Na een tijdje zelfs aardbeisnoep. Ondanks een zeer complexe smaak ontbreekt de samenhang nog wat. Uiteindelijk blijft er “citroenpuddingpoeder” en zilt over.

BRUICHLADDICH 21Y 46% 

Duidelijk invloed van sherry hier. Krenten en cake. Over mokka, amandelsuikerboon, naar rubber. Het geheel doet aan peperkoek denken. Hierachter komt nog wat rood fruit in de smaak en dit zoekt dan de balans tussen zoet en zilt in de afdronk.

Nog zo’n levende legende is Springbank uit Campbeltown. Als een van de laatste overgebleven distilleerderij in wat eens de whiskyhoofdstad van de wereld was. Koppig vasthoudend aan het kleinschalige karakter van de distilleerderij in familiehanden leidt er toe dat er steeds in kleine batches gebotteld wordt. De ene Springbank is de andere niet, ondanks ze misschien hetzelfde etiket hebben!

SPRINGBANK CV 46%

Deze Curriculum Vitae bevat alle elementen die de eigenaars in een Springbank willen zien. De zachtheid van “gorse”, zilt en turf. Deze expressie is minder geturfd dan andere batches die ik al geproefd heb. Wel weer lekker “vettig & vuil” zoals we onze Springbank graag hebben. Fishky over zuur naar plantaardig. Lekker fris in de smaak. Tussen 8 en 10 jaar oude whisky zit er in. Samengevat: citrussuiker/rook/bitter van hout. Prijs/kwaliteit héél interessant!

SPRINGBANK 18Y

In de neus het zurige van frambozen. Lichte body maar toch olie. Mineraal. Zachte meloen en zilt, dan is parmaham nooit ver weg! Met de blik op oneindig zie ik hier de legendarische 21 jarige.

Tijdens de pauze laten we ons een Banff van Signatory inschenken. Eentje uit de overgebleven stocks van vorige tastings, en het is een “goeike”. Heel wat frisse florale aroma’s met wat bitterheid van de tanine. Dat laatste is niet abnormaal voor een whisky die 31 jaar op hout gerijpt heeft. 

In de wandelgangen wordt gefluisterd dat er binnenkort een nieuwe Banff-botteling op de markt komt ... iets met nectar, dram en daily? We wachten af!

Terug aan tafel ronden we de tasting af met een duo Glenfarclas. De distilleerderij is nog steeds in handen van de oprichters, zij dat er een paar generaties op zitten, en deze hebben duidelijk de lijn verder gezet. Zie ook hun “Family Cask” range. De 2 die we vandaag proeven zijn echter standaardbottelingen van de distilleerderij. Frons de wenkbrauwen want een 40 jarige als standaardbotteling? Veel andere zul je niet vinden!

GLENFARCLAS 21Y 43%

Allerlei soorten noten. Romig van textuur. Een typische Glenfarclas en dat wil zeggen: lekker en heel toegankelijk. Een dijk van een Speysider, maar toch een beetje voorspelbaar.

GLENFARCLAS 40Y 46%

De kers op de taart! Laat ons eerlijk zijn, de andere whisky’s van de avond zijn op zich interessant genoeg. Het verhaal achter Benromach Distillery, de “blauwe” Bruichladdich, de nooit teleurstellende Springbank’s ... maar een 40 jarige Glenfarclas? Ik zie het direct nog niet op een tasting van een whiskyclub gebeuren. De verplaatsing meer dan waard! Zurige sherry. Chocolade, rozijnen, appelsien en “orangettes”. De 46% maakt hem zacht en hemels! Yeeha!!

Op het einde van de tasting wordt me nog een vraag gesteld: Of Oban enkel gebruik maakt van vaten die reeds eerder voor whisky gebruikt zijn? Ian McWilliam heeft me vroeger eens verteld dat ze dit bij Glenfarclas deden, maar Oban? 

Thuis nagekeken in het naslagwerk van Misako Udo ("The Scottish Whisky Distilleries") en zij schrijft inderdaad dat er bij Oban enkel ex- bourbonvaten gebruikt worden waar al whisky in gerijpt heeft. 

Om zeker te zijn nog eens naar Oban gebeld en daar werd nogmaals bevestigd dat dit het geval is voor de 14 jarige. De “distillers edition” wordt nog een 8 à 9 maand nagerijpt op een sherryvat. Verdomd interessant, dit whiskywereldje!   

TERUG