Verslag van onze daguitstap
naar het "International Malt Whiskyfestival" in Gent.
|
Tekst: Gunter (Lidnr.01)
|
Zondagmorgen, een stationnetje in het
Hageland. Samen met andere leden van 100°PROOF neem ik de trein naar
het verre Vlaamse Gent. Zo ver dat we zelfs moeten overstappen in
grootstad Leuven, die net ontwaakt.
|
Perron Begijnendijk 09:31 |
Perron Leuven 10:01 |
Onderweg worden plannen gesmeed over onze
clubreis naar Orkney, thema’s en flessen voor de volgende
clubtastings, het komende 5de seizoen van 100°PROOF whiskyclub en, the
cat is out of the bag, de aankoop van een eigen vat. Genoeg stof om te
vlug in Gent te zijn.
|
Van het station, door het
Citadelpark, is het een korte wandeling naar het ICC. Dit paalt aan het
SMAK en kunst vergezelt ons op de weg (vrije interpretatie).
|
Groetjes aan de zon... |
...ook wij zijn natuurlijk blij dat de zon er is. |
Iets te vroeg, maar we mogen met ons ticket al gratis binnen op de Schotse beurs. Doen we! |
Zoek de verschillen! |
In de gangen loop ik Raymond tegen het
lijf. De distilleerderijmanager en eigenaar van Bladnoch in de Schotse
Lowlands. Een Ier dus. We praten honderduit over de distilleerderij en
de rol die ze gespeeld heeft in de BBC serie "Two Thousand
Acres of Sky". Prettige anekdotes vliegen door de
lucht.
|
Om 12u deed het whiskyfestival z'n deuren open. |
Een
whiskypersoonlijkheid in België presenteert een nieuwe Old Pulteney
Cask Strength. Het woordje “NIET” op de fles zal waarschijnlijk
wel een betekenis hebben die mij volledig ontgaat. Geert De Bolle ook
en hij giet een royale dram in. Lekker en vol van smaak!
|
De Glenlivet Nadurra, 16 jaar oud en gerijpt op 1st fill bourbon casks en cask strength gebotteld. Voor zij die hem nog niet kenden, meteen één van de terechte hoogtepunten op dit festival. Whisky in al zijn eenvoud. |
Nog meer bekende gezichten die op menig whiskyfestival steeds weer aanwezig zijn... |
||
Filip, Eric, Jaco en Gunter zonder "h" |
Jan, Jaco, Mario en Gunter zonder "h" |
Guy en... Gunter nog steeds zonder "h" |
Belgian Owl. In den beginne was er maar
één Belgische whisky, deze, nu zijn er al drie. Bij vorige tastings
van de stand van zaken bij de Belgian Owl was ik onder de indruk van
de behaalde resultaten. Nu echter wat teleurgesteld. Het plan om het
flesje new make spirit, dat al jaren in mijn kast staat, te kraken en
te vergelijken met op hout gerijpte spirit zodat onze leden een nog
beter begrip van rijping kunnen vormen zal nog even moeten wachten.
|
||
Belgische whisky uit de "regio" Ardennen |
Leuker was een Japanse whisky kiezen
bij de stand van “the Nectar” voor onze volgende clubtasting.
Eentje uit de speelkaartenreeks van Hanyu of een Karuizawa? Bij het
opmaken van dit verslag vandaag kan ik gerust stellen dat we een goede
keuze gemaakt hebben.
|
Ook nog bij The Nectar te proeven... |
Ongelooflijk hoeveel
emoties Islay kan oproepen bij mensen die er geweest zijn. Een nieuw
gamma bottelingen vatted malts van Islay is versierd met straatbeelden
die herinneringen door je hersenen jagen en je duidelijk maken dat de
vraag niet is of je ooit nog terug gaat, maar wanneer!
|
Japanse whisky is, ondanks wat deze foto doet vermoeden, interessant. |
James Cowan, voorheen Dewar Rattray, nu
dus Tullibardine, licht al een tipje van de sluier op wat me te
wachten staat bij de 1973 die thuis in mijn kast staat. De 1975 die
hij bij heeft ligt, volgens hem, in het verlengde van deze expressie.
Als James zijn stiel kent, ben ik een gelukkig man! Een van de beste
Tullibardine’s die ik geproefd heb. Bourbongerijpt dan toch. Niets
gaat boven de 1964 sherrygerijpte rechtstreeks uit het vat in de
warehouses.
|
Onderschat door
sommigen, maar verantwoordelijk voor zo’n 70% van de smaak in de
fles is het hout waarin de spirit rijpt. Normaal ook dat er een
display van een cooperage te zien is op een whiskyfestival.
|
Raar vind ik het wel. Door insiders wordt ons angst aangejaagd dat de Oosterse markt met zoveel market house whisky gaat lopen, dat onafhankelijke bottelaars dreigen droog komen te staan. Toch slagen deze laatste erin om op dit festival om ons om de oren te slaan met nieuwe schitterende bottelingen van oude whisky’s. Misschien zit daar de catch en kunnen ze hun stocks niet meer aanvullen met recente vaten om in de toekomst nog oude whisky te hebben. Da’s diep! Voorlopig genieten we dus nog van oude Macallan en Port Ellen door Douglas Laing en een schitterende nieuwe range van Berry’s own selection |
Mooie still... |
Mooie stand... |
Mooie Whiskey... |
Mooi clubhemd... |
||
Bob Minnekeer spreekt met één van zijn leden, euh … onze leden, over zijn experiment. Het resultaat van 18 maanden intensief research. Een selectie van kruiden, in bijpassende single malt ondergedompeld en getrokken, voor culinair gebruik.Een ander groot man en whiskyschrijver,
Hans Offringa, is ook aanwezig om zijn nieuwste boeken te signeren.
Als ik bedoel groot, dan bedoel ik groot. Minimum
|
Hoe later het wordt, hoe selectiever er geproefd wordt. Zelfs het water moet er aan geloven. Een oude blend wordt geriskeerd en verrast ons, ook diegene die hem betaalt heeft. Thanx! Nog een Ardmore van de Gordon & MacPhail Reserve reeks. Bevestigt 2 zaken. Zowel Ardmore als de Reserve reeks zijn goed |
Listen carefully I will say this only once... |
"There's a message in a bottle" |
Uiteindelijk keren we huiswaarts met een afzakkertje, ons geschonken door de trotse bezitster van clubhemd. |
Nochtans flink ons best gedaan, maar de fles is nog niet leeg. Die moet mee naar het volgende festival … |
Met dank aan Denis voor zijn beeldmateriaal, Gunter voor tekst en foto's, en de NMBS om die dag niet te staken. |