TERUG

 

 

Verslag van onze daguitstap naar het "International Malt Whiskyfestival" in Gent.
Zondag 17 februari 2008

 

 

Tekst: Gunter (Lidnr.01)
Foto's: Denis (Lidnr.47) en Gunter

 

Zondagmorgen, een stationnetje in het Hageland. Samen met andere leden van 100°PROOF neem ik de trein naar het verre Vlaamse Gent. Zo ver dat we zelfs moeten overstappen in grootstad Leuven, die net ontwaakt.

 

 

Perron Begijnendijk 09:31                                 

Perron Leuven 10:01

 

 

Onderweg worden plannen gesmeed over onze clubreis naar Orkney, thema’s en flessen voor de volgende clubtastings, het komende 5de seizoen van 100°PROOF whiskyclub en, the cat is out of the bag, de aankoop van een eigen vat. Genoeg stof om te vlug in Gent te zijn.

 

 

Van het station, door het Citadelpark, is het een korte wandeling naar het ICC. Dit paalt aan het SMAK en kunst vergezelt ons op de weg (vrije interpretatie).

 

 

Groetjes aan de zon...

...ook wij zijn natuurlijk blij dat de zon er is.

 

 

 

Iets te vroeg, maar we mogen met ons ticket al gratis binnen op de Schotse beurs. Doen we!

 

 

Zoek de verschillen!

 

 

In de gangen loop ik Raymond tegen het lijf. De distilleerderijmanager en eigenaar van Bladnoch in de Schotse Lowlands. Een Ier dus. We praten honderduit over de distilleerderij en de rol die ze gespeeld heeft in de BBC serie "Two Thousand Acres of Sky". Prettige anekdotes vliegen door de lucht. 
Later zal ik op de Bladnoch-stand kunnen proeven van wat de toekomstige whisky’s, gedistilleerd onder het beheer van Raymond, zullen worden. Bourbon- en sherryvat gerijpt, aangevuld met een geturfde versie. 
The future is looking brite!
Leuk was ook de fles low wines, enkel om te neuzen, niet om te drinken!! Fusel oil.

 

 

 

 

Om 12u deed het whiskyfestival z'n deuren open.

 

 

 

Een whiskypersoonlijkheid in België presenteert een nieuwe Old Pulteney Cask Strength. Het woordje “NIET” op de fles zal waarschijnlijk wel een betekenis hebben die mij volledig ontgaat. Geert De Bolle ook en hij giet een royale dram in. Lekker en vol van smaak! 
Meer richting 12 dan 17 jarige.

De Glenlivet Nadurra, 16 jaar oud en gerijpt op 1st fill bourbon casks en cask strength gebotteld. Voor zij die hem nog niet kenden, meteen één van de terechte  hoogtepunten op dit festival. Whisky in al zijn eenvoud.

 

 

 

 

Nog meer bekende gezichten die op menig whiskyfestival steeds weer aanwezig zijn...

Filip, Eric, Jaco en Gunter zonder "h"

Jan, Jaco, Mario en Gunter zonder "h"

Guy en... Gunter nog steeds zonder "h"

 

 

 

Belgian Owl. In den beginne was er maar één Belgische whisky, deze, nu zijn er al drie. Bij vorige tastings van de stand van zaken bij de Belgian Owl was ik onder de indruk van de behaalde resultaten. Nu echter wat teleurgesteld. Het plan om het flesje new make spirit, dat al jaren in mijn kast staat, te kraken en te vergelijken met op hout gerijpte spirit zodat onze leden een nog beter begrip van rijping kunnen vormen zal nog even moeten wachten.

Belgische whisky uit de "regio" Ardennen

 

 

 

 

Leuker was een Japanse whisky kiezen bij de stand van “the Nectar” voor onze volgende clubtasting. Eentje uit de speelkaartenreeks van Hanyu of een Karuizawa? Bij het opmaken van dit verslag vandaag kan ik gerust stellen dat we een goede keuze gemaakt hebben.

 

Ook nog bij The Nectar te proeven...

 

Ongelooflijk hoeveel emoties Islay kan oproepen bij mensen die er geweest zijn. Een nieuw gamma bottelingen vatted malts van Islay is versierd met straatbeelden die herinneringen door je hersenen jagen en je duidelijk maken dat de vraag niet is of je ooit nog terug gaat, maar wanneer!

 

 

 

 

Japanse whisky is, ondanks wat deze foto doet vermoeden, interessant.

 

 

 

 

James Cowan, voorheen Dewar Rattray, nu dus Tullibardine, licht al een tipje van de sluier op wat me te wachten staat bij de 1973 die thuis in mijn kast staat. De 1975 die hij bij heeft ligt, volgens hem, in het verlengde van deze expressie. Als James zijn stiel kent, ben ik een gelukkig man! Een van de beste Tullibardine’s die ik geproefd heb. Bourbongerijpt dan toch. Niets gaat boven de 1964 sherrygerijpte rechtstreeks uit het vat in de warehouses.

Onderschat door sommigen, maar verantwoordelijk voor zo’n 70% van de smaak in de fles is het hout waarin de spirit rijpt. Normaal ook dat er een display van een cooperage te zien is op een whiskyfestival.

 

 

 

 

Raar vind ik het wel. Door insiders wordt ons angst aangejaagd dat de Oosterse markt met zoveel market house whisky gaat lopen, dat onafhankelijke bottelaars dreigen droog komen te staan. Toch slagen deze laatste erin om op dit festival om ons om de oren te slaan met nieuwe schitterende bottelingen van oude whisky’s. Misschien zit daar de catch en kunnen ze hun stocks niet meer aanvullen met recente vaten om in de toekomst nog oude whisky te hebben. Da’s diep! Voorlopig genieten we dus nog van oude Macallan en Port Ellen door Douglas Laing en een schitterende nieuwe range van Berry’s own selection

 

 

 

 

 

 

Mooie still...

Mooie stand...

Mooie Whiskey...

 

 

Mooi clubhemd...

 

 

 

 

Bob Minnekeer spreekt met één van zijn leden, euh … onze leden, over zijn experiment. Het resultaat van 18 maanden intensief research. Een selectie van kruiden, in bijpassende single malt ondergedompeld en getrokken, voor culinair gebruik. 

Een ander groot man en whiskyschrijver, Hans Offringa, is ook aanwezig om zijn nieuwste boeken te signeren. Als ik bedoel groot, dan bedoel ik groot. Minimum 1 meter 90 denk ik!

 

 

 

 

Hoe later het wordt, hoe selectiever er geproefd wordt. Zelfs het water moet er aan geloven. Een oude blend wordt geriskeerd en verrast ons, ook diegene die hem betaalt heeft. Thanx! Nog een Ardmore van de Gordon & MacPhail Reserve reeks. Bevestigt 2 zaken. Zowel Ardmore als de Reserve reeks zijn goed

 

 

Listen carefully I will say this only once...

"There's a message in a bottle"

 

 

Uiteindelijk keren we huiswaarts met een afzakkertje, ons geschonken door de trotse bezitster van clubhemd.

 

 

Nochtans flink ons best gedaan, maar de fles is nog niet leeg. Die moet mee naar het volgende festival …

 

Met dank aan Denis voor zijn beeldmateriaal, Gunter voor tekst en foto's, en de NMBS om die dag niet te staken.

 

TERUG