TERUG

 


TURNHOUT, VRIJDAG 03 OKTOBER 2014
Verslag: Gunter (Lidnr.01)

 

 

 

 

VRIJDAG. AVOND?
DAN MOET DIT TURNHOUT ZIJN!

Leuke en lekkere whiskyweek geweest. En het is dus nog niet gedaan. Zondag is er nog het Infinity II Festival bij Single Malt Whisky Shop te Zammel en nu dus eerst de tasting van Whisky Mercenary Jurgen Vromans in Turnhout.

Op tijd vertrokken zodat we nog even kunnen chillen met een drankje (“Garçon, wijntje, Westmalle tripel en duveltje aub”.)

De tasters stromen binnen en op het aangeduide tijdstip trekken we naar het zaaltje waar alles al klaar staat.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

MILTONDUFF 19Y  51,2% THE NECTAR OF THE DAILY DRAM

In 1995 gedistilleerd en dit jaar gebotteld. Jurgen vertelt op zijn eigen rustgevende manier over de distilleerderij die met z’n productie van 5,5 miljoen liter alcohol een typisch werkpaard is voor de blends van Chivas Brothers (Pernod Ricard). Niet zoveel bereikt de markt als single malt en wordt dan soms nog onderschat door potentiële kopers. Deze is bij mij gesuikerd en floraal in de neus. Paarse seringen. Anderen vinden hem eerder fruitig met vanille. Tot in de afdronk notig en heel wat peper. Als er onder toevoeging van water meer specerijen aan de oppervlakte komen, dan is het een first fill bourbon cask, zegt Jurgen. We nemen dat mee. 

 

 

 

 

 

 

De tweede whisky is eveneens dit jaar gebotteld en dat is dus zowat het thema vanavond, gebotteld in 2014.

BUNNAHABHAIN 2003 11Y  59,1% SIGNATORY

Selected for the Belgian Connection by Andrew Symington staat er op de fles. Een deel van die “Belgian Connection”, hier aanwezig in de zaal, bevestigt echter dat het vat wel degelijk geselecteerd is door Belgen, tijdens hun bezoek aan de warehouses van Edradour Distillery, home of Signatory. Het etiket op de fles is dus “een dichterlijke vrijheid” van Andrew. Boter en room in de neus, die later evolueert naar zachte karamel fudge. Heel zuiver allemaal. De smaak gaat dankzij z’n 59,1 fris open. Met een alcoholprikkel op ’t einde. Marsepein blijft achter. Blij dat ik nog eens van mijn “gesloten fles thuis in de kast” kon proeven. Goed koopje gedaan!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Iedereen die mee is, weet dat er momenteel heel wat beweging zit in het whiskywereldje. Zo ook in Turnhout. Jurgen gaat bovenop z’n zeer geapprecieerde eigen label in de toekomst ook “Liquid Treasures” verdelen, afkomstig van een Duitse bottelaar uit de directe omgeving van de “Whisky Fair” Limburg (Duitsland). We proeven vandaag een eerste fles.

 

 

 

 

 

 

 

GLEN KIETH 22Y (1992)  50,7% LQUID TREASURES

Er wordt direct gerefereerd naar bubblegum. In de eerste neus is het voor mij “Spear Mint”. In de smaak krijgt de “roze” bubblegum de overhand, met de bijhorende fruitigheid. Witte munt bleef wel in alle fasen aanwezig en kreeg in de afdronk terug de overhand. En het is wel een Glen Kieth hé! Eentje uit het laboratorium van Chivas. Recentelijk terug in “gewone” productie genomen, maar in het verleden werd er daar duchtig op los geëxperimenteerd. Verschillende gistsoorten, verschillende peating levels van de gerst en zelfs geturfd water uit Stornoway om op een bepaald punt in de productiecyclus toe te voegen. Soms rijst het vermoeden dat ze zelf niet goed meer weten wat ze gedaan hebben. Dit alles terzijde is de interesse voor “Liquid Treasures” toch gewekt!

 

 

 

 

 

 

Toeval? Net als 100°PROOF en Full Dram is de Molse whiskyclub Cask Six zo’n 10 jaar geleden opgericht. Jurgen was mede een van de oprichters en is zelfs een tijdje voorzitter geweest van dit Molse gezelschap.

Om hun decade te vieren hadden ze hem dan ook om een festivalesk bottelingske gevraagd. Het is de volgende geworden:

CLYNELISH 1997 – 2014  50,9%
CASK SIX

Medegeselecteerd door Mevr. Vromans, die na blind proeven en kiezen de kreet slaakte: “Toch weer geen Clynelish uit ’97!”. Blijkbaar is er daar in 1997 veel goed spul gemaakt. Waxy, notig. Bittere zeste van appelsien, te vergelijken met leder. Nootmuskaat. Spicy. Mooi in balans en gaat mooi open ook.

 

 

 

 

 

 

De eerder genoemde Whisky Fair, HET whiskyfestival uit het Duitse Limburg, meestal begin april, komt terug aan bod. Navraag leert dat ze meerdere bottelingen per jaar uit brengen, maar deze is er eentje van 2014:

IRELAND 22Y  49,2% THE WHISKY FAIR

Insiders beweren dat dit een Bushmills is. Ik denk dat het kan. Daarstraks nog 22 en 24 jarige Ieren geproefd waarvan stiekem beweerd wordt dat het om Jameson zou gaan. Die distilleerderij in Dublin is echter al gestopt met distilleren van in 1975. De productie is toen overgeheveld naar Middleton in Cork. Dit verhaal zal in de nabije toekomst nog wel een eigen leventje gaan leiden. Deze is dus een Bushmills, laten we dat afspreken ja! “Couperdons”, zegt er iemand. Ik vind vooral zoethout in de neus. Jurgen spreekt van mango en passievrucht. Taxus? Het zit er allemaal in. Het exotisch fruit in combinatie met het zoethout doet me toch een beetje overrijp aan, zeker in de lange afdronk. Deze trekt niet weg naar grapefruit. De neus wordt zuiverder. Rook? Jurgen vertelt dat er volgens hem ook geturfde Bushmills bestaat. Hij zegt wel dat eventuele rook ook van het “charred” vat kan komen. Voor lichte Ierse spirit is 22 jaar rijping trouwens niet niks. (Later gaan we nog eens terug naar dit glas en vinden wine gums in de neus!)

 

 

 

 

 

 

De laatste voor de soep is een Ardbeg. Gebotteld voor Jurgen’s Whiskyhuis in Zottegem. Een split cask zoals men placht te zeggen. Een gedeelte voor Jurgen en een gedeelte voor iemand op de Aziatische markt wordt vermoed.

ARDBEG 20Y  57,1% SHERRY HOGSHEAD

Gedistilleerd in 1993, dus voor het GlenmorangiePLC tijdperk. Scherpe rook in de neus. Chocolade. Waarschijnlijk al een opvolger van Golden Promise gerst. De chocolade en noten komen waarschijnlijk van het sherry- vat. Als je hem wat tijd geeft wordt hij super. Fudge en scherpe rook. Effe slikken als we horen dat Serge Valentin hem een score geeft van maar liefst 93 punten. Die lopen niet dik! Dit is dus een potentiële klassieker. In de toekomst zullen verschillende mensen zeggen: “Ja, ik heb hem gedronken. Het was op een vrijdag. In Turnhout.

 

En dan nu soep … en nog een duveltje (dankzij Bob(bette)).

 

 

 

 

 

TERUG