TERUG

VERSLAG: Gunter (Lidnr.01)

En wijle weg! Ok, het is een verre verplaatsing en er hangt een prijskaartje aan, maar dat houdt ook in dat je whiskies en gezelschap krijgt die je dit alles doen vergeten. Dit is bij eerdere bezoekjes aan de Wee Dram Masters al telke malen bewezen!

Na een lange rit, mét academisch kwartiertje en onvermijdelijk oponthoud op de ring rond Antwerpen komen we tijdig aan in ’t Konijntje (alias ’t Eekhorentje). Dat laatste heeft hij te danken aan de heisa in de pers rond een van z’n kleine gerechtjes: eekhoorn in geturfde whisky. We vernemen dat hij het niet meer bereidt, met uitzondering van nog één keer in oktober. Op aanhoudende vraag van de pers, die het nog niet geproefd had ... . Volgens mij was het nog erger geweest, moest hij bijvoorbeeld een kreeft op een barbeque gooien ... . Er wordt bevestigd dat “slechte” reclame ook goede reclame is en in dit geval dus gratis. Waarvoor dank.

We komen echter voor whisky en wijzen de gastheer, Bert voor z’n vrienden’ er op dat het aanvangsuur verstreken is. Onze lege glazen moeten echter nog wat wachten. De kok heeft nog een smaakpalletje voor ons bereidt en uit respect voor het gedetailleerde werk, schenken we het de benodigde tijd.

Bert heeft waarschijnlijk onze opmerking in acht genomen want vanaf dan zet hij een strak schema neer.

GLENUGIE 27Y  50% 1982/2009 DOUGLAS LAING

Eentje uit de Old Malt Cask range. Deze zijn gebotteld op 50%. Geweldige neus. Oud, zoals we het graag hebben. Hete afdronk. Gestoofd fruit op alcohol. Vanille, lemoen. Fruitsnoepje met vanille. “BAM” zegt onze gastheer.

GLENLIVET 1972/1998  46% MURRAY MCDAVID

Iets gesloten. Gebotteld in 1998, en dat is pre-Bruichladdich tijdperk als ik het goed voor heb. Na de heropstart in 2000/2001 was dit het tehuis van MM. 

Goede Glenlivet ook trouwens. Later op de avond zou blijken dat hij hier wat verloren liep, maar dat lag dan vooral aan de andere schitterende whiskies. 

In een andere line up zou deze z’n mannetje wel staan! “LEKKER HE”, aldus de gastheer.

Bovenaanzicht vanuit het perspectief van de gastheer

Het gezelschap maakt het gezellig en het tempo wordt dus opgevoerd (om het gezelschap wat af te remmen misschien?).

GLENURY ROYAL 23Y  61.3% 1971/1994 RARE MALTS

Vleugje nostalgie, zo’n Rare Malts label. Deze reeks van Diageo zelve bestaat al lang niet meer, maar de “ouderen” onder ons bewaren fijne herinneringen én een fijn boek aan deze mijlpalen in de whiskygeschiedenis. Elke kans om er nog eentje te proeven zou m’n, indien budgetair mogelijk, moeten waarnemen. Deze zat bij in de prijs van de tasting! Purper snoepje. De smaak is volwassener dan neus laat vermoeden. Hout. Sommigen zouden zeggen: rubber toetsje. De gastheer zegt “KANON”.

KARUIZAWA 31Y  66.3% NOH

Zurig. Spicy. Hout. Umami. Alle whiskies worden met het nodige respect behandeld, maar dat neemt niet weg dat er soms eens aan een been wordt getrokken (in ’t Engels vertaald geeft dat dan: pulling someone’s leg). “Bert, dit is toch een van de laatste flessen hé? Oef!!!”. “Zijn er pincetjes? Pipetjes? Nee, pincetjes. Voor al dat hout uit m’n tong te halen!”. De gastheer onthoudt zich van commentaar. Nochtans zijn we er aan tafel het er over eens dat het een mooie cadeautip zou zijn: een tastingsetje, bestaande uit pipetje en pincetje. Alle gekheid op een stokje, blij van deze Karuizawa geproefd te hebben, want de kansen om er uberhaupt eentje te proeven zullen zeldzamer en zeldzamer worden.

BOWMORE 1993/2005  56.8% BERRY BROS & RUDD

Berry ’s own selection. Goede Bowmore en dan vooral de afdronk. Die gaat al in de richting van “oude” Bowmore, dus in de richting van grapefruit. De volgende dan ... .

BOWMORE 25Y 1968  43%

“OOH!”, “WOOAH!”, “MPFH!”. “BATMAN!”. (Dat laatste was omdat de eerste commentaren aan tafel, neergeschreven, leken op de borden uit dé oude Batman-reeks met die woorden erop, die men dan voor de cameralens hield om het geweld te verstoppen.) De begintune werd zelfs aan tafel gezongen. Niet in het minst uit eerbetoon vaar deze klassieker. Een officiële Bowmore botteling van 25 jaar oud, gedistilleerd in 1968 en dus gebotteld in ... euh ... 1993? Eén snuif van dit in je neus, een druppel over je lippen ... en je begrijpt! Dit is het spul waar legendes van gemaakt worden. Turf heeft plaats gemaakt voor exotisch fruit, met grapefruit in de afdronk, en zoveel meer. Dankzij de Berry’s Own komt hij nog meer tot z’n recht. Dat was een zeer goede, deze is buitenaards! “Mensen én Gunter worden er stil van”.

Een van onze Tongerse Whiskyvrienden had een B&B gereserveerd in de directe omgeving en moest dus diezelfde avond niet meer rijden. Hij had ook nog enkele pareltjes meegebracht voor een after-party ... .

De Ardbeg Auriverdes werd boven gehaald. Dit “groene goud” werd gebotteld ter ere van het Braziliaanse voetbalelftal en Ardbeg Day 2014. Bourbonvaten met extra getoast kop- en voetdeksel. Beetje richting Alligator met wat meer koffie. Benieuwd of we hiervan ooit een flesje van bij de lokale slijter zullen zien.

Wow. Wat een verrassing! Eentje van de Scotch Malt Whisky Society. Met gulle hand werd deze Hanyu ingeschonken. Bewonderenswaardig, daar het hier over een zeldzamertje gaat. First fill sherry butt. “Beter dan de Karuizawa!” werd er geroepen (echt waar!). De anoniem aanwezige agent van de society hoorde het allemaal aan met de glimlach.

Er moest nog gereden worden dus werd er met pijn in het hart gepast voor sommige drams. De line up was genoten, het afscheid genomen en wijle weg. Op naar nieuwe avonturen!

PS: Een speciale en beleefde “DANK U” voor Dhr. Bruyneel en Dhr. Knaepen voor de schitterende whiskies.

TERUG