TERUG

THE WEE DRAM MASTERS
Donderdag 08 December 2011

Woord & Beeld: Gunter (Lidnr.01)

Wee Dram Masters

Hoera! Een gaatje in mijn drukke agenda gevonden om het gaatje in mijn GPS, waar de nieuwe lokatie van de Masters zou moeten staan, op te vullen.

Mijn GPS is duidelijk geen liefhebber van de wielersport, anders zouden benamingen als Kwaremont en Ronde van Vlaanderenstraat geen problemen mogen opleveren.

Reken daarbij nog wat file rond Antwerpen en je hebt de verklaring waarom we zo’n 10 minuutjes later dan het aangekondigde aanvangsuur het etablissement betraden.

Ons zo klein mogelijk makend en stiekem aanschuivend aan tafel, zodat de mensen zich afvroegen over wie Bert Bryneel, de moderator van vanavond, het had in z’n toespraak over laatkomers, lieten we het niet aan ons hart komen.

Beter nog, we lieten ons een “waiting dram” inschenken want we waren bijlange de “laatste” gasten nog niet!

Driftig op onze horloge tikkend verwelkomden we deze daarna met de boodschap “Jullie zijn te laat! Acht uur is acht uur!” Ik weet het, wij zijn smeerlapkes, maar zo heeft moeder de vrouw ons nu eenmaal graag.

Alhoewel, zelf toegeven zal ze dat niet! Niet slecht trouwens, die

GLENDRONACH 2002 8Y PX  55%

Gebotteld tijdens de derde “Cask in a Van tour” van juni 2011. Prikkelende jeugd, mooi in combinatie en balans met de PX. Neus is heel zuiver, zeer aangenaam. Druivensuiker is een mooie omschrijving en eindigend met Werther’s Echte in de afdronk.

Schitterend spektakel, na vorige finishes van deze Highland distilleerderij. Officiële instanties hebben vastgesteld dat ze buiten het stroomgebied van de Spey valt, dus: Highlands!

Geen Werther’s Echte, maar de traditionele Maltesers worden rondgedeeld. Ik begrijp het nog steeds niet, maar om niet als onwetende over te komen vraag ik maar niets. Aha, het brood! Dat begrijp ik ten minste!

LINKWOOD 21Y  54.7% SIGNATORY

In 1975 gedistilleerd en gebotteld in 1996. 280 flessen.

Bert raadt aan om hem even te laten bekomen. Hij zit dan ook al sinds 1996 in de fles. Floraal in de neus. Old Bottle effect en boenwas. Boter ook. Bergje bitter naar florale afdronk. Warm. Met beetje water floraal en gipskruid. Betere mix tussen boter en florale.

Het middenstuk is zoeter en plakt beter op de tong. Anderen zeggen fruit in plaats van floraal. Vol, lang en heet zeg ik.

Even wordt er uitgeweid over de vooroordelen ten opzichte van Lowland whisky. De beste remedie, volgens Bert, is die mensen enkele lekkere Lowlanders te laten proeven. Negen kansen op de tien worden het fans! Zo ook, je raadt het al, de aanwezige ex-Vooroordelerus Lowlanderixus.

Dit ter inleiding van de volgende whisky, een Lowlander …

LINLITHGOW 24Y  51.5% SIGNATORY

1975/1999. 336 flessen. De distilleerderij is meer bekend en beroemd onder de naam St. Magdalene. Grassig begin, naar ongesuikerde hoestdrank. Of: vanilletabak, zware thee. Peat, geen rook! Eerst vastgesteld in en daarna verweven gevonden met het grassige in de neus. Na een tijdje duidelijk rook aanwezig. De afdronk is zoet.

De gastheer presenteert hier een chocomousse, geparfumeerd met Bowmore bij. Volgens mij zou hij dat wel zien zitten, indien z’n etablissement vanaf nu voor de Wee Dram Masters gebruikt wordt. No problem! Wij vinden vanaf nu blindelings de weg naar ’t Konijntje in Kluisbergen. Allé, toch ’t laatste stukje waar onze GPS het laat afweten …

GLENBURGIE 22Y  56.6% SIGNATORY

1975/1997. 265 flessen. Af en toe duikt er toch eens een Glenburgie op in mijn gezichtsveld. Nog geen enkele van teleurgesteld trouwens, zoals ook deze.

Fijntjes, complex. Boter. Purperen bloemen, geen wasverzachter. De neus vraagt om beetje water. Meer boter in de neus dan. De smaak meer uitgesproken purper en heet.

De afdronk bevestigt nogmaals.

Deze is uitermate geschikt om oude whisky te leren begrijpen.

LAPHROAIG 14Y  55.5% SIGNATORY

De geur van aardappelkruid (ja, wij komen uit de Kempen en daar zijn niet veel turfvelden hé!). Vraagt om water. Volle smaak. Houtrook. Vanille van druif. Peat in de afdronk, maar geen “gruis”. Met water, dat kruid mét zout! De smaak explodeert dan naar het zoete! Perzik. Heel wat minder rook. Het fruitige komt dan ook in de neus. Vanillepuddingpoeder, appel, peer en beetje citrus. Revelatie mét water dus!

Bert socialized en spant de verwachtingen aan de tafels voor de volgende hoog. Te hoog misschien? In die context heeft hij z’n naam ook al tegen. Bij “Macallan” verwacht iedereen sowieso al veel.

MACALLAN 26Y  47.2% SIGNATORY

Eentje uit 1968 maar liefst. Uit het pre fine oak tijdperk. 252 flessen wijst ook al in de richting van niet-sherry rijping. Hogshead misschien? Geur van “oude” whisky. Zuur en boenwas. Geur van dennenshampoo zonder de den. Beetje vanille. Paars. Viskeus. De afdronk bevat plantaardige elementen. Bruine suiker naar karamel, ook in de afdronk. De verwachtingen waren te hoog. Subtiele whisky die hier niet tot zijn (terechte?) recht komt.

Zeker niet getreurd want Bert gooit er nog een zevende whisky tegenaan! Eentje door hemzelf gebotteld en gans nieuw (toch redelijk nieuw!).

BENRIACH 34Y  45.7% ASTA MORRIS

Weer valt het me op dat Bert een beetje nerveus is om zijn “kindje” hier beoordeeld te krijgen. Alle begrip, want één slechte beoordeling kan jaren bouwen aan een reputatie, gewild of ongewild, een serieuze opdoffer verkopen. Voor je het weet zit je dan in de “downaletor”, het tegenovergestelde van de “escalator”. Ik weet het, dat slaat nergens op, maar ik had het eens gehoord in een film met David Niven en vond het gewoon leuk om die beeldspraak zelf eens te gebruiken. De whisky staat echter als een huis! Vooral de afdronk met dat vegetale en hints van overrijp fruit kan me persoonlijk bekoren. Met een druppeltje water (zonde hé!) groen kruid en vanille. De smaak wordt dan ook intenser. Heet en groene kruiden. Het zal geen probleem zijn om de 175 flessen aan de man te brengen, denk ik.

Afterparty! Enkele deelnemers hadden zelf ook nog wat interessants meegebracht. 

Marc Dermul, beter bekend onder zijn alias “Mr. Auchentoshan”, had net zijn eigen blend via de post binnengekregen. Via een website kon je de verschillende delen en verhoudingen van je gewenste blend doorsturen en zij zorgden dan voor de rest. 

Leuk, maar de summiere beschrijving van de gebruikte whisky’s proefde je ook terug in de fles. Leuk (eenmalig?) experiment.

Eenmalig dat ik mezelf kan overtuigen ook denk ik, dat ik nog ’n slok van zulke slechte Linkwood neem! De eigenaar had twee “dezelfde” flessen mee, maar die ene rook naar slechte paddestoelen en schimmel terwijl de andere zijn gewone schitterende zelf was. Bah!

Stilaan wordt het ook tijd om ’t Konijntje en de Vlaanders te verlaten. We moeten dringend de storm achterna die van hieruit naar het thuisfront getrokken is en daar momenteel lelijk huis houdt. Tenminste als we mogen afgaan op de berichten die we hier telefonisch ontvangen hebben. Gelukkig weet de GPS ons wonen!   

TERUG