TERUG

Wee Dram Masters
Kerkhove, December 2009

Verslag & Foto's: Gunter (Lidnr.01)

Ik herinner me nog dat ik in het verleden betrokken was bij het organiseren van Halloween -tochten door het park van een lokaal kasteel (foto rechts).
Een van de “attracties” was een ingegraven matras onder het bospad. De andere attracties stonden links en rechts van het feeëriek verlichte pad opgesteld. Geconcentreerd door dat donker stukje bos lopend, met als enig houvast het pad dat men dus blindelings dacht te kunnen volgen en dit dan plotseling te voelen bewegen onder je voeten … dat doet rare dingen met een mens. Een waaier van emoties flitst op dat moment door je heen. Zekerheden vallen plots weg, paniek, twijfel en  je richtingsgevoel krijgt een knauw. Weg met die mentale houvast! Hetzelfde gevoel kreeg ik tijdens de voorbije Wee Dram Masters.

Op de uitnodiging van Bert Bruyneel stond dat hij zelf “straf ontgoocheld” was na de vorige “Masters” en dit keer geen risico wilde lopen. De line up van deze avond deed me dan ook “trillen op mijn benen”. Het whiskypad dat ik op dit moment in de tijd bewandel is nog niet geplaveid met zulke grote stukken tezamen, dus op zijn minst gezegd was de ondergrond wat onstabiel. Maar om de vorig jaar nog zo populaire managerstermen te gebruiken: men moet de uitdaging aangaan om de comfortzone uit te breiden. Reden te meer om samen met Jan, lid n°24, af te zakken naar “’t eenvoudig bestaan” in Kerkhove.  

De anonieme welkomstdram, geblend in en geschonken uit een "Longmorn" fles,  die normaal de functie heeft om de neus en smaakpapillen op “whisky” te zetten, werd door mij dus dankbaar gebruikt om mijn zenuwen te kalmeren.

Welkomstdram

Line Up

Mijn werkplaats

GLEN MORAY 1991/2003 “MOUNTAIN OAK” 60.5%

De distilleerderij is pas verkocht door LVMH aan La Martiniquaise (o.a. van Port Cruz). Bezoekers van de distilleerderij in Elgin worden heden ten dage zeer gastvrij ontvangen.  Dit werd ons bevestigd door leden van “Finest Notes”, die de distilleerderij pas bezocht hadden toen we ze laatst in september bij Glenfarclas tegen het lijf liepen. Maar dat wordt weer een ander verhaal. De verwachtingen dat de “onafhankelijkheid” van een grote firma met een gedifferentieerde portfolio hun eindelijk wat speelruimte kan geven om eigen initiatieven te ontplooien, leeft ook bij de jonge manager. En dan nu … de whisky!

Al sla je me dood, ik heb weer boenwas in de neus. Samen met honing en boter. Purperen besjes. Als ik moet kiezen tussen frambozen en cassis, dan wordt het cassis! Nat zaagsel van kwaliteitshout, gedrenkt in likeur. Na een tijdje heb je het gevoel dat je aan het vulgat van een stoffig eiken vat aan het ruiken bent … en de inhoud ruikt lekker. De smaak bevestigt, maar steviger. Niet uitdrogend. Honing. Paars? Pas bij de 2de slok krijg ik wat tannine. Warmt heftig, maar niet op een te kruidige manier. Later vinden we wit uitgeslagen chocolade in de neus. Met z ‘n 12 jaar is deze nog jong voor deze avond en ben ik nog mee. Het pad is gekend!

STRATHISLA 1957/2007 43% G&M LICENSED BOTTLING

50 jaar! 50 jaar! Op initiatietastings vertel ik nogal eens dat 30 jaar op vat een grens is. Daarboven kan het hout de overhand krijgen. Heb je een whisky die ouder is en lekker, die moet je koesteren!

Eerst dacht ik dat die 43% de oorzaak was, maar de neus bleef in het begin gewoon wat gesloten. Bij verwarmen van het glas kwamen er echter massa’s “evaporaties” vrij. De neus blijft maar groeien en er komen zelfs appelsientjes vrij. Een zeer fijne en complexe neus, heel zuiver ook! In de smaak vinden we ook wat gekaramelliseerde suiker. Doet ook weer aan “paars” denken. Ondanks hij niet olieachtig aanvoelt in de mond, heeft hij toch een zeer zeer lange afdronk. Beetje koffie, thee en leder, maar wat echt achter blijft is chocolade. Let wel, dit is allemaal van een subtiliteit waarvan je tranen in de ogen krijgt. “Deze” begrijpen is oude whisky begrijpen. This is a masterpiece! De fundatie van het bospad is eventjes aangeraakt.

SPRINGBANK 35Y 1971/2007 59% THE WHISKY FAIR SHERRY WOOD

“Babykots” als aroma horen vernoemen om een aroma in whisky aan te duiden was een nieuwe voor mij. Neigde volgens mij toch ook wel wat naar vanille en wit steenfruit. Zelf dacht ik er het aroma van groene bananenschil in waar te nemen. Al bij al een teleurstellende neus. In de mond vooral prikkels op de zijkanten van de tong en de “alcohol stoort”! Onbegrijpelijk, het verschil tussen kleur, neus en smaak … . Excuseer me, maar samen met de sagen en legendes rond oude Springbank had ik hier toch meer verwacht. De grond zakt weer eventjes weg onder mijn voeten.

PORT ELLEN 24Y 1982/2007 57.8% DR FOR THE NECTAR SHERRY

DR staat hier voor onafhankelijke bottelaar Dewar Rattray, die sinds zijn ontstaan een stevige reputatie opgebouwd heeft. Deze Port Ellen heeft zeer fijne plakkaatverf in de neus. Duidelijke hints van havengeuren en vooral:  veel fruit. Het is wel degelijk een Port Ellen, maar veel fijner van structuur dan de olieachtige kleppers die ik gewoonlijk met de naam associeer. De smaak is wel lekker vol! Wit fruit met lichte teer in de afdronk. Meer geteerd touw dan havengeuren. Beetje brood in de mond ook, met citrusprikkels. Kritikasters zullen zijn prijs vergelijken met de nieuwe 18 jarige Laphroaig. Dat is nu eenmaal het bekende pad. Het pad van deze Port Ellen is nog vaag zichtbaar en voert doorzetters naar een legendarische distilleerderij.

BOWMORE 31Y 1968/1999 44% SIGNATORY MILLENIUM EDITION

Zeer zuivere neus , vol grapefruit en appel. Dit komt ook allemaal terug in de smaak. Deze is ook zeer zuiver en we proeven vooral grapefruit. Het mondgevoel heeft meer weg van een slize dan van een sip. Ondertussen heb ik het geluk gehad om al heel wat oude Bowmore’s te mogen “ervaren” en de eerste keer ontdekken dat turf verdwijnt met de jaren en grapefruit komt opzetten, dat komt in de buurt van een mirakel! Om de volledige omzetting in deze Bowmore van Signatory te kunnen vaststellen … laten we zeggen dat we miraculeus boven het pad zweven.

BENRIACH 1968/2005 51.5% OB

Volle neus, maar waar zitten de voor Benriach typische sultanes? Bij een grotere slok proef ik iets vlezigs (fond, OXO?). Na een moment gaat het hoge snoepgehalte overheersen in neus en smaak. Het zijn wel duidelijk de “couperdons”, op basis van frambozen, waar we het hier over hebben. Terug vaste grond onder de voeten bij deze whisky. Toch mis ik al de adrenalinekick van het me begeven op onvaste bodem … .

Tijdens de terugrit naar het, van ginder uit, verre Kempen, filosofeer ik voor mezelf nog een eind weg. De hindernis is genomen. Is mijn comfortzone nu uitgebreid? De komende “Old Timer tasting” bij Jan, lid n° 24, zal het uitwijzen! Het is goed om soms eens aan jezelf te twijfelen zodat je niet onderuit gaat als het pad een beetje “wobbly” doet! “Wij kicken daarop!”, zei ooit eens een wijze voorzitter. 

TERUG